บทที่ 16

1365 คำ

"แล้วคืนนี้เราจะทำไงดีล่ะ ไปพักที่โรงแรมดีกว่านะลูก" พอติดต่อใครไม่ได้โบว์ลิ่งก็ให้แท็กซี่ขับไปจอดที่โรงแรม พอเช็คอินห้องเสร็จพนักงานก็พาเธอกับลูกๆ ขึ้นไปบนห้อง "หนูคงเหนื่อยแย่เลยใช่ไหมลูก นอนพักสักตื่นก่อนนะเดี๋ยวแม่พาลงไปหาอะไรทานข้างล่าง" "นับหนึ่งไม่เหนื่อยนับหนึ่ง อยากลงไปเล่นข้างล่าง" "ไม่เอานับหนึ่งเห็นไหมนับสองเหนื่อยให้น้องพักผ่อนก่อน น้องเป็นผู้หญิง" "นับสองง่วงนอน" ตอนนี้นับสอง จะลืมตาไม่ขึ้นอยู่แล้วนั่งเครื่องมาก็ตั้งหลายชั่วโมง สองชั่วโมงผ่านไป "เย้ๆ นับสองตื่นแล้ว" นับหนึ่งตื่นเต้นมากจนนอนไม่หลับ นั่งจ้องนับสองตลอด จะดื้อก็ดื้อไม่ได้เพราะแม่ห้ามไว้ "แม่เราลงไปข้างล่างกันเถอะ" ตอนนี้นับหนึ่งอยากจะลงไปเล่นมาก "แม่บอกไว้ก่อนนะถ้าใครดื้อ แม่จะไม่พาลงไปเล่นข้างล่าง จนกว่าจะเจอคุณตาคุณยาย" "ได้คับ" แล้วโบว์ลิ่งก็พาลูกทั้งสองลงมาข้างล่างส่วนมากเธอจะอุ้มนับสองไว้แล้วจูงม

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม