ร้อยรักมายาลวง

ตอนที่ 7 รอยรักที่เธอฝากไว้

ตินสูรณ์รีบควักนามบัตรให้เธอแล้วกล่าวขอบคุณพร้อมกับยกมือไหว้อีกครั้ง ร่างสูงรีบเดินเข้าไปในห้องพักฟื้นของบิดาหลังจากทางโรงพยาบาลจัดการห้องวีไอพีไว้ให้ เปิดประตูก้าวเข้าห้องเห็นบิดาตื่นอยู่แล้ว

“เป็นไงบ้างครับพ่อ?”ตินสูรณ์เอ่ยถามทันที

“เจ็บนิดหน่อย แล้วเจ้าเตละ”

“ผมโทรไปบอกแล้วละครับ เดี๋ยวก็คงมา”

“แล้วผู้หญิงคนที่ช่วยพ่อละไปไหนแล้ว?”ตรัยคุณถามบุตรชาย กวาดตามองรอบห้อง

“เธอกลับไปแล้วครับ แต่ผมให้นามบัตรไว้มีอะไรคงติดต่อเรามาเอง”ตินสูรณ์ตอบเสียงเรียบ

ตรัยคุณรู้สึกถูกชะตาผู้หญิงคนนั้นไม่น้อย เธอเป็นคนเดียวที่เข้าช่วยเหลือเขาเพียงเพราะเขาต้องการไปเยี่ยมภรรยาที่ตายจากไปเท่านั้น เลยทำให้เขาไปที่วัดเพียงคนเดียวไม่ได้เอาบอดี้การ์ดไปด้วย ใครจะรู้ว่าอาการปวดท้องมันจะกำเริบแทนที่จะมีใครช่วยกลับมองว่าเขาแปลกแล้วเดินผ่านไป หากเธอไม่ผ่านมาเขาคงต้องทรมานอยู่ตรงนั้นอีกนานแน่

บทสนทนาของพ่อลูกยังคงดำเนิน จนกระทั่งมือถือของตินสูรณ์ดังขึ้นเจ้าของเครื่องล้วงกระเป๋าสูทหยิบออกมา มองเบอร์หน้าจอแล้วกดรับสาย

“อะไรนะ!”เสียงเข้มกดต่ำดุดัน แววตาเริ่มแข็งกร้าว “ผมไม่ว่าอะไรหรอกครับ แต่ถ้าหากกำหนดฉายไม่ทันผมจะฟ้องพวกคุณก็แค่นั้นเอง!”เขากดตัดสายทันที นึกโมโหนางแบบที่บังอาจเบี้ยวงานค่าตัวก็อย่างงาม ยังหนีไปไม่บอกกล่าวใคร

“เรื่องงานมีอะไรเหรอติน”ตรัยคุณถาม เห็นสีหน้าบุตรชายไม่สู้ดี

“ไม่มีอะไรหรอกครับ เดี๋ยวผมขอตัวไปจัดการเรื่องงานก่อนนะครับพ่อ”

“ได้สิ ไปเถอะ”

ร่างสูงลุกยืนเปิดประตูออกจากห้อง คนเป็นพ่อถอนหายใจแววตาหม่นลง ยิ่งนานบุตรชายยิ่งมีหน้าที่การงานรัดตัวเสียจนหลงลืมพ่อแก่ๆ เช่นเขาไปเสียแล้ว

รถเบนซ์สีดำจอดเทียบหน้าโรงแรม ตินสูรณ์ลงจากรถก้าวยาวถึงสถานที่ถ่ายทำโฆษณาสินค้าทีมงานเข้ามาต้อนรับหน้าเจือน ความจริงเขาไม่อยากยุ่งกับเรื่องนี้แต่เพราะมันสำคัญกับการเปิดตัวสินค้ามาก ไม่อย่างนั้นคงไม่ถ่อสังขารมาถึงที่นี่ทั้งที่มีงานยุ่งอยู่ มองดูนางแบบสาวสวยกำลังเป็นที่โด่งดัง ในชุดว่ายน้ำบิกินีสีเหลืองท่ามกลางแสงแดดอันร้อนแรง แต่เธอยังส่องประกาย รูปร่างอันแสนเย้ายวน ผิวกายเนียนลออ ใบหน้าสวยเฉียว พาลให้ใจสั่นสะท้านความต้องการแล่นพล่านได้อย่างดี

ถ่ายทำเสร็จเรียบร้อยนางแบบสาวรีบหยิบเสื้อคลุมมาใส่ เดินเข้าห้องแต่งตัว เพื่อคลายความร้อนให้กับตนเอง ตินสูรณ์ก้าวเข้ามาในห้องในขณะที่ทีมงานพากันหลบเลี่ยงหนีห่างออกมา ร่างสูงยืนมองกังสดาลสองสายตาผสานกันผ่านกระจกร่างบางลุกยืนสีหน้าตระหนกจ้องมองดวงตาเบิกกว้างเมื่อจดจำใบหน้านี้ได้ดี

“คุณ!”

