EP4.2 ll ไม่มีเเฟนนะ รู้ยัง? [2]
1235 คำ
พรวด!!
“ยัยก๊อย เธอ!!!!!”
ใบหน้าเนียนใสจะเปียกปอนด์ไปด้วยน้ำที่ฉันพ่นออกมาเลยล่ะ ^o^;;; ฮะฮะฮะ
น้ำเสียงเกรี้ยวกราด พร้อมกับนัยน์ตาวาวโรจน์ที่ช้อนสายตามามองทางฉันอย่างไม่เป็นมิตร อีกทั้งหยาดน้ำอันมีที่มาจากปากของฉันหยดแหมะๆ ลงกับพื้น บรรยากาศรอบข้างเริ่มเย็นยะเยือกแบบไร้สาเหตุ ตัวแสบทั้งคู่รีบแจ้นไปก่อนที่จะเกิดอะไรขึ้นทิ้งฉันให้โดดเดี่ยวเดียวดายกลางซุ้มคณะนิติศาสตร์กับซาตานอีกหนึ่งตัว ฉันเห็นเขามีเขางอกออกมาด้วยแหละ แง้ TOT
“ม่ะ ไม่ได้ตั้งใจน้า” ฉันพูดเสียงอ่อย แต่ไม่ได้รับการตอบรับจากคนตรงหน้า
เอ่อ คุณแม่ขา หนูขอกราบลา เกรงว่าชะตาจะถึงฆาตในไม่ช้าแล้วค่า ฮะๆๆๆ โฮๆๆๆๆ
ฉันควรจะตกใจเรื่องไหนดี เรื่องที่หมอนี่ชอบฉัน เรื่องที่หน้าของเขาอยู่ในรัศมีน้ำบริสุทธิ์เจือจางด้วยสารอิเล็กโทรไลต์ที่มีในน้ำลายของฉัน หรือเรื่องที่ฉันกำลังจะถูกปลิดชีพในเร็วๆ นี้อ่ะ แง้ T[]T~~~
“ไม่ได้ตั้งใจบ้าอะไร เต็มหนังหน้าขนาดนี้” เขาบ่นพรืดพลางซับน้ำออกจากใบหน้าด้วยผ้าเช็ดหน้าสีชมพูหวานขัดกับความเถื่อนในตัวเขาเสียจริง แอ๊บ! อีแว๊นขี้แอ๊บ!
“ความจริงตอนแรกมันก็จะไม่โดนหรอกนะ แต่หน้าแว๊นบานไปหน่อยอ่ะ” ฉันว่าพลางดึงผ้าเช็ดหน้าตุ๊ดๆ นั่นมาช่วยซับให้ เพราะอีตานี่เช็ดหน้าได้รุนแรงจนฉันกลัวว่าแก้มเขาจะถลอก คนบ้าอะไรซับหน้ายังกับถูพื้นห้องน้ำ =_=;
“เออ สงสัยต้องไปโบท็อกลดสันกราม” คนตรงหน้าว่าพลางชายนัยน์ตามาจ้องหน้าฉันตรงๆ ทำเอาฉันกลืนน้ำลายอึกเมื่อนึกถึงคำพูดก่อนหน้านี้ เฮ้ยๆ ไม่หรอกน่า พวกนั้นต้องหลอกฉันแหงๆ จะเป็นไปได้ไง เรื่องที่บอกว่าชอบฉันอ่ะ ฉันไม่คิดว่าตอนนอนน้ำลายยืดจะไปโดนอกโดนใจผู้ชายคนไหนได้ลงหรอกนะเออ -*-
ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ตอนนี้เขายังจ้องฉันไม่เลิกเลย T///T ไม่นะ หรือว่า... อ๊ายยย! ตายแล้ว นี่ฉันฮอตไม่รู้ตัวเหรอ?
