เจ้าสาวส้มหล่น
1392 คำ
“อะไรนะคะ! คุณพ่อ คุณแม่”เสียงที่ดังมาจากคนที่นั่งฝั่งตรงข้าม ทำให้คุณประกรกับคุณลัดดาปวดจี๊ดไปจนถึงแก้วหู
“แกจะแหกปากทำไม ยัยปอ”คุณลัดดาตะโกนตอบ
“ก็เมื่อกี้คุณพ่อบอกว่าจะให้ปอแต่งงาน”
“ใช่ แกฟังไม่ผิดหรอก”
“อะไรนะคะ!”
“โอ้ย! ยัยปอ แกจะตะโกนให้คนมันแตกตื่นกันทั้งบ้านเลยหรือไง”คุณประกรดุลลนาอีกคน
“ก็คุณพ่อบอกว่า”
“ใช่พรุ่งนี้แกต้องแต่งงาน แทนน้อง”
“แต่งงานแทนยัยป่าน อะไรกันคะ ใครก็ได้ช่วยพูดให้ปอเคลียร์หน่อยเถอะค่ะ”ลลนาตาสว่างขึ้นทันที หลังจากง่วงมาตั้งแต่ขับรถกลับมาจากกองถ่าย
“ตั้งใจฟังนะยัยปอ แม่จะพูดแค่ครั้งเดียว พรุ่งนี้แกเตรียมตัวเก็บข้าวของไปอยู่ไร่กับคุณเผ่าเพชรคู่หมั้นน้องป่านที่เชียงราย คุณเผ่าเขาจะมารับแกตอนเก้าโมง แกก็เตรียมตัวรอเขาเลย”
“เดี๋ยวนะคะ คู่หมั้นยัยป่านแล้วทำไม ป่านไม่ไปเองละคะ”ลลนาถามกลับ ตอนนี้ให้หัวเธอมึนงงไปหมดแล้ว
“ก็น้องยังเด็ก แถมน้องยังขี้โรคอ่อนแอ ให้น้องไปอยู่โน้นก็เท่ากับส่งน้องไปตายน่ะสิ ไอ้หน้าผีนั่นยิ่งสติไม่ค่อยดีอยู่”
“เดี๋ยวนะคะแม่ คุณเผ่าเพชร! คู่หมั้นยัยป่าน! ไอ้หน้าผี! นี่คืออะไรคะ ปอขอคำอธิบายตรงนี้ก่อน สั้นๆนะคะ”
“โอ้ย! จะอะไรล่ะ ก็คุณเผ่าน่ะ ประสบอุบัติเหตุจนหน้าเละเหมือนผี แถมสติก็ไม่สมประกอบ”
“คะ?”ลลนางงหนักกับสิ่งที่ได้ยิน เรื่องราวเหล่านี้เธอไม่เคยรับรู้มาก่อนเลย รู้แต่ว่าน้องถูกจับหมั้นตั้งแต่เด็กๆ พอโตมาหน่อยเธอก็ถูกส่งไปเรียนเมืองนอก จึงไม่ค่อยได้รับรู้เรื่องที่บ้านมากนัก
“ใช่ แล้วเมื่อเดือนที่แล้วเขาก็ส่งคนมาทวงสัญญาเรื่องหมั้น เขาจะเอายัยป่านไปอยู่ที่เชียงรายกับเขา”
“ค่ะ...แล้ว”
“โอ้ย! ยัยปอนี่แกแกล้งโง่หรือเปล่า แม่พูดมาขนาดนี้แล้วยังไม่เข้าใจอีก”
“ใช่ค่ะ ปอไม่เข้าใจ”
“เขาจะมารับตัวยัยป่านไป พ่อแกเลยเสนอแลกตัวเจ้าสาวเป็นแกแทน”
“คุณแม่!”
“ใช่ ใครจะรู้ล่ะว่าเขาจะตกลงง่ายๆ ปอฟังนะ พ่อแกทำทุกอย่างแล้ว เราคืนทุกอย่างให้เขาหมด ที่ดินที่คุณปู่ยกให้เป็นของขวัญ เราก็คืนให้แล้ว แต่คุณเผ่าก็ยังยืนยันจะเอาคน...”
