บทที่ 5
709 คำ
"บอกหน่อยสิว่าสาวคณะไหน" เคนถามขึ้นก่อนเพื่อนเลย
"คณะบริหาร พวกมึงอย่าคิดมาแย่งกูจีบเด็ดขาด"
"มึงทำยังไงถึงไปรู้จักสาวคณะบริหารได้วะ"
"กูมีน้องคนนึงที่สนิทกันตั้งแต่เด็กแล้ว เรียนอยู่คณะนั้นและคนที่กูสนใจก็เป็นเพื่อนของน้องคนนี้ด้วย"
"ถ้ามึงจีบติด สาวคณะเราก็อกหักกันเป็นแถวน่ะสิ"
"ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูจะดามใจให้เอง"
"มึงจะดามใจหรือมึงจะไปซ้ำเติมพวกน้องๆ เขาว่าไอ้เคน"
พอทุกคนดื่มเมาจนได้ที่ ต่างก็พูดเรื่องสาวๆและนินทานิดหน่อย
ครืนน.. ครืนนน.. พอแอลกอฮอล์เริ่มจะซึมเข้าในร่างกาย อะตอมก็กดโทรศัพท์ไปหาโบว์ลิ่งอีกครั้ง
>>{"ดึกขนาดนี้แล้วพี่โทรมาอีกทำไม"}
{"โบว์ลิ่งติดต่อไปหาณิชาหรือยังเรื่องที่พี่ขอไว้"}
>>{"ยังค่ะพรุ่งนี้ถึงจะคุย"}
{"โบว์ลิ่งใจร้าย"}
>>{"ตอนนี้พี่อยู่ที่ไหนพี่เมาแล้วใช่ไหม"}
{"สาวคนนี้เหรอวะกูขอคุยด้วยหน่อยสิ"} เสียงเพื่อนๆ ที่เล็ดลอดเข้ามาในโทรศัพท์
ไม่ได้เมาแค่อะตอมแต่เพื่อนๆที่นั่งดื่มด้วยกันก็กำลังได้ที่
"กูว่าวีดีโอคอลเลยดีกว่า"
ทุกคำที่พวกเขานั่งคุยกันโบว์ลิ่งได้ยินหมด
>>{"พี่กลับบ้านได้แล้วนะ เมาจนพูดไม่รู้เรื่องแล้วนั่นน่ะ"} แล้วโบว์ลิ่งก็ตัดสายไป ตู๊ดดด~
เช้าวันต่อมา..
>>{"ณิชาเราไปดูหนังกันไหม"}
{"คิดยังไงถึงโทรมาชวนเราไปดูหนังแต่เช้าขนาดนี้"}
>>{"จะไปไม่ไปตอบมา"}
{"จะชวนเราออกเดทเหรอทำไมใจร้อนจังเลยให้เราคิดหน่อยสิ"}
>>{"ไอ้บ้า"}
{"ไปก็ได้จ้าดาร์ลิ่ง"}
หน้าโรงหนัง..
"ทำไม.." พอณิชามาถึงโรงหนัง ก็เห็นอะตอมยืนอยู่กับโบว์ลิ่ง
"ก็พี่อะตอมน่ะสิอยากจะมาดูหนังกับแกมาก ก็เลยให้เราชวนแกออกมาด้วย"
"....." ณิชาทำหน้างงๆ
"ไม่ต้องงงแล้วพี่เขาซื้อตั๋วหนังแล้วเข้าโรงกันดีกว่า" แล้วโบว์ลิ่งก็ลากแขนเพื่อนให้เดินเข้าไปในโรงหนัง อะตอมก็เดินตามไป
พอเข้าไปถึงที่นั่งโบว์ลิ่งก็เปิดโอกาสให้อะตอมได้นั่งข้างณิชา
"น้องณิชาดื่มน้ำหน่อยไหมพี่เตรียมมาให้แล้ว" อะตอมส่งน้ำให้ณิชาดื่ม
"ขอบคุณค่ะ" แล้วณิชาก็รับน้ำจากมืออะตอมมา แต่เธอก็ยังไม่เปิดดื่ม
"ทำไมแกไม่บอกเราก่อนว่าพี่อะตอมก็จะมาด้วยแกเล่นแบบนี้เราตั้งตัวไม่ทันเลยนะ" ณิชาหันมาพูดเบาๆกับเพื่อน
"เราขอโทษแล้วกันถ้าแกไม่ชอบพี่เขาแกก็ปฏิเสธไปเลย"
"คุยอะไรกันอยู่จ๊ะเห็นไหมหนังเล่นแล้ว"
พอหนังฉายไปได้สักพักณิชาก็ชวนโบว์ลิ่งออกมาเข้าห้องน้ำ
"แกไม่สนใจพี่เขาเหรอ" พอเข้าห้องน้ำเสร็จ ตอนที่กำลังจะเดินกลับเข้าไปในโรงหนัง โบว์ลิ่งก็ถามประโยคนี้ขึ้น
พอถามเสร็จใจของเธอก็เต้นรัวเพราะเธอกลัวว่าเพื่อนจะตอบแบบที่เธอคิดไว้
"ชอบสิใครไม่ชอบพี่อะตอมบ้างแต่เราไม่กล้าฝันสูงขนาดนั้น"
"แกชอบเขาอยู่เหรอ?" และแล้วทุกอย่างก็ลงตัว ฝ่ายชายสนใจฝ่ายหญิงส่วนฝ่ายหญิงก็มีใจให้ฝ่ายชาย เธอควรจะถอยออกมาได้แล้วใช่ไหมโบว์ลิ่ง เธอได้แต่คิดแล้วก็เดินตามณิชาเข้าไปจนถึงที่นั่ง
"มีสายเข้าเดี๋ยวเราขอออกไปรับโทรศัพท์แป๊บนึงนะแกนั่งดูหนังไปกับพี่เขาก่อนนะ" โบว์ลิ่งแกล้งถือโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วเธอก็รีบเดินออกไป
[บ้านโบว์ลิ่ง]
"งื้อออ ออกไปจากใจฉันสักทีได้ไหม จะสิงอยู่ในนี้อีกนานไหม ไอ้บ้า! ในเมื่อรักชอบคนอื่นแล้วทำไมต้องยังอยู่ข้างในนี้ด้วยปล่อยฉันไปสักทีเถอะ" เธอร้องไห้คร่ำครวญ เพราะตั้งแต่ รู้จักรักคนเป็น โบว์ลิ่งก็มีแต่อะตอมคนเดียวที่อยู่ในใจของเธอ
- ผู้เขียน
