องค์อีบ้าประทับร่างอีกับแกล้มแล้ว
1680 คำ
ซีรีส์ อาเฮียหลงเด็ก
เรื่อง เพราะเด็กมัน…อ้อน
ตอนที่ 13 องค์อีบ้าประทับร่างอีกับแกล้มแล้ว
ผมเคยคิดภาคภูมิใจในตัวเองที่ได้เมียเด็ก นิสัยน่ารักอ่อนหวาน มีบางครั้งที่เลี้ยงสุนัขไว้ในปากบ้าง แต่โดยรวมก็ถือว่าน่ารักน่าหลง แต่วันนี้ผมกลับรู้สึกแปลกๆ อีกับแกล้มเมียผมมันไม่เหมือนเดิมแล้ว แววตาของมันดั่งนางแม่มดในการ์ตูนของยาหยีลูกสาวของเฮียครูสไม่มีผิด มันจ้องมองผมยังกับกำลังท่องคาถาเสกหนังควายเข้าท้องผมยังไงยังงั้นเลย…
อีจิว พนักงานในโรงงานของผม ฝ่ายประชาสัมพันธ์ ก็ยอมรับตรงๆอย่างแมนๆว่าผมเคยเอามัน เคยขึ้นเตียงด้วยกันในสถานะซื้อขาย ไอ้คินน์จ่ายเงินเหมือนการซื้อบริการทั่วไปไม่ได้มีอะไรพิเศษ แต่มันนานมาแล้วตั้งแต่ที่อีจิวยังไม่มาทำงานที่โรงงานของผมโน่น จนมาเจอที่มันมาทำงานที่โรงงานของผมเมื่อ 6 เดือนที่แล้ว แต่ไม่มีอะไรทั้งนั้น ผมคือเจ้านายมันคือลูกจ้าง แต่ไม่รู้อะไรดลใจให้มันเข้ามาในห้องผม จนอีกับแกล้มมาเจอแบบนี้นะสิ ดีที่ไอ้เผือกอยู่ในห้องด้วย ไม่อย่างนั้นไอ้คินน์หัวแตกเพราะเมียใช้รองเท้าฟาดย้ำๆแน่ๆ
ไอ้คินน์ไม่มีสิทธิ์จะไปเถียงค้านสายตาของอีกับแกล้ม ทำได้แค่พรรณนาในใจ เพราะหลักฐานมันทนโท่มัดตัวแน่นหนา จะเถียงจะแก้ต่างให้ตัวเองก็มีแต่แก้ตัวหาเรื่องให้ตัวเองตายเร็วขึ้น แล้วคนตัวเล็กๆลีบแบนอย่างไอ้คินน์จะมีความสามารถอะไรไปสู่แม่มดในร่างเมียได้
“ เฮียคินน์เคยเอากับพี่ผู้หญิงคนนี้เหรอคะ ”
จากที่เงียบอยู่นาน เล่นจ้องตากันคิดว่าเป็นปลากัด อีกับแกล้มนั่งพิงโซฟาก็เอ่ยถามผมด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งมาก
“ อีกับแกล้ม มันไม่มีอะไรเลยนะ ”
“ หูหนวกเหรอ ถึงตอบไม่ตรงคำถาม ”
ไอหยา!! น้ำเสียงของอาม่าลอยมาเลย ไอ้คินน์คิดออกเลย อีกับแกล้มมันไม่อ่อนโยนแล้ว แค่ไอ้คินน์เบี่ยงเบนไม่อยากตอบคำถาม ทำอีกีับแกล้มองค์ลงได้เลยเหรอเนี่ย คำพูดคำจาน้ำเสียงแข็งกระด้างแทบกระแทกหน้าไอ้คินน์แหก
“ ตอบสิ!! ”