“พ่อเลยเสนอตัวปอให้เขา!”ลลนาพูดขึ้นเมื่อเริ่มเดาเรื่องราวได้ลางๆ
“ปอ!”คุณประกรเรียกชื่อลูกสาว
“ดีนะคะ เขาหมั้นกับยัยป่าน แต่พอถึงเวลาแต่ง กลับให้ปอไปแทน คุณพ่อกับคุณแม่ห่วงยัยป่าน กลัวยัยป่านถูกทรมาน แล้วปอล่ะคะ”ลลนาโวยวาย น้อยใจกับการกระทำของคนที่ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นพ่อกับแม่ นี่ไม่ใช่ครั้งแรก ตั้งแต่เกิดมาลลนาก็รู้ว่าพ่อแม่รักลูกลำเอียง ลันลดาจะได้ทุกอย่างที่ต้องการเสมอ แม้กระทั่งอะไรที่เป็นของเธอ ถ้าลันลดาอยากได้ พ่อแม่ก็ตามใจ
“ปอไม่ยอม!”ลลนายืนยันเสียงหนักแน่น
“ปอ!”คุณประกรเอ่ยปรามลูก เมื่อมองเห็นความดื้อรั้นที่ส่งมาจากดวงตาคู่นั้น
“เรื่องนี้ยัยป่านต้องรับผิดชอบเอง คุณพ่อกับคุณแม่ยินดีให้ป่านหมั้น ก็ต้องให้ป่านรับผิดชอบค่ะ”
“ก็ตอนนั้น ไอ้นั่นมันยังสติดีอยู่นี่!”คุณลัดดาเถียงเสียงดังกลับมา
“คุณดา!”คุณประกรเรียกชื่อภรรยา เหมือนจะเตือนสติ เมื่อเห็นแม่กับลูกจะปะทะอารมณ์กัน
“แล้วไงคะ พอเค้าบ้า เลยเอามายกให้ปอหรอคะ!”
“ปอ! อย่าเสียงดังกับแม่นะ”คุณลัดดาตวาดกลับ
“คุณพ่อ คุณแม่คะ ตั้งแต่เล็กจนโต ปอเคยคิดนะคะว่าเข้าใจไปเองที่คิดว่าพ่อกับแม่ไม่รักปอ แต่วันนี้ปอรู้แล้วค่ะ ว่าพ่อกับแม่ไม่รักปอจริงๆ”
เพียะ!
ใบหน้าสวยสะบัดตามแรงกระทบ เมื่อคุณลัดดาฟาดฝ่ามือลงมาทันทีที่ลลนาพูดจบ
“คุณดา!”คุณประกรก็ตกใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น
“หยุดนะยัยปอ อย่ามาก้าวร้าวฉัน แล้วสิ่งที่แกกำลังทำอยู่นี่ล่ะ มันดีกับฉันกับครอบครัวเราแล้วเหรอ แกเปลี่ยนคู่นอนเป็นว่าเล่น ควงผู้ชายไม่ซ้ำหน้า ข่าวคาวๆของแกน่ะ ขึ้นหน้าหนังสือพิมพ์ไม่เว้นแต่ล่ะวัน แกคิดว่าดีเหรอ”คุณลัดดาลุกขึ้น
ชี้หน้าลลนาแล้วสาดคำพูดใส่
“คุณดาหยุด!”คุณประกรห้ามภรรยา
“แกรู้ไหมยัยปอ ว่าทุกวันนี้ฉันกับพ่อแกเวลาออกนอกบ้านแทบจะต้องเอาปี๊บคลุมหัว แกเคยคิดบ้างไหม ชื่อเสียงวงศ์ตระกูลป่นปี้ย่อยยับเพราะแกมาเท่าไร เคยรู้บ้างไหม”คุณลัดดาพูดอย่างเหลืออด เมื่อนึกไปถึงเรื่องราวต่างๆที่ลลนาทำไว้
“ปอรู้ค่ะว่าทำให้พ่อกับแม่อับอาย แต่มันคนละเรื่องกันไหมคะ กับการที่ปอต้องไปอยู่กับคุณเผ่าเพชรอะไรนั่น”ลลนายังเถียง เมื่อเห็นน้ำตาของคนเป็นแม่ ใจเธอก็อ่อนยวบ ทุกอย่างที่ท่านพูดมามันก็เป็นเรื่องจริง เธอทำให้ชื่อเสียงครอบครัวป่นปี้ เพราะข่าวคาวๆของตัวเองที่ออกโทรทัศน์ไม่เว้นแต่ละวัน
“นี่เป็นวิธีเดียวไง ที่ฉันจะหยุดข่าวคาวๆของแกได้ เป็นทางออกเดียวที่จะทำให้แกหยุดทำลายชื่อเสียงวงศ์ตระกูลสักที”
“คุณแม่!”
