เจ๊ครับ...รับรักหน่อย

หนอน

เสียงหญิงสาวคนนึงถามแบบกล้าๆกลัวว่า เพราะกลัวจะกระทบความรู้สึกของเจ้านายสาว

"เจ๊ ตกใจมากป่าววันนั้น" วีวี่ วางแก้วเหล้าลงในมือ ก่อนใช้ความคิด ​

"กลัวนะ กลัวมาก ตกใจด้วย แต่คิดว่าถ้ายังไงก็สู้ตายวะ แต่ที่ตกใจยิ่งกว่านะ คือฉันเนี่ยกลัวหนอนมาก มากสุดๆ แล้วไอ้นั่นของไอ้ผู้ชายคนนั้น มันคือหนอนน้อยชัดๆ ฉันเลยซัดแม่งไม่เลี้ยงเลย"

เมื่อเจ๊เล่าจบ บรรยากาศที่น่าตกใจก็กลายเป็นเสียงวี้ดว้ายและเสียงหัวเราะลั่นเข้ามาแทนที่

"พวกแกคิดดูแล้วกันนะเว้ย มันก็คงอายฉันมากเหมือนกัน หน้าตาก็พอดูได้ แต่ไอ้นั่นเหมือนหนอนเลยอะ"

วีวี่ร้องออกมาเสียงหลงอย่างอดหัวเราะไม่ได้ เมื่อคิดย้อนไปวันนั้น เธอรีบกลับบ้านของเธอตามลำพังพร้อมกับความกลัว เมื่อมาถึงบ้านแล้วตั้งสติได้ สิ่งที่เธอทำต่อมาคือหัวเราะคนเดียวในห้องน้ำ ชายผอมสูงนอนเปลือยกายแถมยังมีแผลที่หน้าและลำตัวอีกหลายแห่ง สมน้ำหน้ามัน หลังจากวันนั้น เธอก็ไม่ได้ติดต่อเพื่อนแบบนั้นอีกเลยลาที

" ลาขาดยะ กับผู้ชายแบบนี้"

วีวี่บอกกับลูกน้อง

"เจ๊ ฝังใจมากหรอ กับผู้ชายไอ้นั่นเล็กอะ" สาวสวยที่เคยเป็นชาย ถามออกมา

"ก็ไม่นะ แต่ที่เคยรู้มาส่วนใหญ่หน้าตากับไอ้นั่น มันไม่แมทกันอะ หน้าหล่อแต่ไอ้นั่นเล็กมาก ต้องหาอะไรมาครอบเวลาถ่ายแบบไง"

วีวี่ขยายความ ด้วยความที่เคยทำงานหนังสือแฟชั่นมาบ้าง ก็มักจะได้รับรู้ข้อมูลเหล่านี้มาบ้างเท่านั้นเอง

"แล้วถ้าเจอแบบหน้าหล่อ เป้าเริ่ดละเจ๊"

วีวี่ส่ายหน้าแล้วเบะปาก

"สมัยนี้มันจะเหลือไงเล่า เด็กน้อยยังไม่ทันไรก็รีบหาเมียแล้ว อย่างฉันเนี่ยสามสิบแล้วนะ จะไปเจอจากไหน งานการที่ทำอยู่ทุกวันก็เจอแต่ผัวชาวบ้านเค้าทั้งนั้นแหละ จะเอาเวลาไหนมาหาผัวตัวเอง"

วีวี่ระบายออกมา "เลี้ยงเด็กไหม แบบซื้อกินอะไรอย่างนี้ เอาไหม หนูพาไป" สาวสวยคนเดิมถามออกมา

"น้อยๆหน่อยยะ แม่แพมมี่คนสวย ทำงานทำการมาเหนื่อยสายตัวแทบขาด เอามาเปย์ผู้ชายมันใช่หรอ"

เจ๊วีวี่ให้สติลูกน้อง "ไม่ได้ให้เปล่านะเจ๊ เค้าก็ต้องตอบแทนเราบ้าง อย่างเต็มที่" พูดจบน้องแพมมี่ก็ทำมือประกอบ การตอบแทน แล้วทั้งหมดก็หัวเราะกันลั่นอย่างสนุกสนาน หลังจากเหน็ดเหนื่อยจากการจัดงานแต่งงานที่ใหญ่โตอลังการของคุณ พิสุทธิ์กับคุณสายไหม เลขาคนสวย อีกคู่นึงเป็น ลูกสาวนักธุรกิจชื่อดังคุณแป้งร่ำ และ ชายหนุ่มนักเรียนนอกที่ฝ่ายเจ้าบ้าวเป็นผู้ดีเก่ารวยเว่อร์ แต่รักเจ้าสาวเหลือเกิน

"จบสองงานนี้ เจ๊จะไปฝรั่งเศสสิบวัน อยู่ที่นี่ คุมร้านให้ดี แล้วรับช่างภาพใหม่มาด้วย เอาแบบไม่ต้องติสท์มากนะโว้ย เอาคนที่ดูดี ใช้ได้ พวกแกช่วยกันดู เจ๊จะไปหาชุดแต่งงานมาเข้าร้านใหม่ แล้วจะช้อปปิ้งมาฝากทุกคน "

วีวี่สั่งงานลูกน้อง ทั้งหมดพยักหน้าแล้วประสานเสียงกัน

"โอเคค่าเจ๊" วีวี่ยิ้มออกมาอย่างมีความสุข เธอไม่มีใคร นอกจากลูกน้องเหล่านี้ที่ช่วยกันสร้างร้าน วีวี่เวดดิ้ง ขึ้นมา ทุกคนเป็นเหมือนครอบครัวของเธอทีเดียว

คิมหันต์วางกระเป๋าใบเล็กลงบนเตียงนอน เค้าจองอพาร์ตเม้นท์รายวันแห่งนี้ เอาไว้นอนคืนนี้ก่อน เท่านั้น พรุ่งนี้เค้ามีสัมภาษณ์งานที่แรก หลังจากกรอกใบสมัครส่งไปทางออนไลน์เมื่อวานนี้ หนุ่มต่างจังหวัดยังไม่ค่อยรู้เส้นทาง เค้าถามหา สถานที่ใก้ลเคียงก่อน แล้วหาที่พักใก้ลๆนี้แทน เพื่อรักษาเวลาการเดินทาง คิมหันต์เลือกชีวิตทางนี้ แม้ครอบครัวจะไม่สนับสนุน แต่เค้าไม่สนใจ ลูกชายคนเดียวของเสี่ยใหญ่ที่ขายมอเตอร์ไซด์ยี่ห้อดังที่มีสาขามากที่สุดในจังหวัด ไม่สนใจจะช่วยงานที่บ้าน แต่กลับมาเดินถ่ายรูปตามที่ต่างๆ หาเงินพิเศษระหว่างเรียนมาตลอด

"ถ้าไปแล้วอยู่ไม่ไหวก็กลับมานะลูก" เสียงแม่บอกลูกชายคนเดียว แต่พ่อกลับด่าไล่หลังมาว่า

"ถ้าเงินหมดแล้วซมซานกลับมา กูจะเหยียบซ้ำ " คิมหันต์สะพายกระเป๋ากล้อง หอบแฟ้มผลงานกับกระเป๋าเสื้อผ้า เดินทางเข้ากรุงเทพทันที