เมื่อแตะครั้งแรก ยังไม่ตื่น ครั้งที่สองจึงตามมา
“ฮื้มม อย่ายุ่งน่า”
มลชนกปัดมือออก ทว่ายังไม่ยอมตื่น ขณะนั้นยังไม่นึกเอะใจว่าใคร?ที่เป็นคนปลุกเธอ
“อะแฮ่ม” เมื่อได้ยินเสียงกระแอมของผู้ชาย มันทำให้เธอรีบเงยหน้าขึ้นทันที
“อุ๊ย”
แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นกลับพบชายแปลกหน้า ที่กำลังจ้องหน้าเธอไม่ละ ด้วยสายตาลอกแลก แถมระยะแค่ประชิดเท่านั้น มลชนกรีบถอยร่น เพื่อตั้งหลักใหม่ ยืนมองหน้าเขาอย่างประหลาดใจ จะว่าเป็นลูกน้องของอันเดรียก็ไม่น่าจะใช่
“เธอเป็นแม่บ้านคนใหม่หรือ ถึงยังไม่มีชุดเมดใส่”
“อืม ใช่ ฉันไม่มีชุดใส่ แล้ว คุณล่ะ??” เธอเลี่ยงที่จะตอบตามตรง พร้อมมองการแต่งกายของเขาเช่นกัน ชายร่างสูงที่ดูอ่อนกว่าอันเดรีย ผมสีบลอน ในชุดลำลอง กับสีหน้าและท่าทางทะเล้นแบบนี้ ดูแล้วไม่น่าจะใช่บอดี้การ์ดหรือคนสวนอยู่แล้ว
“ฉันเป็นน้องชายของเจ้านายเธอ ไม่ค่อยจะมาค้างที่นี่บ่อยนัก”
“น้องชาย??”
“ใช่ ทำไม สงสัยอะไ