คิ้วหนาขมวดเข้าหากัน มองนางแบบสาวสีหน้าไม่พอใจ

“ผมแค่ต้องการมาพูดกับคุณเท่านั้น”

กังสดาลพยายามห้ามตนเองไม่ให้อาละวาด เธอเห็นหน้าเขาก็จำได้แม่นยำว่าเป็นใคร ไอ้ผู้ชายบ้ากามที่ผับวันนั้นนี่เอง!

“มีอะไรคะ?”

ตินสูรณ์หรี่มองใบหน้านางแบบโฆษณาสมคำล่ำลือยิ่งมองใกล้ยิ่งสวย ผิวพรรณดูเนียนนุ่มจนอยากสัมผัส ดวงตาเรียวปลายตวัด จมูกโด่งรั้น ริมฝีปากบางสีกุหลาบดูอวบอิ่มน่าลิ้มลอง แต่ถึงสวยยังไงเขาก็ไม่ชอบนางแบบที่ชื่อเสียงโด่งดังแล้วทำตัวไม่มีวินัย

“ผมต้องการให้คุณทำงานให้ผมเต็มที่มากกว่านี้ ไม่ใช่เบี้ยวงานของบริษัทผม”เขาบอกเสียงเครียด

นี่เขาเป็นคนจ้างเธอเองเหรอ งั้นแสดงว่าคงเป็นเจ้าของบริษัทเบียร์

“ฉันเข้าใจแล้วค่ะ ต่อไปจะไม่ทำอีกค่ะ”เธอรับคำเขา ทั้งที่ในใจนึกตำหนิ

ก็เพราะเขา ที่ทำให้เธอต้องเบี้ยวงานไม่ใช่เหรอ

ตินสูรณ์เหลือบมองนางแบบอีกครั้ง แต่ช่างฝ่ายเสื้อผ้าสาวประเภทสองเข้ามาเสียก่อนแล้วส่งชุดบิกินีสีแดงให้ กังสดาลชำเลืองมองเมื่อไหร่เขาจะออกจากห้อง ร่างสูงหันหลังแล้วก้าวพ้นประตู ไม่เข้าใจตนเองเป็นอะไรทำไมใจเขาถึงเต้นไม่เป็นส่ำเพียงแค่เห็นใบหน้าของเภตรา นางแบบที่ใครๆ ต่างก็ชอบนักหนา ปกติเขามักจะมีสาวๆ มารุมล้อมมากมายแต่ทำไมเธอกลับไม่แสดงทีท่าอะไรเลย

ตรัยคุณพยายามหาทางติดต่อคนที่ช่วยเหลือ และในที่สุดก็ประสบความสำเร็จหลังจากเขาออกจากโรงพยาบาล เดินทางมาที่บ้านไม้สภาพกลางเก่ากลางใหม่ ก่อนหน้าให้ลูกน้องสืบหาพบว่าเป็นที่อยู่ของเธอ เขายืนรออยู่หน้าบ้านไม่กล้าเข้าไปเพราะเกรงใจ กรกาญจ์มองดูชายแปลกหน้านอกรั้วบ้านด้วยความสงสัยก่อนเดินมาหา

“มาหาใครเหรอคะ?”กรกาญจ์ถามเขา

ตรัยคุณชะงักมองนักศึกษาสาว ที่มีหน้าตาละม้ายคล้ายกับสาวที่เขาต้องการพบในวันนี้

“คือผมจะมาหา... คุณดารณีครับ”

“อ๋อ! มาหาแม่เหรอคะ งั้นเดี๋ยวสักครู่นะคะ”กรกาญจ์หันหลังเดินกลับเข้าตัวบ้าน

ตรัยคุณขมวดคิ้วเขาหากัน แม่อย่างนั้นหรือ? หากเป็นแบบนั้นเธอก็มีสามีแล้ว... หากเป็นเช่นนั้น ตอนนี้เขากำลังทำอะไรอยู่ น่าเกลียดไปหรือเปล่า

ดารณีออกมาจากตัวบ้านชะเง้อมอง จำได้ว่าชายคนนั้นคือคนที่ตนช่วยเหลือ ร่างผอมบางก้าวมาหยุดยืนตรงหน้าตรัยคุณ

“คุณมาทำอะไรที่นี่คะ?”ดารณีเอ่ยถามทันที

“เอ่อ... ผมมาพบคุณผมอยากตอบแทนที่ช่วยผมไว้ครับ”ตรัยคุณรีบตอบ

“เข้ามาข้างในก่อนไหมคะ?”

“ไม่เป็นไรหรอกครับ เดี๋ยวสามีคุณอาจจะเข้าใจผิด”ตรัยคุณรีบปฏิเสธ

“สามีฉันหายไปจากโลกนี้แล้วละค่ะ เข้ามาเถอะค่ะ”ดารณีบอกแล้วเดินนำเขาเข้ามา