บทที่ 13 อนุเสาวรีย์ท้าวสุรนารี
1031 คำ
"ป๊ะป๋าทำดีอะ ยัยป้ามหาภัย เหวอไปเลย ธาราเพิ่มคะแนนให้เป็น 50 % นะคะ" ธาราพูดออกมาอย่างสะใจเมื่อรถเคลื่อนตัวออกจากบ้านของเธอ
"พี่ละหมั่นใส้มาก พูดไม่หยุดเลยยัยป้านั่นอะ"เวกัสตอบน้องพลางบังคับพวงมาลัย
"เออ แต่ที่พี่ให้มันเยอะมากไปนะคะ ธาราเกรงใจ" ธาราพูดออกมาเมื่อนึกขึ้นได้
"ไม่มากครับ เราไม่พูดเรื่องนี้กันแล้ว พี่ให้ก็คือให้ บอกแล้วไง ว่าอย่าคิดเยอะ" เวกัสบอกธาราอย่างตัดบท
ธาราได้แต่ยิ้มให้พี่บางๆอย่างไม่รู้จะเถียงคำไหน
"อืม ป๊ะป๋ามาโคราชแล้วอย่างแวะไหว้คุณย่าโมมั้ยคะ" ธาราถามพี่
"ไปสิครับ หลานเขยมาทั้งที" เวกัสตอบธาราแล้วหันมาทำหน้าทะเล้นใส่
อนุเสาวรีย์ท้าวสุรนารี
เวกัส วนหาที่จอดรถจนได้จอด แล้วก็ลงจากรถไปที่อนุเสาวรีย์ท้าวสุรนารี(ย่าโม)
"คนก็เยอะนะครับเนี่ย ตรงนั้นมีอะไรเหรอครับ" เวกัสถามธาราแล้วชี้ไปตรงที่มีการแสดง
"ออ คณะแก้บนเพลงโคราชค่ะ คนเค้าขอสำเร็จก็จะมาแก้บนค่ะ"ธาราตอบพี่
"หืม คนแก้บนเยอะมากเลย" เวกัสประเมินจากสายตาที่เห็น
"ไปค่ะ เราไปบูชาเครื่องไหว้ย่ากันก่อน" ธาราเดินนำ ไปบูชาของไหว้ย่าโมอย่างชำนาน แล้วพาเวกัสมาสักการะบูชาที่บริเวรหน้ารูปปั้น
ทั้งคู่สักการะเสร็จก็มีช่างภาพมาเสนอถ่ายรูปพร้อมใส่กรอบ เวกัสอยากช่วยอุดหนุน เลยชวนธาราถ่ายรูปกับพี่ๆเค้า
หลังจากนั้น ธาราพาเวกัสเดินไปตรง ประตูชุมพล
"อันนี้ชื่อว่าประตูชุมพลค่ะ มีความเชื่อกันว่าถ้าใครลอด 1 ครั้ง จะได้กลับมาอีก ลอด 2 ครั้ง จะได้มาทำงาน มาอยู่ที่นี่ ถ้าลอด 3 ครั้ง จะได้คู่เป็นคนโคราชค่ะ" ธาราอธิบายความเชื่อของคนที่นี่ให้พี่ฟัง
เวกัส เดินเข้าประตูกลับไปกลับมา
"อ่า ครบ 3 รอบ" เวกัสพูดออกมาแล้วหยุดเดิน
"ป๊ะป๋า ทำไรอ่า" ธาราถามพี่งงๆ
"ลอดประตูให้ครบ 3 รอบไงครับ อยากมีเมียเป็นคนโคราช"เวกัสบอกน้องแล้วกัดปากใส่ไปหนึ่งที
"โอ้ยยย ศรีธนนชัยแบบพี่ ย่าคงให้โมฆะ มั้งคะ" ธาราแซว
"ไม่ได้หรอก ลอดแล้วต้องได้ พี่หวังผล 5555" เวกัสบอกธาราแล้วก็หัวเราะลั่น
"ป๊ะป๋าก็หิวเกิน"ธาราบ่นพี่เบาๆ
"ได้ยินนะ แต่พี่ก็หิวเราจริงๆแหละ" เวกัสบอกธารา แล้วสงสายตาสื่อนัยยะ
"กลับกันเถอะ ไม่ต้องมามองแบบนั้นเลย" ธาราพูดแล้วเดินนำพี่อย่างเขินๆ
เวกัสหัวเราะน้อง แล้วเดินตามไปโอบเอวน้องเดินไปที่รถ
"ลูกสาวเขิลแล้วน่ารักจัง" เวกัสยังคงแซว
"ไปขับรถค่ะ กลับกัน" ธาราเปลี่ยนเรื่องพูดอย่างเขินอาย
เวกัสหัวเราะ แล้วขับรถมุ่งหน้ากลับคอนโด
