ไอ้คินน์กลายเป็นคนแก่ตัณหากลับไปแล้ว
1987 คำ
ซีรีส์ อาเฮียหลงเด็ก
เรื่อง เพราะเด็กมัน…อ้อน
ตอนที่ 11 ไอ้คินน์กลายเป็นคนแก่ตัณหากลับไปแล้ว
ป้าอีกับแกล้มมาหาหลาน ไอ้คินน์แทบร่วงจากเก้าอี้ มือจับหัวตัวเองขยี้แรงๆ จะเอาหน้าไหนไปบอกว่าหลานเค้าหาย ว่าที่เจ้าบ่าวอย่างผมยังหาไม่เจอ จ้างนักสืบทำงานแทบจะไม่กล้ารับสายผมแล้ว แล้วผมจะเอาหน้าที่ไหนไปเจอหน้าป้าอีกับแกล้มเนี่ย…
“ สวัสดีคับ ”
สุดท้ายไอ้คินน์ต้องแบกหน้าแก่ๆเหี่ยวๆมาเจอหน้าป้าอีกับแกล้ม โดยมีไอ้คลาสมาช่วยเป็นคนห้ามปราบดึงสติผม
“ เรียกป้าเหมือนกับแกล้มมันเรียกก็ได้ ” ผู้หญิงมีอายุท่าทางน่าเกรงขามเอ่ยอย่างผูกไมตรี
“ คับป้า ”
“ กับแกล้มมันดื้อใส่คุณคินน์รึเปล่าคะ ”
“ เปล่าคับ ”
“ ป้าเองไม่ค่อยได้เจอกับแกล้มมันหรอก นานๆทีมันจะแวะไปหาป้า แต่มันก็โทรคุยถามไถ่ป้าตลอด ” ผมมองหน้าไอ้คลาสแว๊ปนึง เชิงบอกให้รู้ว่าผมจะพูดบอกความจริงป้าอีกับแกล้มแล้ว เกิดอะไรขึ้นมาช่วยผมด้วยนะ
“ ผมมีเรื่องจะเรียนให้ป้าทราบ เกี่ยวกับกับแกล้มคับ ”
“ คุณคินน์มีเรื่องอะไรคะ ”
“ ต้องขอโทษที่ต้องเรียนตามความจริง อีกับแกล้มหายตัวไปคับ ”
“ หายตัวเหรอคะ ” ป้าดูตกใจมาก แสดงท่าทางถึงความเป็นห่วงหลานสาว
“ อีกับแกล้มหายไปเกือบอาทิตย์ ผมไม่ได้นิ่งนอนใจ จ้างนักสืบสืบหาตัวอีกับแกล้มอยู่ ”
“ ป้าคิดเอาไว้แล้วเชียว กับแกล้มไม่โทรหาป้ามาหลายวันแล้ว ป้าคิดว่าคงวุ่นวายเรื่องงานแต่งเลยไม่ได้สงสัยอะไร ”
“ …………… ”
“ คุณคินน์อย่าละความพยายามช่วยตามหากับแกล้มมันด้วยนะคะ ”
“ ผมไม่เลิกตามหาแน่นอนคับ ต่อให้มันพ้นวันแต่งงานไปแล้ว ถ้าผมไม่ได้แต่งกับอีกับแกล้ม ผมก็ไม่แต่งงานกับใคร ”
“ ป้าดีใจที่ได้ยินแบบนี้ ตอนที่กับแกล้มบอกป้าว่าเจอคนรักแล้ว ป้ายังกลัวว่ามันจะโดนหลอก แต่ตอนนี้ป้าไม่กลัวแล้ว ”
“ ………….. ”
“ กับแกล้มเป็นเด็กขาดความอบอุ่น มันไม่มีพ่อแม่ มีแค่พี่ชายคนเดียว ป้าเลยเอาเด็กสองคนมาเลี้ยง แต่น้ำซุปมันเกเร ชอบขโมยเงิน สร้างแต่เรื่อง ไม่ค่อยดูแลน้อง มีหลายครั้งที่มันจะขายกับแกล้มให้ใครเลี้ยงดู ป้าจึงให้มันมาอยู่ในความดูแลของป้า แต่กับแกล้มมันก็รักไอ้น้ำซุป มันบอกเป็นพี่น้องกันตัดกันไม่ขาด มันไม่โกรธหรือเกลียดน้ำซุปมันเลย ตอนที่กับแกล้มเจอคุณคินน์ มันบอกป้าเสียงสดใสมีความสุขมาก ว่าคุณคินน์เป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่กอดอุ่นมาก กอดแล้วมันอบอุ่นเหมือนกอดพ่อกับแม่ตอนเด็กเลย มันเลยรักคุณคินน์ ”
