คิดไว้แล้วว่าตื่นมามนตราคงหายไป
ชานนท์จับที่นอนฝั่งที่คนรักเก่ายึดไว้ทั้งคืน เขาพบว่ามันยังอุ่น ๆ แปลว่ามนตรายังจากไปได้ไม่นาน
"ดื้อจริง ๆ"
ขนาดเขาฟัดทั้งตัว เล่นรักกับเธอถึงสามครั้ง แต่ก็ยังจะมีแรงหนีไปอีก
ชานนท์ลุกขึ้นยืน ร่างกายเปลือยเปล่าเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อเรียงตัวสวย แผ่นหลังกว้างมีลอยเล็บแดงหลายจุด เขาสลัดผ้าห่มยับ ๆ แล้วเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการธุระส่วนตัว
.
.
"นัดประชุมกับคุณชานนท์พรุ่งนี้นะคะพี่มน"
หวานร้องบอกเจ้านายที่เป็นเหมือนพี่สาวแท้ ๆ แต่ท่าทางอ่อนแรงของมนตราทำให้หวานรีบเดินเข้าไปสำรวจ
"หน้าซีดจังเลยค่ะพี่มน ไม่สบายหรือเปล่าคะ"
"เปล่า"
มนตราปฏิเสธเสียงแหบแห้ง
"นอนน้อยนิดหน่อย"
"งั้นพี่มนพักเถอะค่ะ งานพวกนี้พวกเราจะทำกันเอง พี่เก็บแรงไว้ไปคุยงานพรุ่งนี้ดีกว่า"
"พี่ทำได้หน่า"
มนตราขมวดคิ้ว เธอแค่พักผ่อนน้อย ไม่ได้เป็นง่อย
แต่พอเปิดแฟ้มจะอ่าน ดวงตาก็พร่ามัวจนต้อง
