20
เหลาเฉิงกางถูกควบคุมตัวมาสำเร็จโทษข้อหาบกพร่องในหน้าที่ตามพระบัญชาองค์ฮ่องเต้ หลังหนาถูกโบยตีจนเนื้อปริแตกเลือดที่ไหลอาบแห้งกรังติดผิวนอนคว่ำหน้าอยู่ภายในคุกที่มีเพียงเเสงไฟสลัวจากเทียนไขไร้ความอบอุ่นบรรเทาหนาว เสียงฝีเท้าดังขึ้นหยุดลงหน้ากรงขัง ชายวัยกลางคนช้อนสายตาอิดโรยมองผู้มาเยี่ยมเยียนก่อนสายตาเเปรเปลี่ยนเป็นแข็งกร้าว "ข้ายอมรับว่าข้าสาแก่ใจที่เห็นเจ้าเจ็บปางตายเช่นนี้" น้ำเสียงเย็นของเหยียนเป่าเอ่ยขึ้นพลางกวาดสายตามองริ้วรอยน่ากลัวบนแผ่นหลังกว้างก่อนมุมปากยกยิ้มโดยมิรู้ตัว "เจ้าคงลืมเลือนไปแล้วว่าข้าเป็นพระธิดาคนโปรดของฝ่าบาท" เพราะพระองค์มิคิดว่าจะมีผู้อาจกล้าทำร้ายนางจึงมิได้ปกป้องคุ้มครองเต็มที่พลาดพลั้งถูกทำร้ายปางตาย ครั้นเมื่อพระองค์ทรงทราบว่านางตกระกำลำบากก็มิรีรอส่งน้องห้ามาช่วยเหลือ
"เจ้าคิดว่าหนิวฮองเฮาจะอยู่ยั่งยืนบนบัลลังค์หงส์ไปอีกนานเพียงใดโดยไร้ความโปรดปรานจากฝ่า
