เฮียคินน์ผู้ยิ่งใหญ่อกหักเพราะรักเด็กเข้าให้แล้ว
1318 คำ
ซีรีส์ อาเฮียหลงเด็ก
เพราะเด็กมัน…อ้อน
ตอนที่ 6 เฮียคินน์ผู้ยิ่งใหญ่อกหักเพราะรักเด็กเข้าให้แล้ว
“ อื้มมม ฝีมือข้าวผัดของลุงอร่อยที่สุดในโลกเลยค่ะ ”
เสียงอีกับแกล้มที่นั่งกินข้าวผัดของผม เคี้ยวตุ้ยๆชมผมไปด้วยอย่างอารมณ์ดี ผู้หญิงบ้าอะไรไม่ว่าจะทำอะไรให้ กินได้หมดทุกอย่างไม่มีบ่นสั๊กคำ แค่ขอให้ได้กินเท่านั้น แต่มันดูน่าเอ็นดูเป็นบ้าเลย ทำไอ้คินน์อยากทำให้มันแดกทั้งวันเลย
“ ถึงกับยิ้มไม่หุบเลยเหรอว่ะ ” ไอ้เผือกที่ขี้เสือกสมชื่อ เอ่ยขึ้นขณะที่ยืนอยู่นอกระเบียงมองอีกับแกล้มที่นั่งอยู่ในห้องแดกข้าวผัดแก้มตุ่ย
“ อีกับแกล้มมันน่าเอ็นดูว่ะ ”
“ พูดได้เต็มปากรึยัง ว่ามึงหลงน้องกับแกล้ม ”
“ คนอย่างกูรู้สึกกับใครได้ด้วยเหรอว่ะ ”
“ ทำไมจะไม่ได้ว่ะ มึงเป็นคนมีความรู้สึกนะเว้ย ไม่ใช่พระอิฐพระปูนที่จะไม่มีความรู้สึกอะไร ”
“ กูไม่แน่ใจว่ะ ว่ากูแค่รู้สึกเอ็นดูอีกับแกล้มหรือรู้สึกมากกว่านั้น ”
“ ใจมึง ถ้ามึงไม่แน่ใจกูก็พูดอะไรไม่ได้ แต่กูข้อเตือนจากประสบการณ์พ่อลูกสามนะเว้ย ถ้ามึงรู้สึกมึงก็ต้องรีบบอก เพราะความรู้สึกของหัวใจมันรอไม่ได้ อย่าคิดได้ในตอนที่สายไป ถึงตอนนั้นมึงจะเสียใจ ”
“ อีกับแกล้มมันไม่ไปไหน มันขออยู่ที่นี่กับกู ”
“ มึงมั่นใจเหรอว่ะ ว่าน้องกับแกล้มจะอยู่ที่นี่กับมึงได้ตลอดไป ”
“ …………… ” ผมแอบใจหวั่นในสิ่งที่ไอ้เผือกบอก ผมเผลอดีใจที่อีกับแกล้มอยู่กับผมจนลืมคิดถึงความเป็นจริงไปเลย
“ คำว่าอยู่ชั่วคราวกับตลอดไปมันต่างกันนะ ชั่วคราวมันได้แค่สถานะอะไรมึงก็คิดเอา แต่คำว่าตลอดไปมันคือสถานะเมียนะเว้ย ”
“ …………. ”
“ อยากให้น้องกับแกล้มอยู่กับมึงชั่วคราวหรือตลอดไป ใจมึงเป็นตัวลิขิตนะ ”
“ กูต้องทำไงว่ะ ไม่เคยรู้สึกแบบนี้ ทำตัวไม่ถูกเลยว่ะ ”
“ พาน้องกับแกล้มไปหาอาม่าเลย อาม่ารอเจอสะใภ้รองอยู่ไม่ใช่เหรอว่ะ ”
“ …………. ” บอกเลยว่าคำพูดของไอ้เผือก ทำผมคิดไม่ตกเลย
