บทที่ 10
1130 คำ
“ไอ้บ้า ป่าเถื่อน ถอยไปนะ ฉันแค่ทำหน้าที่มาส่งจดหมายและแหวนหมั้นเฮงซวยวงนี้ให้กับคุณเท่านั้น รับของคุณไปซะ ฉันจะได้กลับบ้านสักที”
ไม่ได้ตะโกนบอกปากเปล่า ทั้งซองจดหมาย ทั้งแหวนหมั้นที่ยังคงถืออยู่ในมือ ถูกขว้างใส่หน้าของดอนริคคาร์โด้และการกระทำของนาราภัทรยิ่งเป็นการเพิ่มความโกรธให้กับเขามากกว่าเดิม
ดอนริคคาโด้ร์เบี่ยงกายหนีเล็กน้อย เพื่อไม่ให้แหวนเพชรที่ถูกขว้างเต็มแรงลอยมาปะทะกับใบหน้าของตน ถูกตบหน้าเต็มแรง เจ้าพ่อหนุ่มก็โกรธจัดมากอยู่แล้ว ยิ่งถูกขว้างแหวนใส่หน้า เจ้าพ่อหนุ่มก็ยิ่งโกรธถึงขั้นปรอทแตก และคราวนี้จะไม่มีการปราณีคนที่ถูกต้อนไปจนมุมอยู่มุมห้องแล้ว
“ทั้งตบหน้า ทั้งขว้างแหวนใส่หน้าผม ถ้าหากไม่ถูกสั่งสอนให้หลาบจำ ก็อย่าเรียกผมว่าดอนริคคาร์โด้อีกเลย”
“กรี๊ดด อย่าเข้ามานะ”
นาราภัทรหวีดร้องเสียงหลง เมื่อริคคาร์โด้พุ่งเข้ามาตะครุบตัวเธอไว้ หญิงสาวไม่รู้ว่าตนเองถูกเจ้าพ่อหนุ่มหลอกต้อนให้เดินมาอยู่ตรงมุมห้องตั้งแต่เมื่อไร พอร่างใหญ่ล่ำสันพุ่งเข้าหา ก็ไม่มีทางหลบหนีออกไปได้
“ปล่อยฉันนะไอ้บ้ากาม ไอ้คนกักขฬะ”
เจ้าของร่างบางระหงที่ถูกต้นแขนแข็งแกร่งล็อกตัวไว้แน่น ได้ตะโกนพรุสวาท ดิ้นรนกางเล็บทั้งสิบข่วนไปตามใบหน้า ลำคอ และแผงอกกว้างของดอนริคคาร์โด้เท่าที่เธอจะสามารถทำร้ายอีกฝ่ายได้
“ผมยอมรับเต็มปากเลยนารา ว่าผมเป็นไอ้พวกบ้ากาม แต่ผมกระหายเซ็กส์กับคนปากจัด และไร้มารยาทกับคนอย่างคุณเท่านั้น และตอนนี้ผมก็อยากสั่งสอนคุณเต็มทน ที่บังอาจเสียมารยาทกับดอนริคคาร์โด้ถึงสองครั้งสองคราด้วยกัน”
“ปล่อยฉัน ถ้าแกทำอะไรฉัน...ฉันสาบานว่าจะฆ่าแกให้ตาย”
“ผมยอมตาย ยอมเอาคอไปฟาดบนหลักประหารให้คุณจัดการได้เต็มที่ แต่ก่อนตาย ผมขอสั่งสอนคุณให้ร้องคราง ด้วยฝีมือของคนบ้ากามอย่างผมสักสองสามครั้งก่อน”
“ปล่อย...” นาราภัทรตะโกนสั่งได้เพียงเท่านั้น ถ้อยคำที่เหลือขาดหายไปในลำคอ เมื่อริมฝีปากร้อนผะผ่าวกดกระแทกจุมพิตลงมาอย่างดุดันจาบจ้วงต้องการสั่งสอนคนที่อวดดีกับเขา
ดอนริคคาร์โด้บดขยี้ริมฝีปากลงไปบนเรียวปากอิ่มอย่างไร้ความปราณี ต้องการสั่งสอนให้นาราภัทรรู้ถึงบทลงทัณฑ์ที่เขาตั้งใจจะลงโทษเธอตามวิธีที่เขาถนัด
ปลายลิ้นร้อนๆ พยายามสอดเข้าไปในโพรงปากหวาน แต่ก็เจอปราการป้องกันจากเรียวปากอิ่มที่ขบเม้มไว้แน่น ไม่ยอมให้ลิ้นร้อนๆ รุกรานเข้าไปสำรวจความหวานฉ่ำ
แต่ไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับคนที่ช่ำชองในเพลิงสวาทเช่นริคคาร์โด้ เมื่อนาราภัทรไม่เปิดทางสะดวกให้ เจ้าพ่อหนุ่มก็วาดปลายลิ้นไปตามเรียวปากอิ่ม ก่อนจะดูดขบเม้มเบาๆ สลับหนักหน่วง
