ใครร้ายกว่ากัน

1916 คำ

ตุบตับ! ตุบตับ! ตุบตับบ! ชายวัยกลางคนโดนซ้อมอย่างหนัก จนตอนนี้เนื้อตัวของเขาช้ำจนอาบไปด้วยเลือด เหมือนที่เขาได้กระทำแบบนี้กับยายและเด็กวัย 8 ขวบที่ไม่รู้ตาสีตาสาอะไรเลย “ ไม่ต้องกลัวแล้วนะหนู ฉันช่วยเทอไว้แล้ว “ เสียงอันน่ากลัวได้กล่าวขึ้น แต่ทว่าตอนนี้น้ำเสียงอันน่ากลัวได้เปลี่ยนไป แต่กลายเป็นน้ำเสียงที่ดูอบอุ่นแทน “ ฮืออ ขะ ขะ อึก ขอบคุณมากนะครับ อึกก ขอบคุณมากจริง ๆ ได้โปรดช่วยยายของผมด้วย“ เด็กน้อยร้องไห้ แต่กอดยายไว้ไม่ยอมปล่อย “ เคน รีบพายายกับเด็กคนนี้ไปโรงพยาบาล “ @โรงพยาบาลเอกชลแห่งหนึ่ง “ คนไข้เป็นไงบ้าง “ “ ตอนนี้คนไข้พ้นขีดอันตรายแล้วคะ แต่ต้องพักรักษาตัวจนกว่าจะหายนะคะ “ เมื่อพูดเสร็จคุณหมอก็เดินออกจากห้องไป “ ไอหนูชื่อไร “ เสียงปริศนาเอ่ยขึ้น “ ผมชื่อภพครับ “ เด็กน้อยตอบอย่างไร้เดียงสา “ อยู่กับยายแค่สองคนเหรอไอหนู “ “ ใช่ครับ แม่กับพ่อทิ้งให้ผมอยู่กับยายตั้งแต่เด็ก ๆ ผมยังไม่เคยเห็นหน้าพ่อแม่ตัวเองเลยครับ “ เด็กน้อยพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ “ ไม่เป็นไรนะฉันจะดูแลยายและหนูเอง เรียกฉันว่าคุณพิศมัยก็แล้วกัน ส่วนหนี้ที่ยายของหนูติดฉันไว้ ถือซะว่าฉันยกให้ “ พูดพลางเอามือไปลูบหัวของเด็กน้อยตรงหน้า “ อึกก อึกก ขะ ขอบคุณมากนะครับ ผมจะไม่ลืมบุญคุณในครั้งนี้ อึกก “ เด็กน้อยพูดพร้อมร่ำไห้ มันเป็นสิ่งที่เด็กวัย 8 ขวบ ไม่น่าจะคิดได้ แต่เด็กคนนี้มีความคิดความอ่านที่โตกว่าเด็กในวัยเดียวกัน ตอนนี้ คุณพิศมัยรับเลี้ยงเด็กน้อยที่อยู่ตรงหน้าในนามบุตรบุญธรรม ตัดมาที่ปัจจุบัน “ ป๊าหวังว่าแกคงไม่กล้าขัดใจคุณย่านะคารอส ถือว่าป๊าขอ “ “ โถ่เว้ยย ! ผมยอมก็ได้ แต่ป๊ารู้ไว้เลยว่าผมรักพลอยใส ถ้าผู้หญิงที่ผมหมั้น ทำอะไรผิดแม้แต่นิดเดียว ผมจะรีบถอนหมั้นทันที “ คารอสพูดด้วยน้ำเสียงที่โมโห เขาและพลอยใสรักกันมาก และไม่เคยคิดว่าจะเลิกกัน ที่ยอมตกลงหมั้นไปนั้น เพราะเขาไม่กล้าที่จะขัดใจคุณย่า คารอสรู้ดีว่าคุณย่าของเขานั้นเป็นคนยังไง “ ก็ดี เทอมหน้าก็เตรียมตัวย้ายไปอยู่โรงเรียนเดียวกับคู่หมั้นด้วยละ เพราะคุณย่าท่านสั่ง “ “ ป๊าา! มันจะไม่มากเกินไปหน่อยเหรอกลับมาก่อนสิป๊าา!! ป๊าาา“ ป๊าคารอสรีบเดิินออกไปโดยไม่สนใจว่าลูกชายของเขานั้นกำลังโวยวายอะไรอยู่ “ โถ่เว้ยย! “ คารอสอารมณ์เสียแล้วรีบเดินขึ้นห้อง ปังงงง! 