อากาศบริสุทธิ์ไม่ได้ทำให้อาการของปีเตอร์ดีขึ้นเลย อยากเห็นแต่หน้าเมียรักตอนนี้เสียให้ได้
"บ้าจริง! ทำงานชักช้านักนะเจค" เขาหงุดหงิด
เอลิเซียที่แอบมองเจ้านายหนุ่มอยู่ตลอดเวลาโดยไม่ให้เขารู้ตัว เธอยิ่งมองยิ่งหลงรัก ยิ่งเห็นเขามีพิรชาเธอยิ่งเจ็บปวด และยิ่งเห็นเขามีเรื่องกระวนกระวายใจเธอก็ยิ่งปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวไม่ได้จึงตัดสินใจเดินเข้าไปหา
"มีอะไรที่ฉันพอจะช่วยคุณแบ่งเบาได้บ้างมั้ยคะ ฉันเห็นคุณอาการไม่ค่อยดี" เอลิเซียเดินเข้ามาใกล้และไถ่ถามด้วยความหวังดี
"อ๋อ เอ่อ ไม่มีอะไรครับ แค่รู้สึกเวียนหัวนิดหน่อย เชิญคุณกลับไปทำงานต่อเถอะ ขอบคุณมากที่เป็นห่วง" ปีเตอร์บอกปัดอย่างสุภาพเพราะเห็นแก่ความเป็นเพื่อนมากกว่าเห็นเป็นเจ้านายกับลูกน้อง
"แต่..." เอลิเซียเหลือบเห็นพิรชากำลังเดินเข้ามาพอดี จึงแสร้งทำเป็นยกมือขึ้นแตะหน้าผากเจ้านายหนุ่ม เธอยื่นใบหน้าคมสวยเข้าไปใกล้
"ผมบอกว่าไม่ได้เป็นอะไรมากไง
