19 ฉันร้อน
“ฉันไม่รู้นี่ ถ้ารู้แบบนี้ก็ไม่มาหรอก ฉันไม่ใช่สัตว์จะได้เสพสมกับใครก็ได้ไม่เลือกหน้า”
ปราการรวบจับมือบางไว้ รู้เลยว่าร่างระหงสั่นเทาขนาดไหน น้ำตาเลอะไปทั่วใบหน้าปะปนครีมเค้ก เธอร้องไห้จนปลายจมูกแดง ตาช้ำสีแดงเรื่อ เสียงกรีดลั่นๆ กับคำต่อว่าทำให้ปราการยิ้ม แต่อีกสามคนที่แอบมองอยู่หลังประตูกระจกสังเกตการณ์สะดุ้งโหยง
“เขาว่ามึง” ทศเทพกระซิบชาดก พลางทำหน้าทะเล้น
“มึงก็เหมือนกันแหละว่าแต่กู ชอบนักนี่เรื่องพวกนี้”
“เงียบน่าเดี๋ยวเขาก็รู้หรอกว่าเราแอบดู”
สาวสวยแกมแขดุ ไม่ได้รู้สึกทุกข์ร้อน ตลกมากกว่า สองหนุ่มเลยหุบปากแล้วแอบมองเพื่อนต่อไป
“คราวหน้าถ้าไม่ชอบก็พูดสิ มีปากไว้ทำไม”
“ไม่มีคราวหน้าอะไรทั้งนั้น ฉันไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว ไม่ทำ ไม่อยากทำ ฮือๆ”
ทุบเขาจนเหนื่อย ล้าทั้งมือ ล้าทั้งหัวใจ สลิตาก็ซบหน้าสะอื้นไห้กับอกกว้าง แปลกดีพอเป็นอกนี้เธอกลับรู้สึกปลอดภัย
ปราการกระตุกยิ้ม