“ …………… ” ผมพูดไม่ออกเลย น้ำตาคลอเบ้าจะร้องไห้ ไอ้คลาสจับมือผมบีบเบาๆเชิงปลอบให้ไหว
“ ครั้งสุดท้ายที่โทรคุยกับป้า กับแกล้มมันบอกว่าอีกไม่นานจะเป็นภรรยาคุณคินน์แล้ว จะได้กอดคุณคินน์ทุกคืน จะกอดคุณคินน์ให้อุ่นเลย คุณคินน์ช่วยตามหากับแกล้มมันด้วยนะคะ ป้าเป็นห่วงมัน ”
“ ไม่ต้องห่วงคับ อีกับแกล้มคือเมียผม ผมต้องหามันให้เจอ ”
“ เฮีย เฮีย ไหวไหมเฮีย ”
ให้ลูกน้องจัดการเรื่องที่พักให้ป้าอีกับแกล้ม ทันทีที่แยกย้ายกับป้า เดินเข้าห้องทำงานส่วนตัวเข่าไอ้คินน์ก็อ่อนทันที ดีที่ไอ้คลาสรับไว้ได้ทันไม่อย่างนั้นหัวไอ้คินน์ฟาดกระแทกพื้นแน่
ยิ่งได้ฟังไอ้คินน์ยิ่งไม่ไหว จิตใจอ่อนแอมาก อีกับแกล้มมันรักผมด้วยหัวใจไม่ใช่เพราะฐานะอะไรทั้งนั้น มันดีใจอยากแต่งงานกับผม แล้วตอนนี้มันอยู่ที่ไหน ใกล้จะถึงวันแต่งงานอีกไม่กี่วันแล้ว ยังไม่มีวี่แววของว่าที่เจ้าสาวผมเลย
“ ไอ้คลาส กูจะเป็นหม้ายขันหมากไหมว่ะ ”
“ อย่าพูดดอย่างนั้นสิเฮียคินน์ เราต้องเจอซ้อกับแกล้มสิคับ ”
“ ที่อีกับแกล้มมันหนีไปแบบนี้ มันต้องไม่อยากแต่งงานกับคนแก่อย่างกู มันกำลังทิ้งกู อาม่ากำลังจะตัดกูออกจากกองมรดก ชีวิตกูกำลังจะพังพินาศแล้ว ฮืออออ… ”
ไอ้คินน์ปล่อยโฮร้องดังลั่นเอาให้สะเทือนไปทั้งร้านอาหารเลย ไม่ต้องเก๊กอะไรแล้ว มันมืดมนจนท้อแท้แล้ว ไอ้คลาสลูบหลังปลอบผม ถ้าผมรู้สาเหตุที่อีกับแกล้มหายไปผมจะไม่อะไรเลย มันมีคนอื่น มันไม่รักผม ผมจะพอทำใจได้ แต่เป็นแบบนี้ที่ไม่รู้อะไรเลยไอ้คินน์ทรมานมาก
“ เฮียคับ ที่โกดังสามมีปัญหาคับ ”
ขณะที่ไอ้คินน์กำลังเพ้อพร่ำหาคิดถึงแต่เมีย ดมยาดมสูดเข้าจมูกแสบร้อนไปทั้งหน้า ก็มีลูกน้องเข้ามาบอกถึงโกดังสาม โกดังเปิดใหม่ที่ผมเพิ่งจะจัดการซื้อสถานที่ทำเป็นโกดังที่ยังไม่เรียบร้อย
“ มีอะไรอีกว่ะ ”
“ มีคนขโมยของคับ ”
“ เหี้ยเอ้ย ” ผมสบถออกมา กฎเหล็กของโรงงานผมคือห้ามขโมยของ ใครกล้าทำแบบนี้ผมไม่มีปราณีใดๆทั้งนั้น
ถ้าเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมา ผมคือคนจัดการปัญหานี้เท่านั้น แล้วมันก็เกิดเรื่องเหี้ยนี้ตอนนี้ ตอนที่ผมกำลังอารมณ์มาเต็มด้วย ผมต้องแบกสาระร่างของตัวเองไปโกดังสาม โดยมีไอ้คลาสที่ตามติดผมเหมือนว่างมากติดห้อยสอยมากับผมด้วย
“ มีเรื่องอะไรว่ะ ”
