“อ๋อ จริงด้วยเนอะ~”เขาทำน้ำเสียงกรุ้มกริ่มก่อนจะกระตุกท่อนขาด้านล่างที่ฉันทับอยู่พร้อมกับปล่อยแขนที่ล็อกไว้ด้านหลังออกจนร่างฉันกลิ้งขลุกขลักออกมาจากพันธนาการ ยังไม่ทันได้ดีใจที่หลุดออกมาได้ ไอ้คนกวนประสาทก็ดันกลั่นแกล้งฉันต่อด้วยการขึ้นคร่อมร่างของฉันไว้อย่างถือวิสาสะ!
สองแขนขนาบข้างใบหน้า สองขาทับหัวเข่าของฉันไว้พร้อมกับรอยยิ้มร้ายๆ ที่ไม่น่าไว้วางใจนั่นทำให้ฉันเบิกตาโพลงด้วยใจตุ๊มๆ ต่อมๆ
“เล่นอะไรอีกวะแว๊น! คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกนิยายหรือไง? ออกไปเลย หนัก!” ฉันโวยวายแล้วใช้มือดันแผงหน้าอกแข็งๆ นั่นออกเท่าที่จะทำได้ แต่คนตรงหน้ากลับไม่ใส่ใจในคำพูดของฉันเลยสักประโยคแถมยัง…
“ปกติได้ของขวัญแล้วเราก็ต้องแกะดูสิเนอะ” นัยน์ตาสีเฮเซลส่องประกายความเจ้าเล่ห์นั่นทำเอาฉันกลืนน้ำลายในทันที โอเค ฉันกำลังพยายามตั้งสติและตามน้ำไปกับเขา ไอ้แกะของขวัญน่ะ ฉันเข้าใจ…
แต่มือนายที่สะกิดกระดุมเสื้อฉันเนี่ย