และขณะริมฝีปากร้อนรุ่มกำลังหยอกเอินหลอกล่อให้นาราภัทรเปิดเรียวปากให้กับตนเอง มือใหญ่ทั้งสองก็ยกขึ้นนวดเคล้นคลึงทั่วขมับเล็กให้นาราภัทรเคลิบเคลิ้มไปกับสัมผัสจากมือใหญ่ จากนั้นก็เลื่อนมือทั้งสองข้าง ลงมานวดตามลำคอระหง แล้วปลดอาภรณ์ออกจากร่างบางระหง คงเหลือไว้แค่เพียงบราเซียร์สีดำสนิทที่ตัดกับผิวยองใยขาวผ่องชวนพิศไปทั้งตัว
“สวย...เธอเป็นเทพีวีนัสกลับชาติมาเกิดใช่ไหม”
ดอนริคคาร์โด้ยอมผละริมฝีปากออกจากเรียวปากอิ่ม เพื่อทอดสายตาคมกริบจ้องมองทั่วเรือนร่างอรชรภายใต้ชุดชั้นในสีดำ ยั่วอารมณ์รักของเขาให้ร้อนฉ่า
“ผมอยากลูบไล้ อยากฝากรอยจูบให้ทั่วเรือนร่างของคุณ”
มือใหญ่ตอบสนองความคิดของผู้เป็นเจ้าของ เริ่มวาดปลายนิ้วลงมาตามลำคอระหงบีบนวดเฟ้นหนักเบา ปลุกให้อารมณ์รักในตัวของนาราภัทรเดือดขึ้นมาทีละองศา
“ปล่อยฉัน”
นาราภัทรครางประท้วง สั่งตัวเองให้ดิ้นรนเพื่อหาความเป็นอิสระจากมือใหญ่และริมฝีปากร้อนรุ่ม มือเล็กทั้งสองยกขึ้นเตรียมจะผลักร่างล่ำสันให้ถอยออกห่าง แต่เจ้าพ่อหนุ่มรู้ตัวอยู่ก่อนแล้ว จึงรวบมือเล็กทั้งสองจับไปไพล่หลังดันร่างอรชรกึ่งเปลือยให้แอ่นอกเข้าหาตัวเองมากยิ่งขึ้น
“ผมต้องการจูบคุณ”
ดอนริคคาร์โด้กระซิบอย่างเอาแต่ใจตนเป็นใหญ่ พอนาราภัทรเผลอตัว เผยอปากออกเพียงเล็กน้อย ก็ผนึกเรียวปากอิ่มไว้แน่นด้วยริมฝีปากร้อนผะผ่าวของตนเอง ปลายลิ้นร้อนๆ เข้าไปชอนไชตักตวงความหวานฉ่ำจากเรียวปากอิ่ม ที่กำลังทำให้เขาหลงใหลความหวานจากเรียวปากคู่นี้
ขณะริมฝีปากร้อนรุ่มบดจุมพิตดูดดื่ม ตักตวงความหวาน มือใหญ่อีกข้าง ก็เลื่อนลงมายังปทุมงามสล้างเคล้นคลึงหนักหน่วงด้วยท่วงทำนองสวาท ที่ส่งให้นาราภัทรต้องหลุดเสียงครางกระเส่าสร้างความพึงพอใจให้กับเจ้าพ่อหนุ่มเป็นที่สุด
มอบความกระสั่นซ่านแค่ด้วยฝ่ามือใหญ่ยังไม่เพียงพอสำหรับเขา ริมฝีปากร้อนผะผ่าวลากปลายลิ้นร้อนๆ ลามเลียลงมาตามลำคอ ผ่านถึงร่องปทุมถันที่ยังคงถูกประคับประคองไว้ด้วยบราเซียร์ผ้าลูกไม้สีดำ ลิ้นร้อนรุ่มโลมเลียไปตามขอบบราเซียร์ ริมฝีปากร้อนผะผ่าวขบเม้มทั่วเนินเนื้อขาวผ่องที่โผล่พ้นชุดชั้นใน ล่อตาล่อใจให้เขาพรมจุมพิตสร้างความกระสั่นซ่านให้กับผู้เป็นเจ้าของ
“หยุด...ได้โปรด...อย่าทำร้ายฉัน”
นาราภัทรมั่นใจว่าตัวเองตะโกนบอกริคคาร์โด้ ทว่าน้ำเสียงที่หลุดออกมากลับกลายเป็นเสียงกระซิบขาดห้วงฟังแทบไม่ได้ศัพท์
เจ้าพ่อหนุ่มเหลือบดวงตาคมกล้าจ้องมองเจ้าของปทุมถันหวานฉ่ำ พอเห็นใบหน้างามแดงซ่าน ดวงตาหวานเยิ้มไปด้วยพิษรัก ก็ลอบยิ้มด้วยความพึงพอใจ รู้ว่าตนเองเป็นคนแรก ที่ได้สัมผัสครอบครองเรียวปากสีกุหลาบ และกำลังจะครอบครองปทุมถันอะร้าอร่ามที่อยู่ตรงหน้าด้วย
“คนอย่างดอนริคคาร์โด้ไม่เคยทำร้ายผู้หญิง”
เจ้าพ่อหนุ่มกระซิบตอบอย่างทะนงตน ริมฝีปากร้อนผะผ่าวเลาะเล็มขบเม้มติ่งหู ก่อนจะไล่เรื่อยลงมาตามสันคาง วกกลับมาบดขยี้จุมพิตบนเรียวปากอิ่มแดงช้ำ ซึ่งเขารับรู้แล้วว่ารสชาติหวานล้ำรัญจวนใจยิ่งนัก
- ผู้เขียน