พยายามรวบรวมสติให้ใจเย็น เดี๋ยวจะหาว่าไอ้คินน์เป็นเจ้านายไร้เหตุผล ตัดสินปัญหามั่วซั่ว ใช้อารมณ์แก้ปัญหา ต้องวางตัวให้คลังน่าเกรงขามเดี๋ยวจะไม่มีใครเคารพ มาถึงห้องส่วนตัวผมเอ่ยถามลูกน้องทันที ได้ความว่ามีคนแอบขโมยอาหารทะเลออกจากโกดัง แต่ไม่ยอมรับ หลักฐานที่ได้ค่อนข้างอ่อน เรื่องเลยต้องถึงไอ้คินน์
“ ไปเอาตัวคนเกี่ยวข้องมาทุกคน ”
สั่งลูกน้องแล้วเอามือลูบหน้าตัวเอง หัวใจก็เหนื่อย งานยังมามีปัญหาให้เหนื่อยอีก แต่อยู่ๆมันก็สะกิดผมให้หันไปมอง ทำไอ้คินน์ลุกจากเก้าอี้อย่างตกใจมาก เพราะคนที่เข้ามากับลูกน้องคือ…อีกับแกล้ม
อีกับแกล้มมันก็ตกใจที่เห็นผม เหมือนมันไม่รู้ว่านี่เป็นโกดังของผมเลย ไอ้คินน์ลุกจะเข้าไปกอดอีกับแกล้มแต่ไอ้คลาสดึงชายเสื้อผมไว้ มันส่ายหน้าเบาๆเชิงบอกให้ผมขรึมไว้ก่อน แสดงตัวเกินเหตุออกไปคดีจะพลิกได้ ลูกน้องจะคิดว่าไม่เป็นธรรมอีก
“ เรื่องมันเป็นยังไง ” ผมเอ่ยถามหัวหน้าประจำโกดังนี้
“ นวลกับส้ม มันเห็นกับแกล้มขโมยอาหารทะเลออกจากโกดังคับ ”
“ นวลเห็นจริงๆคะเฮีย กับแกล้มแอบเอาอาหารทะเลใส่กระเป๋าสะพายออกไปจากโกดัง คงจะแอบเอาไปขายหรือเอาไปเก็บไว้ทานแน่ๆค่ะเฮีย ”
“ ที่มึงพูด มึงมีหลักฐานใช่ไหมอีนวล ”
“ ไม่มีค่ะ นวลไม่ได้ถ่ายภาพเก็บไว้ แต่นวลเห็นกับตาเลยนะคะ ”
“ ส้มก็เห็นกับตาค่ะเฮีย หัวหน้าก็เห็นว่ามีอาหารทะเลในกระเป๋าสะพายของกับแกล้ม ใช่ไหมคะหัวหน้า ”
“ เห็นว่ามี แต่ยังตัดสินไม่ได้ว่ากับแกล้มขโมยจริงๆหรือเปล่า ” หัวหน้าที่ผมมอบตำแหน่งให้ก็ถือว่าเหมาะสมกับตำแหน่ง
“ กับแกล้ม มึงได้ขโมยไหม ? ” ผมเอ่ยถามกับแกล้มที่ผมรู้ดีว่าคำตอบคืออะไร แต่อยู่ในลุคเจ้านายไงต้องนิ่งน่าเกรงขามไว้ก่อน
“ แกล้มไม่ได้ขโมย แต่แกล้มไม่รู้ว่าอาหารทะเลอยู่ในกระเป๋าแกล้มได้ยังไงค่ะ ” แล้วโกดังแห่งนี้เพิ่งจะเปิด กล้องวงจรปิดอะไรก็ยังไม่เรียบร้อยด้วย
“ กูให้เวลาคนที่สร้างปัญหาสารภาพผิด ก่อนที่กูจะดูภาพจากกล้องที่แอบติดไว้ ” ผมชูมือถือให้ทุกคนดู อ้างไปว่ามีภาพแต่ไม่มีอะไรหรอก แล้วก็มีคนแสดงท่าทางเลิ่กลั่กออกมา
“ กูไม่เคยลดโทษให้ใคร ใครสร้างปัญหาคือไสหัวจากที่นี่ ที่กูจะสักหัวประวัติไว้ไม่ให้ไปทำงานที่ไหนได้อีก ถ้ายอมรับโทษจะเหลือครึ่ง จะยอมรับหรือให้กูเปิดดูเอง ”
“ ขะ ขอโทษค่ะ ” อีนวลกับอีส้มกอดกันเอ่ยออกมา ดูก็รู้แล้วว่ามันใส่ร้ายอีกับแกล้ม
