นำทางด้วยคุกกี้ที่เลือก
เมื่อคุณเยี่ยมชมเว็บไซต์ของเรา หากคุณให้ความยินยอม เราจะใช้คุกกี้เพื่อให้เราสามารถรวบรวมข้อมูลสำหรับสถิติโดยรวมเพื่อปรับปรุงบริการของเรา และจดจำตัวเลือกของคุณสำหรับการเข้าชมในอนาคต นโยบายเกี่ยวกับคุกกี้ & นโยบายความเป็นส่วนตัว
เรียน นักอ่าน เราต้องการคุกกี้เพื่อทำให้เว็บไซต์ของเราดำเนินการได้อย่างราบรื่น และมอบเนื้อหาแบบส่วนตัวที่ตรงกับความต้องการของคุณ เพื่อให้เรามั่นใจได้ว่าคุณจะได้รับประสบการณ์การอ่านที่ดีที่สุด คุณสามารถเปลี่ยนแปลงการอนุญาตของคุณโดยการตั้งค่าคุกกี้ได้ทุกเมื่อ
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
การตั้งค่าคุกกี้ของคุณ
การตั้งค่าคุกกี้ที่จำเป็นเปิดใช้งานตลอด
Chapter nine-2
Someone tried to hit me over the head with his thraxter and I swerved and kicked him, and shook the fellow in my grip. “Call them off! By Sasco! Are you witless!” “You — strive for Spikatur?” “Of course! Now — go, or you’ll drink steel.” A man pitched into me and coughed bright blood, red in the torchlights. I dodged away and threw the fellow I’d been gripping off. I kicked him up the rump as he staggered. “Run!” he shrieked. Then he let rip a wild ululating scream that would have frozen the blood in a bullfighter. His companions — who had been taking a severe hammering — checked their onslaughts. “Run, brothers! Flee!” Lobur’s face expressed the utmost fury. “By Krun! They’ll not escape my vengeance!” He stood hard by Nedfar as he shouted, and I judged Lobur spoke thus not only out
- ผู้เขียน
- chap_listสารบัญ
- likeเพิ่ม