บอกอย่างลูกผู้ชายว่าผมไม่เคยรู้สึกใจเต้นแรงแบบนี้กับใครมาก่อน ยอมรับว่าผมชอบอีกับแกล้มเลย แต่เวลาที่รู้จักมันยังสั้นไป ผมอยากทำความรู้จักอีกับแกล้มให้มากกว่านี้ แล้วตัวอีกับแกล้มเองผมยังไม่มั่นใจเลยว่ามันรู้สึกเหมือนที่ผมรู้สึกกับมันรึเปล่า มันบอกว่าหลงผมแต่ไม่รู้มันอ้อนเพราะอยากพักที่คอนโดมิเนียมแห่งนี้กับผมรึเปล่า ยิ่งมันขี้อ้อนเหมือนลูกแมวอยู่ด้วย ทำไอ้คินน์เดาอะไรไม่ออกเลย ทำได้อย่างเดียวตอนนี้กว่าจะครบกำหนดของอาม่า ไอ้คินน์ต้องดูเชิงเพื่อจะได้เกลี่ยกล่อมอีกับแกล้มให้หลงผม ชอบผม รักผมได้ง่ายๆ แล้วผมจะจับมันไปเป็นสะใภ้รองให้อาม่า
“ ลุงตัวอุ่นจังเลยค่ะ ”
อีกับแกล้มมันเอ่ยขึ้น ที่เป็นอีกคืนที่นอนด้วยกัน มันกอดซุกผม ทำน้องชายผมแข็งจนปวดไปหมด คำพูดอ้อนๆของอีกับแกล้มทำผมไม่อยากเด้ากระแทกมันอีก ผมกลัวมันกลัวผมแล้วหายไป การรักษามันไว้คือต้องทำให้อีกับแกล้มตายใจ ไว้ใจผมให้ได้มากที่สุด
“ กูอุ่น มึงก็กอดดิ ”
“ ลุงเป็นตุ๊กตาหมีของแกล้ม กอดแล้วอุ๊นอุ่น สบายใจมากที่สุดเลยค่ะ ” อีกับแกล้มกอดผมแน่นมากเลย
“ ถ้ากูคือที่สบายใจของมึง มึงก็อยู่กับกูอย่าไปไหนดิ ”
“ ลุงเหงาเหรอคะ ? ” มันปล่อยกอดจากตัวผม เอาคางมาวางไว้บนอกผม คิดดูว่าไอ้คินนน์ต้องทรมานกับน้องชายที่แข็งตัวมากแค่ไหน
“ เหงาดิ มีมึงกูจะได้ไม่เหงา ”
“ ลุงไม่มีลูก เมียตายเหรอคะ ”
“ อีกับแกล้ม กูยังไม่มีเมีย ถ้ามีแล้วมึงจะมานอนอยู่อย่างนี้ได้ยังไงว่ะ ”
“ แกล้มรู้ แกล้มไม่ได้โง่ค่ะ แกล้มรู้ว่าลุงไม่มีเมียตอนนี้แต่แกล้มไม่รู้ว่าอดีตลุงเคยมีรึเปล่า แต่ตอนนี้แกล้มรู้แล้วค่ะ ว่าลุงไม่มีใครเอา ”
“ มึงรู้ได้ไง คนจะเอากูถมเถ กูต่างหากที่ไม่อยากมีเมีย ”
“ ถึงลุงจะหล่อแต่ลุงแก่ แถมลุงยังไม่ฉลาดอีก ผู้หญิงที่ไหนจะเอาคนแก่โง่ๆไปทำสามีล่ะคะ ”
“ อีกับแกล้ม!! ”
“ เห็นไหมล่ะคะ แกล้มพูดความจริงลุงก็รับไม่ได้อีก แก่แล้วเก่งแต่ขึ้นเสียงใช้กำลัง มีแต่คนโง่เท่านั้นนะคะที่ทำกันแบบนี้ เห้อ…ลุงทั้งแก่ทั้งโง่กว่าเดิมอีก แกล้มเหนื่อยเลย แกล้มนอนดีกว่าค่ะ ”
