วันต่อมาพวกเราทั้งสามคนมากินอาหารเช้าง่ายๆอย่างข้าวต้มกัน เมื่อคืนไม่รู้เลยจริงๆว่าเสี่ยโชคออกจากห้องนอนตอนไหน เธอตื่นมาก็ไม่มีใครอยู่ในห้องแต่ถึงอย่างนั้นชุดนักศึกษาก็มีการซักรีดให้อย่างเรียบร้อยแล้ว เธอไม่กล้ามองหน้าเสี่ยโชคเลยจริงๆเพราะเรื่องเมื่อคืนนี้มันยังชัดเจนทั้งภาพและความรู้สึก พี่เพลิงไม่ได้พูดหรือถามอะไรมากแต่ก็แอบมองเงียบๆอยู่
“อีกไม่กี่วันจะวันเกิดหนูแล้วนะ” วีนัสบอกด้วยน้ำเสียงใสแล้วตักข้าวต้มกินต่อ
“พี่สั่งเค้กแบบที่หนูชอบไว้แล้ว ส่วนของขวัญรอดูวันนั้นเอาแล้วกันว่าจะเป็นอะไร” เพลิงบอกแล้วแอบมองเจ้านายที่อารมณ์ดีกว่าเมื่อวาน แต่ก็ยังพูดน้อยมากอยู่ดี
“แล้วเสี่ยโชคไม่มีอะไรให้หนูเหรอ?”
“จะเอาอะไรล่ะ?”
“เลือกได้เหรอ?”
“ไม่”
“แล้วจะถามทำไมเนี่ย!”
“แค่อยากรู้เฉยๆ”
“กวนประสาทหนูแต่เช้าเลยนะ”
“กินข้าวเสร็จแล้วเอากาแฟไหม?”
“เปลี่ยนเรื่อง!”
“แล้วจะกินไหม?”
“ของฟ