“ กูจะบอกอะไรให้นะ คนที่พวกมึงกล่าวหาว่าขโมย นี่มันคือเมียกู ”
“ เมีย !! ”
“ เออ อีกับแกล้มเป็นเมียกู แล้วที่พวกมึงบอกว่าจะเอาอาหารทะเลไปแดก มันเป็นไปไม่ได้ เมียกูแพ้อาหารทะเล ”
นี่คงจะเป็นโทษฐานที่ผมไม่ได้พาอีกับแกล้มมาแนะนำให้พนักงานในโรงงานและโกดังรู้จัก เป็นไงล่ะจากตำแหน่งเมียกลายเป็นขโมยไปแล้ว ผมให้หัวหน้าจัดการอีพวกชอบสร้างปัญหา เหลือแค่อีกับแกล้มที่มันมองหน้าผมทำตาปริบๆ
“ กูคิดถึงมึงนะ ”
เข่าไอ้คินน์อ่อนไม่ไหวเข้าไปกอดเอวอีกับแกล้มทันที ไม่คิดว่าจะเจออีกับแกล้มที่นี่เลย ดีใจจนน้ำตามันไหลออกมาเอง
“ แก่แล้วทำไมชอบพูดโกหกค่ะ ”
“ กูไม่ได้พูดโกหกอะไรเลย ”
“ โกหกว่ารักแกล้ม โกหกว่าอยากแต่งงานกับแกล้ม ที่แท้ก็แค่คำพูดปดของคนแก่หลอกเด็ก ”
“ มึงพูดอะไร กูไม่รู้อะไรเลยนะ ”
“ เฮียคินน์อยากแต่งงานกับแกล้ม แต่ก็อยากเป็นดับเบิ้ลวีไอพีของเลาจน์อยู่ จะให้เฮียคลาสหาผู้หญิงมาให้ลับหลังแกล้ม แกล้มไม่ชอบคนแก่สกปรกที่แก่แล้วยังทำตัวตัณหากลับ ถ้าแกล้มต้องมีเจ้าบ่าวแบบนี้ แกล้มขอไม่มีดีกว่าค่ะ ” ไอ้คินน์งงเป็นไก่ตาตก สมองรีบประมวลผม รีบคิดวิเคราะห์ทุกอย่าง
“ อย่าบอกนะว่าที่มึงหนีกูมา เพราะวันนั้นมึงได้ยินที่กูพูดที่ร้านอาหาร ”
“ แกล้มได้ยินทุกคำ ”
“ อีกับแกล้ม มึงได้ยินไม่จบ กูพูดล้อเล่น มันแค่เรื่องฮาในวงเหล้า มันไม่มีอะไรเลย ”
“ แกล้มไม่เชื่อคนตัณหากลับอย่างเฮียคินน์หรอกค่ะ ”
“ อีกับแกล้ม กูพูดจริงๆ มึงฟังไม่จบนะเว้ย ไอ้คลาสอยู่ในเหตุการณ์มึงถามมันสิ ” ผมหันไปหาไอ้คลาสให้มันช่วย
“ จริงๆนะคับซ้อ เฮียคินน์พูดหยอกล้อจริงๆคับ ”
“ เป็นพี่น้องกัน ช่วยกันเหรอคะ ”
“ ไอ้คลาส มึงโทรหาเฮียครูส เฮียบุ๊ค แล้วก็ไอ้เผือกเลย ให้ทุกคนมาเป็นพยานให้กู ”
แล้วไอ้คลาสก็ไล่โทรหาทุกคน ให้อีกับแกล้มถามเองทุกคน แล้วยังดีนะนี่ทุกคนไม่แกล้งอำไอ้คินน์ไม่อย่างนั้นไอ้คินน์จบเห่แน่
“ มึงเชื่อกูรึยัง ”
“ แกล้มฟังไม่จบเองเหรอคะ ”
“ เอออีดอก กูรักมึงจะตาย กูจะทำแบบนั้นได้ยังไง กูเป็นตุ๊กตาหมีตัวใหญ่กอดอุ่นของมึงนะ มึงไม่อยากกอดกูแล้วเหรอ ”
“ แกล้มอยากกอดค่ะ ”
“ กลับไปกอดกูนะ กลับไปแต่งงานกับกูนะ ”
“ ค่ะ ”
“ ฮือออ… ” ผมกอดอีกับแกล้มอย่างดีใจ ร้องไห้ปล่อยโฮไม่อายใครทั้งนั้น เจอว่าที่เจ้าสาวแล้ว ไอ้คินน์จะได้แต่งงานเป็นเจ้าบ่าวเต็มตัวแล้ว อาม่าจะต้องดีใจ ไม่ต้องให้ไอ้คินน์แต่งงานกับเก้าอี้แล้ว…
- ผู้เขียน