“ คะ เคย แต่มันนานมาแล้วนะมึง ” บ้าเอ้ย…เหมือนยืนอยู่ในชั้นศาลให้เมียพิพากษายังไงไม่รู้
“ นี่เหี้ยถึงขั้นเอาลูกน้องในโรงงานไปแดกเลย ”
“ ไม่ใช่นะมึง ตอนนั้นอีจิวยังไม่มาทำงานที่นี่ ”
“ ติดใจเลยลากกันมาเปลี่ยนบรรยากาศที่นี่ว่างั้น ”
“ ไม่ใช่นะ กูไม่มีเคยมีอะไรกับอีจิวอีกตั้งแต่ครั้งนั้น ”
“ เหรอ แล้วที่มายืนหัวโด่อยู่คืออะไร อยากเสนอให้หรืออยากสนอง ”
“ ………… ” อีกับแกล้มหันไปมองอีจิว อีจิวมันมีเงิบเล็กน้อย อย่าว่าแต่อีจิว ไอ้คินน์ยังเงิบ
“ กูไม่ได้อะไรกับอีจิวอย่างที่มึงคิดเลยนะ กูบริสุทธิ์นะมึง ” บอกทุกอย่างๆบริสุทธิ์ไปหมดแล้ว คำพูดดูไม่ค่อยหน้าเชื่อถือ ไอ้คินน์รีบเข้าไปจับมืออีกับแกล้มอ้อนวอนเมียเลย อย่าว่าแต่อ้อนวอน ไอ้คินน์แทบคลานเข่าไปกราบให้เมียเชื่อเลย
“ เอามือเหี้ยๆออกไป ” น้ำเสียงเยือกเย็นไร้ซึ่งความปราณีผัวอย่างไอ้คินน์ แต่ไอ้คินน์คนนี้สู้ ค่อยๆเอาน้ำเย็นลูบประโลมเมีย แต่เมีย…
“ ใจยะ… ”
“ บอกให้เอามือออกไง!! ”
ตุ๊บ~~
“ โอ๊ยย !! ”
รองเท้าข้างเดิมที่ไอ้คินน์เอามาประเคนใส่ให้อีกับแกล้ม แต่มันกลับฟาดมายังกบาลไอ้คินน์อีกครั้ง เจ็บ มึน รีบถอยห่างจากอีกับแกล้มเลย มึงให้เกียรติให้ความเป็นผัวกูสักนิดก็ได้ กูมีพ่อมีแม่นะเว้ย ผมแค่บ่นพึมพำในใจนะ
“ พี่ยุภา ผู้หญิงคนนี้ชื่ออะไร ทำงานตำแหน่งอะไรเหรอคะ ” อีกับแกล้มชี้ไปที่อีจิว ก่อนจะเอ่ยถามยุภาเลขาของผม
“ ชื่อจิว จินตนา อยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์ค่ะ ”
“ ฝ่ายประชาสัมพันธ์ที่หมายถึงอยู่ด้านหน้าของโรงงานโน่นนะเหรอคะ ”
“ ใช่ค่ะซ้อกับแกล้ม ”
“ แล้วพี่จิวคนนี้มีหน้าที่ทำอะไรบ้างคะ ” อีกับแกล้มถามอียุภาอย่างน่าเอ็นดู น้ำเสียงใสๆ แววตาน่ารักบ๊องแบ๊ว แต่ข้างในมันอีกาดำปากเหล็กคอยจิกเนื้อชัดๆเชื่อผมสิ มันไม่ใสเลยสักนิด
“ มีหน้าที่ดำเนินการประชาสัมพันธ์ภายในโรงงาน ครอบคลุมการสื่อสารอย่างตรงไปตรงมาและแม่นยำ เพื่อสร้างภาพลักษณ์ที่ดีให้กับโรงงานค่ะ ”
