มนันชนกสีหน้าสีตายุ่งเหมือนกัน
“ งั้น แม่พูดมาเถอะ หนูเป็นฝ่ายฟัง ”
มนันชนกพูดแบบนี้
“ แม่ ก็มาพูดให้แกฟังเท่านี้แหละ ”
บังอรวตีบอกกับลูกสาว
“ อ้าว แค่นี้หรือคะ ที่แม่มาบอกหนู ”
“ จ๊ะ ”
คุณบังอรวตียอมรับ
“ ไม่เห็นสำคัญสำหรับหนูมากตรงไหนเลย สู้งานของหนูก็ไม่ได้ ”
มนันชนกว่า คุณบังอรวตีเลยค่อนขอด
“ แก ก็มัวแต่สนใจเรื่องงาน โดยไม่สนใจเรื่องส่วนตัวเลยนี่ยะ หักโหมเข้าเหลือเกิน พักผ่อนบ้างสิลูก ”
“ ก็ หนูเก่งนี่คะ ”
มนันชนกกลับพูดอย่างนั้นอีก คุณบังอรวตีเลยเลิกสนใจต่อล้อต่อถียง หันไปสนใจเรื่องอื่นธุระอย่างอื่น ปล่อย
ให้มนันชนกนั่งจมปลักอยู่ที่หน้าจอคอมเช่นเดิม
ที่จริง มนันชนกคิดตาม เหมือนกัน เขากลับมาแล้ว กลับมาก็กลับมาสิ ไม่เห็นเกี่ยวกับหล่อนเลย มนันชนกไม่อยากจะรับรู้เลย
หล่อนมั่นใจในความสวยของตนเองเป็นอย่างมาก จีรมลนั่นเอง แค่แวะไปทำธุระที่บ้านเพียงแค่สองสามวันหล่อนก็เดินทางมาท