“ อี อี อี… ” อีกับแกล้มอีดอก มึงด่าว่ากูแล้วมึงมาหลับทิ้งกูให้ควันออกหูอยู่คนเดียวแบบนี้เนี่ยนะ อีเด็กดอกหน้ามึงสวยแต่มึงมันผีเจาะปากมาพูด
“ ลุงอย่าขยับสิคะ นอนหลับฝันดีนะคะ ”
จุ๊บ~~
“ ………… ” ผมไม่โกรธ ไม่ถือโทษอะไรอีกับแกล้มแล้ว มันไม่ได้ตั้งใจว่าผมหรอก มันแค่พูดกล่อมผมต่างหาก มันน่ารัก มันจุ๊บผมก่อนนอน มันกอดซุกผม ผมให้อภัยมันแล้ว
ไอ้คินน์นอนหลับฝันดี ตื่นมาสดชื่นอารมณ์ดีเป็นบ้าเลย ยอมกลายร่างเป็นตุ๊กตาหมีให้เด็กเพื่อให้เด็กได้กอด คิดแล้วไอ้คินน์ยิ้มกรามจะล็อกแล้ว โบท็อกซ์ต้องเข้าแล้วมั้ง คลินิกแทบจะให้ยากินกรอกปากแทนฉีดแล้ว
เช้าที่สดชื่น มือผมควานหาที่อีกับแกล้มมันไม่ได้กอดผม ผมจะดึงมันมากอด แต่กลับไม่เจอ ผมลุกขึ้นนั่งกวาดสายตามองหามัน แต่ห้องกลับเงียบเฉียบราวกับในห้องมีแค่ผม บอกเลยผมรู้สึกไม่ค่อยดี แต่ทันทีที่ผมเพ่งเล็งมองไปที่ระเบียงห้องที่มีเสื้อผ้าของอีกับแกล้มแค่ชุดที่มันใส่ติดตัวแขวนอยู่เมื่อวาน แต่วันนี้มันได้หายไปแล้ว ใจผมมันสั่นมาก
‘ มึงไปจากกูแล้วจริงๆเหรอว่ะ ’
ขาผมมันอ่อนแรง มันนอนลงที่เดิมอย่างทิ้งตัว สี่วันที่อยู่ด้วยกันในห้องสี่เหลี่ยมนี้ มันทำให้ผมคิดว่าในชีวิตจะมีอีกับแกล้มอยู่ด้วยแล้ว มันจะรู้ไหมว่ะที่มันหายไปแบบนี้ มันเอาหัวใจผมไปด้วยแล้ว…
“ ออกจากห้องได้แล้วเหรอว่ะ ”
ไอ้ผือกเปิดประตูห้องทำงานที่ร้านอาหารของผมเข้ามา มันเอ่ยทักผมขึ้นอย่างจี้ใจดำ
“ กูมีงานต้องทำ ”
“ นี่อย่าบอกนะ ที่หน้าเครียดเป็นรูตูดแบบนี้ เพราะน้องกับแกล้มหายไปแล้ว ”
“ เออ มันทิ้งกูไปแล้ว มันเห็นกูเป็นแค่ส้วม อยากจะมาก็แค่มาระบาย เสร็จแล้วมันก็ไปง่ายๆ ”
“ น้องกับแกล้มกลับบ้านรึเปล่า เดี๋ยวก็มาล่ะมั้ง ”
“ กูรอมันทั้งวัน ไม่เห็นแม้แต่เงา ” ผมก็คิดว่ามันออกไปไหน แต่รอแล้วรอเล่า มันก็ไม่กลับมาหาผม
“ แล้วมึงได้สารภาพบอกน้องกับแกล้มไปรึยัง ”
“ ยัง ”
“ ไอ้เหี้ยคินน์เอ้ย ”
“ ใครจะไปรู้ว่ามันจะทิ้งกูไปง่ายๆแบบนี้ว่ะ ”
“ ตายห่าแล้วเพื่อนกู เฮียคินน์ผู้ยิ่งใหญ่อกหักเพราะรักเด็กเข้าให้แล้ว ”
“ ไอ้สัส!! ”
“ ฮ่าๆๆ ”
- ผู้เขียน