📞 พลอยใสสุดที่รัก💕 “ ฮัลโหลที่รักโทรมามีไรคะ คิดถึงพลอยใสเหรอโทรมาแต่เช้าเชียว “ “ พอดีว่าคารอสมีอะไรจะบอกหนะ “ “ โอเครคะ คารอสมีอะไรเหรอคะ จะบอกรักเค้าใช่ไหม “ พลอยใสพูดไปยิ้มไป เพราะปกติคารอสชอบพูดแบบนี้เป็นประจำ “ อย่าเพิ่งโกรธกันนะ “ “ คะ “ “ ป๊าคารอสบังคับให้หมั้นกับใครก็ไม่รู้ แต่พลอยใสไม่ต้องห่วงนะคารอสจะไม่ยอมให้ใครมาร้ายความรักของเราได้ “ “ เหนะ คารอสไม่ต้องมาหลอกพลอยใสเลยนะ “ คารอสพูดจริงนะ “ ตอนนี้พลอยใสเริ่มเชื่อเพราะเสียงที่คารอสพูดนั้นจริงจังมาก “ บาสเตียรปฏิเสธไม่ได้เลยเหรอ “ น้ำเสียงเริ่มสั่นเครือ “ คารอสปฏิเสธไปแล้ว แต่คงจะขัดใจคุณย่าไม่ได้ เข้าใจกันหน่อยนะ บาสเตียรสัญญานะจะทำให้งานหมั้นนี้เกิดขึ้นไม่ได้แน่นอน “ “ ก็ได้คะ พลอยใสเชื่อใจคารอสนะ รักคารอสนะคะ “ “ คะ คารอสก็รักพลอยใสนะ แค่นี้ก่อนนะคะที่รัก บะบายย “ “ บะบายยยคะ “ ติ๊ดดด ~ ! คารอสกดวางสาย แล้วปล่อยตัวลงบนที่นอน “ จะทำยังไงดีนะให้แม่นั้นไม่ชอบเรา เฮ้อออ ! ทำไมฟ้าต้องกลั่นแกล้งความรักของเราแบบนี้ด้วย “ “ หึ แกล้งเป็นคนซื่อบื้อซะเลย ดูสิสาวที่ไหนจะมาชอบ “ คารอสยิ้มร้าย วันเปิดเทอมวันแรก 7:00 น “ หาววว ! เช้าแล้วเหรอเนี่ย “ คารอสบิดขี้เกียจไปมา แล้วเอื้อมมือไปหยิบโทรศัพท์ที่อยู่บนหัวเตียงมาพิมพ์หาแฟนของเขา พลอยใสสุดที่รัก💕 “ moning kiss💋 “ คารอสพิมพ์ไปยิ้มไป ตึ๊งง ~ “ moning kiss ka☺️ “ “ คิดถึงพลอยใสจังเลยคะ 😍 “ ตึ๊งง ~ “ พลอยใสก็คิดถึงคารอสนะ 😍 “ “ พลอยใสรอก่อนนะ บาสเตียรมีแผนทำให้แม่นั้นไม่ชอบคารอสเเล้ว 😎“ ตึ๊งง ~ “ แผนอะไรหรอคะ “ “ เอาเป็นว่าพลอยใสไม่ต้องห่วงนะ คารอสจะแต่งงานกับพลอยใสให้ได้ “ ตึ๊งง ~ “ คะพลอยใสจะรอเสมอ 💕 พลอยใสไปเรียนก่อนนะคะคุณแม่เรียก “ “ ครับ “ “ หึ เดี๋ยวก็รู้ว่าใครจะแน่กว่ากัน ต้องเจอลุคหน้าหล่อซื่อบื้อ หน่อยแล้ว “ คารอสเดินลงมาจากห้อง แล้วไปนั่งที่โต๊ะอาหาร ขณะกำลังทานข้าว “ นี่ คารอสไปเรียนที่ใหม่ก็ทำตัวให้ดี ๆ หน่อยนะ เพื่อจะเป็นคู่หมั้นแก “ ป๊าคารอสทานข้าวไปพูดไป “ ไว้ใจผมได้เลยป๊า ผมไม่ทำให้คุณย่าผิดหวังหรอก “ ทำตัวไม่ดีแน่ป๊า หึ ๆ คารอสคิดในใจ “ ดีแล้ว วันนี้ม๊ากับป๊าก็ว่าจะเข้าไปหาคุณย่า เรื่องคู่หมั้นแกหน่อยนะ ยังไม่รู้เลยว่าคนไหน “ ม๊าคารอสกล่าวขึ้น @โรงเรียนเอกชนแห่งหนึ่ง คารอสกำลังเดินเข้ามาในโรงเรียน ตอนนี้เขารู้สึกว่าทุกสายตาจับจ้องมาที่เขา ไม่แน่หนึ่งในนั้นอาจเป็นคู่หมั้นของเขาก็ได้ “ ต้องทำตัวซื้อบื้อ ๆ หน่อยแล้ว “ เขาเดินเข้ามาในโรงเรียนเรื่อย ๆ “ ตรงนี้เหระ คนเยอะดี “ หันซ้าย หันขวา ไม่มีคนมองเขาอยู่ จากนั้นก็ทำการโยนเปลือกกล้วยที่พกมาจากบ้านลงพื้น พึบบ~ “ หึได้เวลา แล้ว “ ปรื๊ดดด~ โอ๊ยยย เสียงร้องดังลั่น เขาต้องทำตัวให้เป็นคนซื่อบื้อให้เนียนที่สุดถึงแม้ว่ามันจะขัดกับตัวตนที่แท้จริงของเขาก็ตาม เข้าทำเป็นเดินทุลักทุเลเพื่อไปล้างกางเกงที่เปื้อนเต็มไปหมด ขณะที่เขากำลังล้างกางอยู่นั้น ตุบบบ ! มีหญิงสาวร่างอวบ นมเท่าแตงโม ทำของตกต่อหน้า ตอนนี้เธอกำลังก้มไปหยิบของที่ทำตก มันทำให้เขาเห็นหน้าอกอันเนียนขาว ได้อย่างชัดเจน เขาจ้องมองมันอยู่สักพัก แล้วเริ่มมีสติ จึงรีบก้มลงไปหยิบของช่วยสาวร่างอวบนั้นอย่างทุลักทุเล เขาไม่เคยเจอผู้หญิงที่ถูกสเป็คขนาดนี้มาก่อนมันทำให้เขานั้นหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัด จนลืม พลอยใสคนรักได้อย่างสนิทใจ “ เอ่อ เทอเป็นเด็กใหม่เหรอไม่เคยเห็นเลย “ “ ใช่ครับ “ “ เธอชื่อไรเหรอเราชื่อรินดานะ “ “ ผมชื่อคารอสครับ “ “ ยินดีที่ได้รู้จักนะ “ พึบบ~ รินดายื่นมืออันเนียนนุ่ม มาจับกับมือของเขา ตอนนี้เขาเริ่มมีอาการหวั่นไหวจนหน้าแดงไปหมด “ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว เราขอfaceเธอได้ปะ “ “ คารอสนน! เข้าเรียนได้แล้วเพื่อน “ อยู่ ๆ ก็มีเสียงตะโนแทรกขึ้นมา “ เอ่อ เรารีบไปก่อนนะเพื่อนเราเรียกแล้วอะ “ “ โถ่เอ้ย ! จะได้แลกfaceกันอยู่แล้วเชียว “ คารอสบ่นพรึมพรำ ติ๋ง ติง ติ๊ง ตึ่ง ตึ่ง ตึ๋ง ตึ๊ง ตึง เสียงออดเลิกเรียน “ คารอสน! “ คารอสหันไปตามเสียงเรียก ก็เห็นว่ารินดากำลังโบกมือเรียกเขาอยู่ จึงเดินเข้าไปหา “ ไหนละขอ face หน่อยสิ “ แล้วรินดาก็ยื่นโทรศัพท์มาให้ เขาก็พิมพ์ชื่อfaceจนเสร็จจากนั้นก็ยื่นโทรศัพท์คืนรินดา “ กลับบ้านยังไงเหรอ “ รินดาเอ่ยถาม “ ขึ้นรถเมย์กลับครับ แล้วรินดาละครับ “ ถึงแม้ว่าบ้านคารอสจะรวยแค่ไหนเขาก็ยังชอบความเป็นส่วนตัว ตอนนี้คารอสเขิลจนหน้าแดง เพราะเห็นหน้ารินดาชัดมากกว่าเมื่อเช้า รินดาเป็นผู้หญิงที่สวยมากตั้งแต่เกิดมาไม่เคยเจอใครสวยขนาดนี้มาก่อน