“ก๊อย” จู่ๆ เขาก็โพล่งขึ้นมาพร้อมกับสายตามุ่งมั่น ฝ่ามือหนาคว้าหมับเข้าที่มือข้างนึงของฉันที่กำลังถือผ้าเช็ดหน้าสีชมพูของเขาอยู่
ฮะ เฮ้ย... ใจเย็นสิ รุกแบบนี้ได้ไง ขอเวลานอก! ขอเวลาน๊อกกกก!!! T//[]//T
ฉ่า~
เสียงเหมือนเทน้ำร้อนลงกับกระทะนั่นไม่ใช่อะไรมันคือเสียงเลือดของฉันเดือดพล่านจนร้อนไปทั้งใบหน้าเมื่ออีตาบ้านั่นไม่ได้ยินเสียงร้องประท้วงในใจของฉันก่อนจะชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ในระยะอันตราย ลมหายใจอุ่นๆ เป่าหน้าม้าของฉันปลิวไสวไปคนละทาง
อะ อ๊ากกกก ใจเย็นเซ่! อย่าเพิ่งรุกแรง หน้าฉันแดงเป็นมะเขือเทศแล้วนะ! สติจงมา ปัญญาจงบังเกิด อย่าเพิ่งเตลิดนะน้ำพลอย แค่โดนผู้ชายอ่อย ของอย่าขึ้น!
ตึก... ตัก...
“ฮะ? อะไรเหรอ? ทำไม? ยังไง?” ฉันรัวใส่อย่างตื่นเต้นเมื่อริมฝีปากบางมันห่างจากริมฝีปากของฉันไม่ถึงคืบ
น่ะ นี่มันในมหาลัยน้า จะมาบัดสีบัดเถลิงไม่ให้เกียตริสถาบันและผมหงอกท่านอธิการบดีสักหน่อยหรือไง!
“เธอว่า...” นัยน์ตาสีเฮเซลเปี่ยมเสน่ห์มองฉันไม่ละ โอ๊ยตาย เจอะผู้ชายในระยะประชิด ไม่สิ นี่มันอีตาบ้าแว๊น! ฉันจะตื่นเต้นเพื่อ?
“ใครหน้าบานวะ หา!!!!!!”
เพล้ง!!!
ไม่มีอะไร เสียงหน้าฉันเอง แตกละเอียดลงกับปลายเท้าเน่าๆ ภายในระยะเวลาเสี้ยววินาทีที่อีตานาคินแผดเสียงคำรามใส่หน้าฉันจนน้ำลายบางส่วนกระเด็นเข้าซอกตา เสียงหัวใจเต้นตึกตักแรงๆ นั่นสงบลงอย่างน่าอัศจรรย์กลับกลายเป็นความเย็นที่ไล่ขึ้นมาจากปลายเท้าถึงศีรษะที่ทำเอาฉันชาวาบ
โอเค ฉันเพ้อไปเอง ไอ้พวกเวรนั่นมันเล่นฉันอีกแล้ว! ไม่มีทางที่หมอนี่จะชอบฉันสักนิด อากัปกิริยาไร้ความเป็นกุลสตรีของฉันไม่ว่าจะเดินเกาก้น ใส่เสื้อผ้าเน่าๆ สามวันซ้อนเพื่อปั่นนิยาย หรือจริตทรามๆ ไม่น่าพิสมัยหลากหลายประการก็เป็นเรื่องยืนยันได้อย่างแน่แท้ว่า... ไม่ – มี –ทาง!!!
“ก่อนว่าคนอื่นดูหนังหน้าตัวเองบ้าง หยาบกระด้างเหมือนฝ่าเท้าขนาดนี้ นี่เคยมีผู้ชายเข้ามาในชีวิตบ้างปะ ถามจริง?” เขาผลักหัวฉันอย่างกวนประสาทแล้วเบะริมฝีปากอย่างน่าหมั่นไส้
“มีพ่อ แว๊น พี่จ๋อ พี่เป็ด วิน แล้วก็...” ฉันพูดเสียงเนิบด้วยใบหน้าตาย เฮอะ ไม่น่าไปหลงกลพวกนั้นเลยจริงๆ ขี้แกล้งนัก กลับไปฉันจะไล่จัดการให้หมด! คอยดูเซ่!
