"วันนี้มีคนแจ้งมาว่ามีคนแพ้อาหารทะเล ผมไปบอกทางโรงแรมให้แล้วนะครับไม่ต้องห่วง" พี่ดีนแจ้งต่อ ดีจรงๆ สงสัยคงมีคนแพ้อาหารแบบฉันมั้งเลยไปบอกพี่ดีน
ตอนนี้พวกฉันกำลังจะขึ้นรถกลับแล้วฉันขึ้นรถช้ากว่าจะเก็บของเสร็จก็ช้าแล้วมัวแต่หาของ
"น้องเอมนั่งกับไอเอิร์ธนะ พี่ยืมตัวจีน่าหน่อย" พี่รอนบอกฉัน ฉันเลยหันไปหาเก้าอี้ว่าง ซึ่งไม่มีเลยมีแต่ที่นั่งข้างพี่เอิร์ธที่เดียว ฉันเลยจำใจต้องไปนั่ง
"ทำไมต้องเกร็งขนาดนั้น" พี่เอิร์ธบอกฉัน เพราะฉันนั่งหลังตรงเกร็งตัวไว้ ฉันกลัวฉันหลับไปพิงเขานี่
"เอ่ออ ไม่หนิคะ" ฉันปฏิเสธพี่เอิร์ธไป ความจริงคือฉันเกร็งชิบหายเลยแหละ
"จะนอนก็นอน ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก" ถ้าพี่เขาอนุญาตขนาดนี้แล้วก็นอนสิ เมื่อคืนกว่าจะได้นอนก็ดึกแล้ว แถมยังต้องตื่นเช้าอีก
"ถึงแล้ว" พี่เอิร์ธสสะกิดฉัน ชิบหายแล้วฉันไปนอนพิงไหล่พี่เอิร์ธ ทำอะไรลงไปเนี้ยชะเอม น้ำลายไหลปะเนี้ย ฉันสะดุ้งตื่นขึ้นแล้วรีบเ
