.
.
.
.
‘จะรักหรือจะชอบฉันเองก็ไม่รู้ รู้แค่ฉันไม่อยากเสียเธอไป..’
.
.
.
.
.
ร่างสูงเดินโฉบเฉี่ยวตรงเข้าบรัทอย่างฉับไวเพื่อไม่ให้เป็นที่สังเกตแต่ก็ดูเหมือนว่ามันจะไม่พ้นสายตาของใครบางคนที่พึ่งมาถึงเช่นกัน..
“เฮียแอช!” น้องเล็กของวงรีบวิ่งจ้ำอ้าวตรงเข้าไปหาเจ้าของชื่อทันที
“..? ไร กลับมาแล้วหรอ?” คนตัวสูงทำท่าทางเหมือนไม่มีไรเกิดขึ้น
“กลับมาก่อนเฮียอีก! หนีไปเที่ยวกับลูน่าทำไมไม่บอก!?” คนน้องว่าแล้วนิ่วหน้าอย่างขัดใจ
“อ้าวทำไมต้องบอกอ่ะ ก็วันพักผ่อนอยากไปไหนก็ไปได้ดิ” ร่างสูงว่าแล้วก็ไหวไหล่อย่างชวนกวนประสาทแล้วเดินหนีไปทิ้งให้คนน้องมองตามพร้อมเสียงโวยวายที่ไล่ตามหลังมา
“อ้าวววเห้ยย เฮียจำวรั้ยยยยเลยยย!!+_(#)*(#*&)*@&^&”
“..” เจ้าตัวต้นเรื่องยกยิ้มขำอย่างถูกใจท่ามารถแกล้งน้องเล็กได้ก่อนมือหนาจะเอื้อมไปควานหาสวิทส์ไฟในห้องซ้อม แน่นอนว่าทันทีที่ไฟสว่างขึ้นก็พบเพียงความว่างเปล่