“แต่งงานไปอยู่เชียงรายกับคุณเผ่าซะ คิดว่าทำเพื่อพ่อแม่ก็แล้วกัน”
“คุณแม่...”
“ปอ นี่เป็นทางเดียว เผื่อวันหน้าฉันกับพ่อแกตาย จะได้มีหน้าไปพบกับผีบรรพบุรุษได้”
“คุณแม่ (คุณดา!)”ลลนาอุทานออกมาเบาๆ น้ำเสียงที่ใช้เรียกมารดาดังแทบไม่พ้นริมฝีปาก ผิดกับคุณประกรที่ตวาดภรรยาลั่น เมื่อคุณลัดดาพูดจาทำร้ายจิตใจลูกเกินไป
“ปอเข้าใจแล้วค่ะ เข้าใจทุกอย่างแล้วจริงๆ พรุ่งนี้เก้าโมงใช่ไหมคะ”พูดจบร่างบางก็ลุกขึ้น ก่อนจะสาวเท้าขึ้นบันไดไป คุณลัดดาทันได้เห็นดวงตากลมโตที่มองมาด้วยแววตาตัดพ้อ มีน้ำตาเอ่อขึ้นมาเต็มหน่วยตา ร่างอวบทำท่าจะขยับตาม แต่กลับถูกมือของสามีดึงไว้
“ปล่อยยัยปอไปเถอะคุณ”คุณประกรห้าม
“คุณคะ...ฉัน”
“เราทำอะไรไม่ได้แล้ว”
“เราทำถูกแล้วหรือคะ”
“ยังไงก็ต้องมีใครสักคนต้องไป ถ้าคุณทำใจส่งยัยป่านไปไม่ได้ ยัยปอก็เป็นทางออกของเรา เพราะทางโน้นไม่ยอม”
“ฉัน...”
“ช่างเถอะ...นี่เป็นทางเดียวที่จะดัดนิสัยยัยปอ จริงของคุณ คนอย่างยัยปอก็สมควรแล้วที่ต้องเจอคนแบบคุณเผ่า”
“หวังว่าคุณเผ่าจะเมตตายัยปอบ้างนะคะ”
“ยัยปอเป็นคนเก่ง เอาตัวรอดได้อยู่แล้ว”
“นี่เรากำลังพูดถึงงานแต่งลูกหรือเปล่าคะ”
“ผมแค่อยากให้คุณทำใจ คุณก็รู้จักนิสัยคุณเผ่านี่”
“แล้วอีกอย่าง เราส่งยัยปอไปก็ถูกต้องแล้ว เพราะทางโน้นเขาต้องการยัยปอมาตั้งแต่แรก”คุณประกรพูดขึ้นพร้อมกับถอนหายใจ เมื่อนึกย้อนไปถึงจุดเริ่มต้นของเรื่อง
“ผมรักน้องแมงปอครับ”ที่เรื่องมันเป็นแบบนี้ก็เพราะคำพูดของเด็กสิบกว่าขวบในวันนั้น บ้านพงศ์ไพศาลจึงส่งคนมาขอหมั้นลูกสาวคนโต แต่เป็นเขาเองที่คิดเปลี่ยนตัว เพราะมองแล้วคุณเผ่าเพชรน่าจะเหมาะกับลูกสาวคนเล็กมากกว่า
มือแกร่งบีบมือภรรยาเบาๆเพื่อให้กำลังใจ เผ่าเพชรเป็นคนแบบไหน ทำไมเขาจะไม่รู้จัก ก็สมแล้วกับลูกสาวคนโตของเขา ลลนา นางร้ายของวงการบันเทิง ผู้หญิงที่ได้ขึ้นชื่อว่าเปลี่ยนผู้ชายรายวัน ล่าสุดนักข่าวสายบันเทิงยังตั้งฉายาให้เธอ จนทำให้เขาและครอบครัว แทบจะต้องใช้ปี๊บคลุมหัวออกจากบ้านจริงๆ
- ผู้เขียน
