Episode 2 ครบรอบหกปี
1249 คำ
Episode 2
ครบรอบหกปี
"นะ...นี่มันอะไรกันเนี่ย" ฉันพึมพำกับตัวเองออกมาด้วยความตกใจเมื่อเห็นแฮชแท็กในทวิต
#องศานอกใจแฟน
อย่าบอกนะว่าองศาที่ทุกคนหมายถึงจะหมายถึงแฟนฉันอ่ะ? มะ...ไม่มีทางหรอก องศาจะไปนอกใจฉันได้ยังไง ตลอดหกปีที่คบกันมาเขาไม่มีทางนอกใจฉันอยู่แล้ว ที่สำคัญมันอาจจะเป็นแท็กบ้าๆที่คนพากันแท็กแล้วติดเทรนก็ได้
เอาวะ... ลองเข้าไปดูหน่อยแล้วกัน!
สุดท้ายฉันก็ตัดสินใจกดเข้าไปดูในแฮชแท็กนั่น แต่แล้วหัวใจดวงน้อยๆของฉันก็ต้องหล่นไปที่ตาตุ่มเมื่อเลื่อนดูเนื้อหาในแฮชแท็กนั่นก็ถึงกับต้องลมจับ องศาที่พวกเขาหมายถึงเป็นองศาที่เป็นแฟนฉันจริงๆด้วย!
"องศานักธุกิจหนุ่มรวยพันล้าน แอบกิ๊กกั๊กกับกับน้องแฟน" ดวงตากลมโตของฉันเบิกกว้างเมื่อสะดุดตากับสิ่งที่คนในทวิตเขียน มิหนำซ้ำยังมีภาพประกอบแปะเอาไว้อีกต่างหาก ซึ่งในภาพก็เป็นภาพที่องศากับน้องสาวฉันกำลังกอดกัน แต่ที่มากกว่านั้นคือพวกเขากำลังจูบกัน...
มันเรื่องอะไรกัน... ทำไมริต้าถึงทำเรื่องอะไรแบบนี้ แถมฉากด้านหลังยังเป็นห้องทำงานขององศาอีกด้วย ยัยนั่นไปหาองศาที่นั่นเหรอ!? ไม่อยากจะเชื่อเลยว่ายัย 'ริต้า' น้องสาวสายเลือดเดียวกันของฉันจะกล้าทำอะไรแบบนี้ได้
ฉันพอรู้อยู่ว่าน้องสาวของฉันเคยชอบองศาตอนที่ฉันพาองศามาที่บ้าน เธอตกหลุมรักเขา แต่เธอก็บอกฉันแล้วว่าเธอจะตัดใจไม่ชอบเขา เพราะเธอสู้ฉันไม่ได้ แต่ทำไมเรื่องราวมันถึงได้เป็นแบบนี้ละเนี่ย ทั้งๆที่ฉันก็พยายามไม่ให้องศาเข้าใกล้ริต้าและพยายามรักษาระยะห่างของพวกเขาให้ได้มากที่สุดแต่กลับกลายเป็นว่าพวกเขาแอบมาเจอกันและกิ๊กกันกันแบบนี้
แต่สิ่งที่ทำให้ฉันเสียใจจนตอนนี้หยดน้ำใสๆอาบค้างแก้มทั้งสองก็คือ... องศากำลังนอกใจฉัน แถมยังนอกใจในวันที่พวกเราคบกันหกปีอีกต่างหากหรือนี่จะเป็นของขวัญที่เขามอบให้ฉันงั้นเหรอ?
"ฮึก... ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะกล้านอกใจฉันทั้งๆที่ฉันรักนายทำทุกอย่างเพื่อนายแท้ๆ" ฉันเอ่ยบ่นกับตัวเองด้วยอารมณ์ที่สุดแสนจะหดหู่ ขณะที่ฉันกำลังก้มหน้าก้มตาหยิบผ้าเช็ดหน้ามาซับน้ำตาจู่ๆก็มีเสียงฝีเท้าผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นจากด้านหลังและสักพักเขาก็ค่อยๆใช้มือหนาเลื่อนเก้าอี้ตรงข้ามออก
"รันดา ขอโทษนะที่ฉันมาช้า" เสียงทุ้มเข้มขององศาแฟนหนุ่มที่ฉันเฝ้ารอคอยเอ่ยดังขึ้นอย่างรู้สึกผิด ฉันได้แต่ก้มหน้าพร้อมกับกำโทรศัพท์ในมือด้วยความโกรธ ฉันควรจะพูดว่าอะไรดี ควรจะทำสีหน้ายังไงดี ทำไมองศาถึงทำตัวเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น?
