ซีรีส์ อาเฮียหลงเด็ก
เพราะเด็กมัน…อ้อน
ตอนที่ 8 ไอ้คินน์ต้องสู้ ต้องสู้ถึงจะได้เด็กทำเมีย
“ กับแกล้ม ”
“ พี่น้ำซุป!! ” มีผู้ชายเข้ามาจับมืออีกับแกล้มกลางวงเหล้าเลย ท่าทางจะรู้จักกันเพราะอีกับแกล้มดูตกใจมากด้วย
“ ใคร ? ”
“ พี่ชายแกล้มค่ะ ” อีกับแกล้มเอ่ยตอบพร้อมจับมือผมแน่นเลย
“ หายไปไหนมา กลับบ้านกับกู ”
“ แกล้มไม่กลับ ”
“ กลับบ้านกับกูเดี๋ยวนี้ ” ไอ้ผู้ชายชื่อน้ำซุปยื้อหยุดฉุดดึงกับอีกับแกล้ม ผมเห็นท่าทางไม่ดี
“ อีกับแกล้ม กลับบ้านกับพี่มึงก่อนก็ได้ ”
“ ไม่นะคะ แกล้มไม่อยากกลับ แกล้มอยากอยู่กับลุง ลุงอย่าไล่แกล้ม ให้แกล้มอยู่ด้วยนะคะ ฮึกกก… ”
“ ……………. ” อีกับแกล้มสะบัดมือพี่ชายมันแล้วมันเข้ามากอดผมแน่น มันทำผมพูดไม่ออกเลย น้ำตามันคลอเบ้าจะร้องไห้ด้วย ผมกอดมันตอบให้มันรู้ถึงความปลอดภัยและกันท่ามันจากพี่ชายมันด้วย เรื่องนี้ผมว่ามันชักแปลกๆแล้ว
“ กับแกล้มกลับบ้านกับกู พรุ่งนี้ต้องไปอยู่กับครอบครัวบุญธรรม ถ้ามึงไม่ไปกูจะเสียเงินก้อนใหญ่ มึงต้องไปกับกูเดี๋ยวนี้ ” แล้วผมก็รู้ ว่าไอ้พี่ชายอีกับแกล้มมันได้ขายอีกับแกล้มให้ใครก็ไม่รู้
“ พี่มึงขายมึง มึงเลยไม่อยากไปใช่ไหม ” อีกับแกล้มกอดผมแน่นพร้อมพยักหน้ารัวๆเลย
“ มึงขายอีกับแกล้มไปเท่าไหร่ ”
“ สองแสน แล้วอย่าคิดจะมาซื้อกับแกล้มตัดหน้านะ เพราะไม่ขาย ”
“ 3 ล้าน ”
“ สะ สามล้านเหรอ ” พี่ชายกับแกล้มถึงกับเลิ่กลั่กเสียงสั่นที่ได้ยินผมเอ่ยจำนวนเงิน
“ ไอ้คลาส เขียนเช็คห้าล้านให้ไอ้นี่ ”
“ ได้คับเฮีย ” พี่ชายอีกับแกล้มถึงกับตาโตมือสั่นเมื่อได้เห็นเช็คอยู่ในมือ
“ สามล้านคือกูซื้อ อีกสองล้านคือมึงไม่มีสิทธิ์อะไรในตัวคนของกูอีก รู้ใช่ไหมว่าถ้ามึงตุกติกกับคนของกู มึงจะได้แดกข้าวผ่านธูป ”
“ เอาไปเลย ใครจะอยากมีน้องเอ๋อแดกแบบนั้น โตแค่อายุแต่สมองเหมือนเด็ก 5 ขวบ อยากได้ก็เอาไปเลย ” พี่ชายอีกับแกล้มยิ้มกับเช็คแล้วเดินออกไป
“ ไม่ต้องกลัวแล้ว มึงเป็นคนของกูแล้ว ”
“ ขอบคุณลุงค่ะ ”
“ ไม่เรียกลุงไม่ได้เหรอว่ะ ”
“ เฮียคินน์ลุงแก่ของแกล้ม ”
“ เออ ก็ยังดีว่ะ ”
“ ไอ้คลาส…มึงเตรียมตัวจุดพลุ ไอ้คินน์จะเข้าร่วมสมาคมกลัวเมียเด็กกับกูแล้วเว้ย ”