คอนโด
"ธารา ถึงแล้วครับ" เวกัสเขย่าตัวปลุกธาราเบาๆ
ธาราลืมตามองหน้าเวกัส แล้วกระพริมตาปริบๆ
"กี่โมงแล้วคะ" ธาราถามเวกัสออกมา
" 11 โมงครับ"
"งื้อขี้เกียจไปเรียนอ่า ป๊ะป๋า ธาราโดดเรียนได้มั้ย" ธาราถามเวกัสแล้วทำหน้าอ้อน
"ก็ได้ครับ ให้วันเดียวนะ" เวกัสตอบน้องแล้วยกมือขึ้นมาขยี้ผมเล่น
"โอ้ย หัวยิ่งฟูๆอยู่"ธาราบ่นพี่แล้วหัวเราะ แล้วทั้งคู่ก็เดินกดลิฟขึ้นชั้น 40 เพื่อเข้าห้อง
"พี่เวกัส ต้องไปดูงานที่ไหนมั้ยคะ วันนี้" ธาราถามเวกัสเมื่อเดินเข้ามาภายในห้อง
"พี่ก็ขี้เกียจเหมือนธารานั่นแหละ เรามานอนกอดกันดีกว่า" เวกัสพูดแล้วยิ้ม
"หึ้ย กอดอะไรละ" ธาราถามเวกัส
"ก็พี่หมายถึง กอดเฉยๆอะ" เวกัสตอบธารา
"ก็นั่นแหละคะ ธาราต้องเก็บของไงคะ ที่ขนมา พี่เวกัส คิดว่าธาราคิดอะไร" ธาราถามพี่แล้วอมยิ้ม
"ไม่จริงอ่ะ ธาราต้องคิดบ้างแหละ" เวกัสบอกน้อง
"คิดอะไรคะป๊ะป๋า" ธาราเน้นคำ
"ไม่รู้สิ" เวกัสตอบธาราแล้วอมยิ้ม
"ไม่รู้แล้วพูดได้ไงอ่า" ธาราถามเวกัส แล้วก็อมยิ้มบ้าง
"ไม่เก็บเหรอครับของ ไม่เก็บพี่จะลากขึ้นเตียงแล้วนะ" เวกัสถามน้องแล้วทำหน้าทะเล้นใส่
"เก็บ ไปเก็บเดี๋ยวนี้แล้วค่ะ" ธาราบอกเวกัสแล้ววิ่งเอาของไปเก็บในห้อง เวกัสเดินตามไปในห้อง
เขาขึ้นไปนอนบนเตียงมองธาราเก็บของอยู่อย่างนั้น
"เก็บเสร็จแล้วก็ขึ้นมานี่ครับ" เวกัสพูกแล้วตบเตียงเบาๆ
"พี่ยังไม่หลับอีกเหรอ"
"ยัง รอเด็กเก็บของให้เสร็จ พี่จะนอนกอด" เวกัสบอกธาราแล้วตบเตียงซ้ำๆ ส่งสัญญาณให้ธาราขึ้นมานอนข้างๆ
ธาราก็ทำตามอย่างเลี่ยงไม่ได้
"เออ ป๊ะป๋า ตั้งแต่ธารามาทำงานด้วย ธารายังไม่ได้ทำงานเลยนะคะ" ธาราถามพี่เมื่อนึกขึ้นได้
"นี่ไง ธาราทำอยู่" เวกัสตอบน้อง
"หะ"ธาราถึงกับงง
"นี่แหละคืองานของธารา ดูแลและให้ความสุขใจกับพี่
"ฟังดูแปลกๆนะคะ" ธารายังคงถาม
"อืม ไม่แปลกหรอก แต่ถ้าถามอีก พี่จะจับปล้ำละนะ ดีมั้ย"เวกัส พูดแล้วแกล้งฝังจมูกลงที่ซอกคอของน้อง
"อือ ไม่เอานะคะ" ธาราบอกพี่แล้วนอนนิ่ง จนเวกัสหัวเราะออกมาอย่างพอใจ
"นี่แกล้งน้องเหรอ"ธาราถามเวกัส
"เมื่อกี่ว่าไงนะครับ" เวกัสถามธารา
"บอกว่าแกล้งธาราเหรอคะ"
"ไม่ เมื่อกี้ ไม่ใช่คำนี้"
"ออ ธาราบอกว่า นี่แกล้งน้องเหรอ ถ้าพี่เวกัสไม่ชอบธาราไม่พูดคำว่าน้องอีกก็ได้นะคะ" ธาราบอกพี่
"ไม่ครับ พี่ชอบมาก น้องพูดบ่อยๆนะ"เวกัสบอกธารา
"ค่ะ น้องจะพูดบ่อยๆ" ธารารับคำพี่ออกมา เวกัส ลูบหัวน้องอย่างพอใจ
แล้วทั้งคู่ก็หลับไปด้วยความเพลีย
- ผู้เขียน