“ แล้วทำไมถึงมาประชาสัมพันธ์ถึงห้องนี้ได้ล่ะคะ ว่าไงคะพี่จิว มีใครอยากให้มาบริการ หรือมาบริการเองคะ ”
“ จิวแค่อยากมาดูแลเฮียเองแค่นั้นไม่มีอะไรมากหรอกค่ะ ”
“ ได้ติปเท่าไหร่คะเนี่ย ถึงได้อยากทำเกินหน้าที่ตัวเองแบบนี้ ”
“ ………….. ” อีจิวก้มหน้าไม่สบตาอีกับแกล้ม ไอ้คินน์ที่ยืนอยู่มันยังร้อนรุ่นจนจะหายใจไม่ออก
“ ไม่ต้องรักษามารยาทของตัวเองหรอกค่ะ มันคงไม่มียางหลงเหลืออยู่แล้ว กล้ามายืนตรงนี้ ก็ต้องกล้าพูด ให้เหมือนกล้าเสนอตัวเองอยากอ้า…ขา ” ไอ้คินน์บอกเลย ถ้าเป็นอีจิว ผมจะรีบวิ่งออกไปเลย อีกับแกล้มมันองค์อีบ้าจะมาประทับร่างแล้ว ดูจากรองเท้าที่เอามาตีหัวผัวก็ชัดแล้ว ยังยืนอยู่ทำไมอีก
“ จิวแค่ อยากบริการดูแลเฮียให้ดี ให้สมที่เฮียให้งานจิวทำ ”
“ บริการที่ว่านี้ หมายถึงบริการบนเตียงด้วยไหมคะ ”
“ จิวไม่กล้าพูดหรอกคะ ”
“ ท่าทางที่เขินอยู่นี่อายจริงหรือตอแหลคะ พอดีแยกไม่ออกค่ะ มองออกแต่ตอแหลล้วนๆ ”
“ …………. ”
“ รู้ใช่ไหมคะว่าเฮียคินน์มีภรรยาแล้ว ”
“ พอจะทราบค่ะ ”
“ แต่ก็ไม่เข้าสมองเหรอคะ ถึงเสนอตัวเองมายืนอยู่ตรงนี้อีก ถ้าให้เดา มาทำงานที่นี่เพราะตามเฮียคินน์มา อยากมาบริการดูแลเหมือนเดิมใช่ไหมคะ แกล้มเดาถูกรึเปล่า ”
“ ก็ใช่เหมือนที่ซ้อพูดค่ะ ”
“ พี่จิวพูดได้น่ารักมากค่ะ อยากพูดอะไรกับแกล้มไหมคะ เผื่อแกล้มจะเห็นใจในการตั้งใจมาบริการของพี่จิว ”
“ จิวต้องการเฮีย ซ้อให้ได้ไหมล่ะคะ ”
“ อีจิว!! ” ผมถึงกับหัวร้อนในคำพูดของอีจิว
“ จิว เธอพูดอะไรของเธอ ขอโทษซ้อกับแกล้มเดี๋ยวนี้ ” อียุภามันก็ไม่ต่างจากผม รีบเอะอีจิวเสียงดังลั่น
“ ไม่เป็นไรคะพี่ยุภา แกล้มไม่ถือสาคนประเภทนี้หรอกค่ะ ”
“ งั้นซ้อก็ให้จิวบริการเฮียสิ จิวจะได้ทำให้เต็มที่ถึงใจ ”
“ ได้ค่ะ ”
“ อีกับแกล้มมึงพูดอะไร ” ผมรีบค้านอีกับแกล้มเลย มันพูดอะไรของมัน
“ ไม่ได้พูดกับเฮีย หุบปากไปซะ ”
“ …………… ” ไอ้คินน์หุบปากเลย ไอ้เผือกมึงมาช่วยปิดปากกูที
“ แกล้มจะให้พี่จิวดูแลเฮียคินน์ตามที่เรียกร้อง แต่ต้องรอดออกไปจากห้องนี้ให้ได้ซะก่อนนะคะ ”
พลั่ก~~
“ โอ๊ย!!”