“ ฮ่าๆๆ ”
ผมแนะนำทุกคนให้อีกับแกล้มได้รู้จัก มันยกมือไหว้ทุกคนอย่างมารยาทงาม กิริยาของมันน่าเอ็นดู ทำไอ้คินน์ยืดอกคอยาวอย่างภาคภูมิใจ มันเป็นเด็กของผมเองเว้ย
“ ไอ้นั่นพี่ชายมึงแท้ๆเหรอ ”
ผมเอ่ยถามอีกับแกล้มออกไป ที่มันได้หายจากอาการหวาดกลัวลงบ้างแล้ว
“ ค่ะ พี่น้ำซุปเป็นพี่ชายของแกล้มค่ะ ”
“ แล้วทำไมมันต้องขายมึงด้วย ” ผมสงสัยคิดไม่ต้องเลย
“ เฮียคินน์เสียดายเงินที่ไถ่ตัวแกล้มมาเหรอคะ ”
“ เงินแต่ห้าล้านมันเศษเงินสำหรับกู ”
“ ใช่ค่ะ มันแค่เศษเงินมาก เฮียคินน์ซื้อบริการจ่ายหนักกว่าที่ไถ่ตัวแกล้มอีกค่ะ ” เพื่ออะไร มันจะมากระแหนะกระแหนผมทำไม
“ ที่กูถามเพราะกูสงสัย กูไม่เข้าใจไงว่ะ ”
“ เฮียคินน์โง่อีกแล้วเหรอคะ ”
“ อีกับแกล้ม! ” ผมอยากจะตัดลิ้นอีดอกกับแกล้มนี่ซะจริงๆ
“ แกล้มนั่งใกล้ๆเฮียคินน์ ทำไมเฮียคินน์ต้องพูดเสียงดังตะคอกด้วยล่ะคะ เฮียคินน์ยิ่งมีเพื่อนน้อยๆอยู่จะไม่มีใครคบหาด้วยนะคะ แก่แล้วชอบโวยวายไม่น่ารักเลยค่ะ ”
“ ไอ้คินน์ ใจเย็นลงหน่อย พวกกูจะไม่คบมึงนะเว้ย ”
“ นั่นสิว่ะ อย่าตะคอกนะเว้ย ” เฮียครูสกับเฮียบุ๊คก็ชงชอบใจกัน บ้าเอ้ยนี่ไอ้คินน์ต้องสงบสติอารมณ์ตัวเองก่อนที่จะไม่มีใครคบเหรอว่ะ อีกับแกล้มมันตบไหล่ผมเบาๆ
“ เฮียคินน์ไม่ต้องน้อยใจนะคะ ถึงเฮียคินน์ไม่มีใครคบ แกล้มจะคบเฮียคินน์เองค่ะ ”
“ ฮ่าๆๆ ”
ความสวยความน่ารักที่อีกับแกล้มมีมันช่างแตกต่างกับนิสัยมันจริงจริ๊ง สวรรค์รีบส่งให้อีกับแกล้มมาเกิด จนลืมให้วิธีใช้ความสวยให้สมหน้าตามารึไงว่ะ ไอ้คินน์แทบต้องนั่งทำสมาธิแข่งกับอิคคิวซัง เรียกสติเบิกโลกพูดกับอีกับแกล้ม ปวดหัวตึ๊บๆเลยบ้าเอ้ย
“ กูเนี่ย อยากรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น มึงช่วยเล่าให้กูฟังหน่อยได้ไหม ”
“ เฮียคินน์พูดแบบนี้น่ารักมากเลยค่ะ เฮียคินน์ฉลาดหายโง่ขึ้นมาบ้างแล้วใช่ไหมคะ ”
“ เออ ” ไอ้คินน์ถอนหายใจมองบนทะลุเพดานสถานบันเทิงของเฮียครูสไปเลย
“ พี่น้ำซุปจะหาครอบครัวให้แกล้มไปอยู่ด้วยค่ะ ครอบครัวไหนให้เงินดีก็จะขายแกล้ม ”
“ แล้วมึงต้องยอมเหรอว่ะ ”