"โถ่ รันดา อย่าร้องไห้ดิ แค่ฉันมาช้าแค่ชั่วโมงเดียวเองไม่เห็นจะต้องร้องไห้เลย" องศาเอ่ยถามพร้อมกับใช้สองมือจับหน้าฉันให้เงยหน้าขึ้นสบตาของเขา ฉันมองเขาด้วยแววตาที่ว่างเปล่า ตอนนี้ฉันไม่ได้โกรธเขาเรื่องที่มาช้าแต่ฉันโกรธเขาที่เขานอกใจฉัน
"ทำไมนายถึงมาช้า" เสียงหวานใสของฉันเอ่ยถามด้วยความสงสัย องศาได้แต่คลี่ยิ้มเบาๆให้กับฉัน
"เอ่อ... พอดีติดธุระนิดหน่อยอ่ะ"
"ธุระที่ว่าคืออยู่กับน้องสาวฉันเหรอ?" ฉันเปิดประเด็นขึ้นมาอย่างโพงพลางทำให้มือหนาขององศาที่กำลังเช็ดน้ำตาให้ฉันถึงกับชักกลับอย่างรวดเร็ว
"เธอพูดอะไรอ่ะดา ฉันจะไปอยู่กับน้องสาวเธอได้ไง วันๆฉันก็ทำเเต่งานอยู่แต่บริษัท เนี่ย ขนาดรับสายเธอฉันยังไม่มีเวลาจะรับเลย" เสียงทุ้มเข้มขององศาเอ่ยขึ้นอย่างรู้สึกผิด ฉันได้แต่หัวเราะเบาๆในลำคออย่างสมเพชตัวเอง
เขาไม่มีเวลารับโทรศัพท์ฉัน แต่เอาเวลาไปอยู่กับริต้าได้เนี่ยนะ เหอะ...
"ทีแต่ก่อนนายยังรับสายฉันได้ตลอดเลย เมื่อหลายปีก่อนนายจำได้ป่ะว่านายเคยบอกว่าถ้าฉันมีอะไรให้โทรหานายได้เสมอ นายจะรับสายฉันตลอด แต่นี่อะไร พอมาตอนนี้นายไม่รับสายฉัน ไม่โทรกลับหาฉันสักนิด" ฉันเอ่ยขึ้นด้วยความน้อยใจ ฉันพยายามระงับอารมณ์ความน้อยใจของตัวเองเสมอ แต่สุดท้ายตอนนี้มันเหมือนจะระเบิดออกมาแล้ว
ถ้าให้พูดตามตรง ชีวิตรักของฉันกับองศามันไม่ได้มีแต่ความสุขหรอก แม้ว่าฉันจะรักเขามาก แต่มันก็มีเรื่องที่เขาทำให้ฉันรู้สึกน้อยใจสุดๆ ตั้งแต่ที่องศาได้เป็นประธานบริษัทต่อจากคุณพ่อของเขา เขาก็ไม่เคยมีเวลาให้ฉันเหมือนเดิม
ในแต่ละวันองศาต้องทำงานอย่างหนัก ชวนไปไหนก็ไปไม่ได้อยู่เสมอ กินข้าวดูหนังไม่ต้องพูดถึงเลย เขาไม่มีเวลาว่างที่จะไปแม้แต่ครั้งเดียว ขนาดฉันไปหาองศาถึงที่บริษัทก็ได้อยู่กับเขาแค่แปปเดียว เพราะเขาต้องทำงานกับเข้าประชุม พอฉันขอไปหาเขาที่บ้านเขาก็มักจะบ่ายเบี่ยงเสมอด้วยคำว่าไม่ว่าง
ฉันพยายามเข้าใจเขาเสมอ เขาไม่มีว่างไปเที่ยวไหนกับฉัน ไม่ว่างรับโทรศัพท์จากฉัน ไม่ว่างเจอกัน ไม่อยากให้ฉันไปหาที่บ้าน ฉันพยายามเข้าใจตลอด... แต่ลึกๆในใจของฉันก็ได้ตั้งคำถามอยู่เสมอว่าถ้าพวกเราไม่ได้ใช้เวลาร่วมกัน ความรักที่มีให้กันมันจะเหมือนเดิมเหรอ?
ฉันเริ่มคิดถึงองศาคนเก่า คนที่ฉันเคยรัก หลายปีมานี่เขาเปลี่ยนไปมาก ทำแต่งานปล่อยปะละเลยฉัน
"เธอก็รู้ว่างานที่บริษัทมักหนักขนาดไหน ประธานบริษัทวันๆไม่ได้มานั่งชิวหรอกนะ" องศาเอ่ยเถียงฉัน ใบหน้าของเขาดูโกรธเล็กน้อยเมื่อฉันพูดถึงเรื่องนี้
"นายยังรักฉันเหมือนเดิมอยู่ไหม" สุดท้ายฉันก็เผลอถามคำถามน่าโง่ออกไปด้วยความนอกใจจนได้ ตลอดเวลาหกปีที่ผ่านมาฉันแทบไม่อยากจะพูดประโยคนี้เลย
"เฮ้อ... ถามแบบนี้ทำไมดา วันครบรอบของเราทั้งทีทำไมต้องพูดแบบนี้วะ" องศามองหน้าฉันด้วยแววตาที่เรียบนิ่งดุงน้ำแข็งที่เยือกเย็น ฉันกำลังทำให้เขาโกรธอยู่
"ฉันแค่คิดว่าบางที... นายอาจจะไม่ได้รักฉันแล้วก็ได้ แต่ที่ทนอยู่กับฉันมันก็เพราะความผูกพันธ์" ฉันบอกออกมาพลางหัวเราะเบาๆในลำคอก่อนจะตัดสินใจยื่นโทรศัพท์ให้เขาดู
"อะไรวะเนี่ย..." องศาถึงกับสบถคำหยาบออกมาทันทีเมื่อรับโทรศัพท์ฉันไปดูและในนั้นก็เป็นข่าวฉาวของเขา
"มีอะไรจะแก้ตัวไหมองศา?"
- ผู้เขียน