จู่ ๆ รินดาก็เอาหน้าเข้ามาใกล้ ๆ ทำให้หน้าอกอันอวบอึ๋มของรินดานั้นโดนแขนคารอสเต็ม ๆ “ แล้วกลับด้วยได้ไหมคะ “ รินดากระซิบข้างหูคารอสด้วยเสียงเซ็กซี่ คารอสเริ่มหวั่นไหวกับผู้หญิงคนนี้ ตอนนี้มันทำให้เขาลืมไปเลยว่าพลอยใสสุดที่รักคือใคร เขาเริ่มจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว “ ล้อเล่นคะ คนที่บ้านมารับพอดีเลย เรากลับก่อนนะ บะบายย “ แล้วรินดาก็รีบเดินขึ้นรถไป @คฤหาสน์ของคารอส “ โอ้ยยย จะคลั่งตายอยู่แล้วโว้ยย “ คารอสตะโกนลั่นห้อง เขาเริ่มไม่มั่นใจในตัวเอง ว่าจะทนกับผู้หญิงร่างอวบที่ชื่อรินดาได้หรือป่าว แล้วไหนจะพลอยใสที่เขาเริ่มรู้สึกเฉย ๆ กับเธอเพียงเพราะผู้หญิงที่เจอกันแค่วันเดียว แล้วไหนจะคู่หมั้นเขาอีก ติ๊งงง ~ เสียงข้อความดังขึ้น “ คารอสจำเราได้ไหม เรารินดานะ “ คารอสกดเข้าไปอ่านแต่ไม่ได้ตอบอะไร เพราะกลัวว่าพลอยใสจะเห็น ก๊อก ก๊อก ก๊อก “ คุณหนูคารอสคะ คุณท่านเรียกไปรับประทานอาหารคะ “ “ คร้าบบ แม่นมแจ่มผมจะรีบไป “ @โต๊ะอาหาร “ นี่คารอส ทำไมทำหน้าบูดแบบนั้นละลูกไม่สบายใจอะไรรึป่าว “ ม๊าคารอสถามขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าของคารอส เหมือนกำลังเครียดอะไรสักอย่าง “ ป่าวครับม๊า “ ตอบด้วยน้ำเสียงไม่ค่อยสบอารมณ์ แล้วหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม “ เอ๊อ วันนี้ป๊ากับม๊าไปหาคุณย่าเรื่องคู่หมั้นแกมาแล้วนะ เห็นว่าชื่อหนูมิ มิ เกล เกล อะไรสักอย่างนี่เหระ “ พรวดดด ~ คารอสถึงกับพ่นน้ำออกมาเมื่อได้ยินว่าคู่หมั้นของเขานั้นชื่อรินดา “ คารอสแกเป็นอะไร “ “ พอดีว่าน้ำมันก่อย ๆ นิดหน่อยป๊า ป้านมแจ่มครับทำไมน้ำมันแปลก ๆ ครับ ช่วยเปลี่ยนให้ผมที “ “ อะไรกัน ม๊าว่ามันก็ปกติดีนะ แกไม่สบายรึป่าว “ “ ช่างมันเถอะม๊า ว่าแต่เราจะเริ่มงานหมั้นกันวันไหนครับ “ “ ก็เร็ว ๆ นี้เหระ แกเป็นไรรึป่าว จู่ ๆ ก็พูดถึงเรื่องงานหมั้น “ ป๊าคารอสถามด้วยความสงสัย ว่าลูกชายของเขาคิดทำไรกันแน่ “ ป่าวครับป๊า ผมแค่อยากรีบหมั้นให้มันจบ ๆ ไป แค่นั้นเอง ตอนนี้ผมรู้สึกอิ่มแล้วด้วยผมไปก่อนนะ ต้องรีบไปทำรายงานด้วย “ จากนั้นคารอสรีบเดินขึ้นห้องไป “ อะไรกันป๊าเปิดเทอมวันแรกมีรายงานแล้วเหรอ “ “ นั้นสิ คารอสคิดจะทำไรอยู่นะ “

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more