“ ครอบครัวที่ว่ามักจะเป็นผู้ชายสูงวัยที่ต้องการเด็ก เหมือนเฮียคินน์ค่ะ ”
“ อีกับแกล้ม กูไม่ใช่ไอ้แก่เ*******ูพวกนั้น มึงพูดให้มันดีๆนะเว้ย ”
“ ทำไมเฮียคินน์ต้องโวยวายร้อนตัวด้วยล่ะคะ แกล้มแค่หมายถึงอายุเยอะแก่เหมือนเฮียคินน์เองค่ะ ”
“ ไอ้คินน์เอ้ย ไม่ทันเหลี่ยมเด็กเหมือนกูเด๊ะ ยอมรับสภาพเถอะว่ะ ”
“ ฮ่าๆๆ ” เฮียครูสตบไหล่ผม นี่ผมกำลังจะมีสภาพเหมือนพี่ชายที่ทั้งรักทั้งหลงเมียเด็กและกลัวเมียเอามากๆด้วยจริงๆเหรอว่ะเนี่ย
“ เฮียคินน์ฉลาดแล้วก็รู้แล้วใช่ไหมคะ ว่าทำไมแกล้มถึงไม่อยากไปกับพี่น้ำซุป แกล้มไม่อยากถูกขายให้เป็นอยู่กับผู้ชายแก่สูงวัยค่ะ ”
“ กูก็แก่ มึงอยากอยู่กับกูรึเปล่า ”
“ เฮียคินน์ให้แกล้มอยู่ฟรีไหมคะ ? ” อีกับแกล้มเอียงคอถามผม อีดอกกับแกล้มมันต้องชอบของฟรีแน่ๆ ผมจะเอาคำว่าฟรี่นี่แหละล่อมันให้อยู่กับผม
“ เออ กินฟรีอยู่ฟรี ฟรีทุกอย่าง ”
“ เอ๊ะ ? ทำไมเฮียคินน์ถึงให้แกล้มอยู่ฟรีๆล่ะคะ เฮียคินน์ต้องการอะไรในตัวแกล้มรึเปล่าคะ ”
“ เอ่อ… ” เอาแล้วไง อีดอกกับแกล้มมันดันฉลาดขึ้นมาอีก
“ ถึงแกล้มกับเฮียคินน์จะมีอะไรกันแล้ว แต่วันนั้นแกล้มเมา แล้วเฮียคินน์ก็มีอะไรกับศพแกล้ม ทุกอย่างไร้ความรู้สึกและไม่มีผลอะไรต่อหัวใจ เรื่องไร้สาระแบบนี้แกล้มไม่เอามาคิดให้ปวดสมอง เฮียคินน์อย่าเอาเรื่องนี้มาอ้างนะคะ ”
“ ............. ” พอเรื่องนี้ฉลาดพูดขึ้นมาเชียวนะอีดอก
“ เอาแล้วไงไอ้คินน์ คิดสิคิด อย่าให้เสียชื่ออาจารย์ครูสดิวมานะเว้ย ” เฮียบุ๊คชงซะผมไปไม่เป็นอีก ทุกคนต่างหัวเราะคิกคักกัน
“ แต่ถ้าเรื่องเงินที่เฮียคินน์ไถ่แกล้ม นั่นถือว่าเป็นค่าเสียหายที่เฮียคินน์ลวดลามแกล้ม ตอนที่แกล้มไม่รู้ตัว เราเจ๊ากันค่ะ ” แห๊มๆๆ อีเด็กดอก มึงมันอีเด็กอสรพิษ อีเด็กเอารัดเอาเปรียบคนอื่นเก่ง มึงสวยแค่หน้าตาหรอกอีดอกแต่จิตใจมึงมันมีแต่ความสกปรก ที่พูดมาผมด่ามันในใจนะ
“ ว่าไงไอ้คินน์ จะสู้หรือจะถอย ”
“ ไอ้ครูสมึงไม่น่าถามร้องชายมึงเลย ระดับนี้ยอมตกม้าตายให้ตายคาอกเด็กอยู่แล้ว ”
