มลชนกค่อยๆขยับกายให้ลุกขึ้นนั่งด้วยอาการงัวเงีย เธอนั่งสัปหงกเบนสายตามองหาอันเดรียที่เคยนอนกอดเธอแนบแน่นเมื่อคืน ตอนนี้ไม่มีแม้แต่เงา แต่เมื่อเธอมองดูนาฬิกาต้องขยี้ตาดูให้แน่ใจอีกครั้ง เข็มนาฬิกาเดินเร็วไปใช่ไหม หรือว่าเธอตื่นสายจริงๆ
“บ้าจริง ไม่ได้คุยกันสักที” มลชนกำมือหลวมทุบหน้าตักตัวเองรัวๆอย่างหงุดหงิด เมื่อเขาดันตื่นก่อนและคงจะออกไปทำงานแล้ว
สาวเอเชียผิวขาวผ่องใบหน้าจิ้มลิ้มสวมชุดเดรสสั้นน่ารัก เดินลงไปทานมื้อเช้าที่เกือบจะเที่ยง แต่เมื่อสายตาเธอสะดุดกับห้องนอนของพอลที่เปิดออกกว้าง ความอยากรู้อยากเห็นสั่งให้เธอหยุดยืนมอง เมื่อสายตาหล่อนดันไปสะดุดกับอะไรบางอย่างบนพื้นห้อง เป็นกระเป๋าขนาดเท่าๆกันกับกระเป๋าที่เธอซ่อนเอาไว้ที่สวนดอกกุหลาบ ทว่าใบนี้จะเป็นสีน้ำตาล ร่างบางค่อยๆก้าวเท้าเข้ามาภายในห้องอย่างระมัดระวัง เพราะกลัวพอลจะจับได้ว่าเธอจะแอบขโมยของเขาไปซ่อนอีก แต่เมื่อได้ยินเสียงพอล