“พอๆ หยุดเลย ไม่ได้หมายถึงผู้ชายแบบนั้น หมายถึงแฟนอ่ะ เคยมีบ้างปะ?”
“ไม่เสือกดิแว๊น” ฉันเบ้ปากแล้วแลบลิ้นใส่เขาด้วยท่าทีน่าตบ
“หน้าแบบนี้ไม่เคยมีอ่ะดิ ชัวร์ล้านเปอร์เซนต์” เขายักคิ้วจึ๋งๆ อย่างรู้ทันพร้อมรอยยิ้มเจ้าเล่ห์
เออย่ะ! ไม่เคยมีแล้วผิดกฎหมายเหรอคะ? มีพระราชบัญญัติข้อไหนระบุไว้ไหมว่าเกิดมายี่สิบปีไม่มีแฟนจะจับ ปรับ และยัดเข้าตะแลงแกงอ่ะ!
“ไม่เคยมีแล้วหนักหัวนายเดชาเหรอ หา!” ฉันโวย ไม่ต้องสงสัยว่านายเดชาคือใคร เขาคือพ่อไอ้บ้านี่แหละ! ขนาดฉันล้อชื่อบุพการีของเขา อีตาแว๊นยังคงยิ้มหวานปานน้ำผึ้งเดือนเจ็ด แม่งบ้าชัวร์!
“โถๆๆ น่าสงสาร” อีตานั่นเอื้อมมือมาโยกหัวฉันอย่างเอ็นดูเหมือนหมาตัวน้อยๆ ที่ถูกทิ้งอะไรประมาณนั้น ทำให้ฉันหงุดหงิด ฉันไม่ต้องการความสงสารจากนายหรอกเฟ้ย! กรุณาเอามือหยาบกร้านบนเส้นผมอันนุ่มละมุนของฉันออกไปเดี๋ยวนี้ ปฎิบัติ!
“แง่งงง” ฉันขู่ฟ่อๆ
“เฮ้ยๆ ฉันไม่ได้จะเยาะเย้ยหรอกนะ แต่ว่าตั้งแต่เกิดมานี่ ฉันมีแฟนจะครบโหลแล้วนะเออ” อีตานั่นอวดด้วยท่าทางภาคภูมิอย่างน่าหมั่นไส้ เฮอะ มีแฟนเยอะไม่เห็นน่าอิจฉาตรงไหน
“ไม่เห็นจะน่าอวด” ฉันพ่นลมหายใจด้วยความเซ็งระเบิดระเบ้อ
เออ พ่อคนฮอต ฮอตมาก ร้อนแรงปรอทแตกทะลักทลายเลยมั้ง! ไม่ได้ครึ่งของพระเอกที่ฉันเขียนเลยด้วยซ้ำ ทำเป็นโม้ อีโธ่!
“ก็ไม่ได้จะอวด” เขายกยิ้มหวานก่อนจะขยี้ผมฉันเบาๆ ใบหน้าเขยิบเข้ามาใกล้ระดับสายตาปะทะกันพอดี ลมหายใจอุ่นๆ ของเขาเป่าโดนแก้มฉันอีกแล้ว ฉันว่าจะด่าอีตานั่นอีกสักทีถ้าเกิดว่าเขาไม่...
“แค่จะบอกว่า... ตอนนี้ไม่มีแฟนนะ รู้ยัง?”
นัยน์ตาสีเฮเซลของเขาหวานเกินระดับน้ำตาลในเส้นเลือดฉันจะรับไหวทำให้หัวใจบีบรัดถี่รัว บรรยากาศรอบข้างกลายเป็นบีจีที่ไร้ภาพ สี และเสียง เหมือนถูกกล้องซูมเข้ามาที่ใบหน้าก่อนจะหมุนแพนไปรอบตัว
โอย ฉันว่าฉันหายใจไม่ค่อยจะไหว ใจเย็นนะน้ำพลอย...
ตึก ตัก ตึก...
ผู้ชายอ่อย...
ตึก! ตัก! ตึก! ตัก!
อย่าเพิ่งของขึ้น...!!! กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดด!!
- ผู้เขียน