เพี๊ยะ~เพี๊ยะ~เพี๊ยะ~
“ อร๊ายยย!! ”
ไอ้คินน์ดูไม่ได้ ไอ้คินน์กลัวภาพมันติดตา อีกับแกล้มมันบ้าไปแล้ว มันถีบอีจิวแล้วเข้าไปกระชากหัวตบ ตบใส่ไม่ยั้งแทบไม่หายใจ อีจิวผมรุงเหยิงไปหมดแล้ว สภาพดูไม่ได้ไอ้คินน์ไม่อยากมอง
“ มึงชอบบริการเสิร์ฟกาแฟมากใช่ไหม งั้นมึงก็ต้องแดกให้หมด ”
“ อร้ายย อือๆๆๆ ”
อีกับแกล้มบีบปากอีจิวเทกาแฟสองแก้วที่อีจิวเอามาใส่ปากอีจิว กาแฟเข้าปาก เข้าจมูก เข้าตาไปหมดแล้ว อีจิวกรีดร้องอย่างน่าเวทนา มึงปากดีเองใครจะช่วยได้
“ ว่าไง อยากขอแกล้มอีกไหมคะ ” อีกับแกล้มถามอย่างเลือดเย็นมาก อีจิวสภาพดูไม่ได้เลย
“ ไม่แล้ว ไม่ยุ่งแล้ว ฮืออ… ” อีจิวถึงกับร้องไห้ตัวสั่นกลัว
“ ไม่เอาค่ะ คนร่านเค้าไม่ร้องไห้เค้ามีแต่ร้องคราง เก็บเสียงไว้ค่ะ ”
“ ฮือ… ”
อีกับแกล้มส่งซิกให้อียุภาพาอีจิวออกไป แล้วมันก็หันมาหาผม มองผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตร ไอ้คินน์ไม่เข้าไปแน่ๆ องค์ประทับร่างมันอยู่ ไอ้คินน์ไม่เข้าไปหรอก บอกเลยว่ากลัว
“ ชอบกินกาแฟมากงั้นเหรอ ? ”
“ มึงจะทำอะไร ? ” อีกับแกล้มยกโทรศัพท์ขึ้นมา ก่อนจะ…
“ ซ้อเหมยลี่ แกล้มขอกาแฟสูตรเข้มข้น 20 แก้ว มาส่งที่โรงงานหน่อยนะคะ พอดีเฮียคินน์อยากดื่มกาแฟมากเป็นพิเศษค่ะ ”
อีกับแกล้มอีดอก มึงบ้ารึไง มึงถามกูรึยังว่ากูอยากแดกไหม ตาย…ไอ้คินน์ต้องตายห่า ชาติหน้าจะข่มตานอนหลับลงได้ไหม
“ ดื่มได้สบายเลยค่ะไม่ต้องกลัวตาย แกล้มให้ร่วมกตัญญูเอาถังออกซิเจนมารอไว้ เผื่อช็อกจะได้ปั๊มหัวใจได้ทัน ” อีดอกมึงไม่ต้องรักกูขนาดนี้ก็ได้
“ ไอ้คินน์ กูควรกลับก่อนดีไหมว่ะ ” ไอ้เผือกมันกระซิบถามผม
“ มึงอยู่ช่วยกูก่อน ”
“ ช่วยผายปอด ปั๊มหัวใจมึงเหรอว่ะ ”
“ ไอ้เหี้ยเผือก!! ”
แล้วกาแฟถูกเดลิเวอรี่มาส่งวางเรียงรายในห้อง นับยังไงก็ 20 แก้วไม่ขาดไม่เกิน ไอ้คินน์ต้องดื่มกาแฟจริงๆเหรอ บอกเลยถ้าเรื่องนี้กระฉ่อนออกไป ชื่อเสียงอีกับแกล้มดังเลื่องลือแน่ๆ แล้วไอ้คินน์ก็อาจเหลือแค่ชื่อ เวรกรรมอะไรของไอ้คินน์ว่ะเนี่ย…
- ผู้เขียน