“ ฮ่าๆๆ ” เสียงหัวเราะขำชอบใจกัน มีแต่อีกับแกล้มที่ไม่รู้จะเข้าใจอะไรกับเค้าไหม นั่งแดกแต่กับแกล้มที่เฮียครูสให้เด็กยกมาให้ ไม่ได้สนใจอะไรกับเค้า ถอนหายใจแล้วตั้งสติ ไอ้คินน์ต้องสู้ ต้องสู้ถึงจะได้เด็กทำเมีย
“ ที่กูอยากให้มึงอยู่ด้วย เพราะกูชอบมึง ”
เพี๊ยะ~~
“ โอ๊ยยอีดอก มึงตบกูทำไมเนี่ย ” บอกเลยหน้าสั่นอย่างไม่ทันตั้งตัว
“ เฮียคินน์เมาแล้วพูดเพ้อเจ้อค่ะ แกล้มต้องตบให้มีสติ เป็นไงคะสติมาแล้วไหมคะ ”
“ อีบ้ากูไม่ได้เมา กูพูดความจริงโว๊ย ”
“ เฮียคินน์ชอบแกล้มเหรอคะ ? ”
“ เออ กูไม่ใช่แค่ชอบ กูรักมึง หวงมึง อยากได้มึงมาเป็นเมียด้วย ”
“ ………… ” ผมพูดออกไปหมดทุกอย่าง ก่อนที่จะถูกตบอีก แต่เหมือนอีกับแกล้มมันวิญญาณหลุดออกจากร่างไปแล้ว มันจ้องหน้าผมนิ่งตัวแข็งทื่อเลย ทุกคนต่างขมวดคิ้วมองมันอย่างตกใจ
“ อีกับแกล้ม มึงยังอยู่กับกูรึเปล่าเนี่ย ”
“ อร้ายย เฮียคินน์บอกรักแกล้ม แกล้มเขินค่ะ ”
“ อ้าว ฮ่าๆๆ ”
อีดอกเอ๋ย ผมก็ลุ้นหัวใจจะวายว่ามันจะด่าจะรังเกียจผมรึเปล่า ที่ไหนได้อีกับแกล้มมันเขิน มันกอดผมแน่นเลย ไอ้คินน์น้ำตาจะไหล กลั้นใจเกือบจะหยุดหายใจพูดออกไป ในที่สุดก็สมหวัง
“ น้องกับแกล้มน่ารักจัง ลี่ชอบมากเลยค่ะ ” ซ้อเหมยลี่เอ่ยขึ้นที่เพิ่งจะได้เจอและนั่งคุยกัน อีกับแกล้มเข้าไปกอดซ้อเหมยลี่ทันที
“ เฮียคินน์ ลี่พาน้องกับแกล้มไปดื่มไปเต้นข้างล่างนะคะ ลี่เลี้ยง เฮียครูสจ่ายเองค่ะ ”
“ อีกับแกล้มมันไม่ไปหรอก มันติดผมจะตาย ”
“ แกล้มไปค่ะ แกล้มอยากดื่มเหล้าฟรี แกล้มอยากเต้นกับซ้อเหมยลี่ค่ะ ”
“ งั้นไปกันเลยค่ะ ”
“ ไปค๊า ” แล้วอีกับแกล้มกับซ้อเหมยลี่ก็จับมือพากันออกไป ไอ้คินน์ได้แต่มองตาละห้อย
“ เฮียคินน์ ซ้อกับแกล้มคนนี้คงไม่พ้นตำแหน่งสะใภ้รองแล้วใช่ไหมคับ ” ไอ้คลาสเอ่ยถามผม
“ เออ กูรักอีกับแกล้มไปแล้ว ”
“ ไอ้คินน์ พรุ่งนี้มึงไม่ต้องไปทำงาน ไปหากูที่บ้านด้วย ”
“ เฮียครูสมีอะไรเหรอคับ ”
“ กูจะได้จดเลคเชอร์ให้มึงท่อง ว่าอาการกลัวเมีย มึงต้องรักษาชีวิตไว้ยังไง ”
“ ฮ่าๆๆๆ ”
ผมต้องรู้สึกยังไงดี ต้องดีใจที่ชีวิตกำลังเดินตามรอยพี่ชาย หรือจะร้องไห้ที่เริ่มเห็นวี่แววตัวเองกันนะ ทำไงได้ใจมันฝักใฝ่ในตัวเด็กไปแล้ว ไอ้คินน์ต้องเลือกยอมรับชะตาชีวิตแล้วใช่ไหมเนี่ย…