เดิมพันรัก พันธะหัวใจ (อย่าเล่นกับไฟ)

บทที่ 16 ทำข้าวต้มกุ้งให้น้อง

เวกัสบรรจงเช็ดทำความสะอาดให้น้องอย่างเบามือ แล้วพาธาราเข้าไปอาบน้ำล้างตัวก่อนจะพาน้องมาที่เตียง

"น้องอยากได้ชุดน้องจังเลยคะ" ธาราบอกเวกัสอย่างอายๆ เพราะตอนนี้เธอมีแต่ตัวเปลือยเปล่า

"ไม่ต้องใส่หรอกครับ นอนแบบนี้แหละ" เวกัสบอก

"หะ จะดีเหรอคะ"ธาราถามเวกัสอย่างอึ้งๆ

"ดี น้องจะนอนแบบไม่ใส่อะไร หรือว่าคืนนี้น้องจะไม่นอนดีน๊าาา" เวกัสแกล้งน้อง

ธารารีบมุดเข้าผ้าห่ม เวกัสยังคงนั่งดูน้องแบบนั้นกับผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่พันไว้ที่เอว

"เออ ป๊ะป๋า"ธาราเรียกพี่เมื่อเธอนึกขึ้นได้

"หืม ว่าไงครับที่รัก"เวกัสขานรับน้อง

"เออ ทำมัยต้องมีเลือดด้วย แล้วมันต้องเลือดทุกครั้งมั้ย" ธาราถามเพราะสงสัยอยากรู้

"เด็กน้อย มันคือเลือดพรมจรรย์ครับ มันฉีดขาด จะมีแค่ครั้งแรกนั่นแหละ มันไม่ได้อันตรายอะไร ไม่ต้องกลัวนะ" เวกัสอธิบายธารา

ธาราฟังแล้วพยักหน้าทำความเข้าใจ

"มันก็น่าฉีกอยู่หรอก ใหญ่อะไรขนาดนั้น" ธาราบ่นอุป

"555 มีผัวใหญ่เด็กต้องทำใจให้ชิน ทำบ่อยๆ เดี๋ยวก็ชิน" เวกัส บอกธาราอย่างอารมณ์ดี

"ไม่ต้องพูดเลย มันเจ็บคะ" ธาราบอกพี่แล้วยู่หน้าใส่

"เดี๋ยวพี่มานะ วิว เอายามาให้หน้าห้องพี่ออกไปเอาก่อน"เวกัสบอกธารา แล้วเดินออกจากห้องนอนไป ธารามองตามแผ่นหลังของพี่

ไม่นาน เวกัสก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกับถุงยาและขวดน้ำ

"มาครับกินยาก่อน" เวกัสบอกธารา

ธาราค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่งพร้อมผ้าห่มปิดกาย

"ยาอะไรเหรอคะ" ธาราถามพี่อย่างสงสัย

"ยาคุมฉุกเฉิน ยาลดไข้ครับ พี่ไม่ได้ป้องกัน น้องน่าจะยังไม่พร้อมตั้งท้องใช่มั้ย ส่วนตัวพี่เองแล้วพร้อมมีลูกนะ แต่พี่รอน้องได้

ยาคุมฉุกเฉินมันต้องกิน 2 เม็ด เดี๋ยวถึงเวลาพี่จะให้กินอีกเม็ดนะ"เวกัสบอกธาราอย่างอบอุ่น

ธาราพยักหน้ารับรู้แล้วรับยามากินแต่โดยดี

"ส่วนอันนี้ยาคุมรายเดือนครับ น้องต้องกินทุกวัน เดี๋ยวพี่เอาให้กินนะ ยาคุมฉุกเฉินมันอันตราย เราต้องกินแบบรายเดือน เด็กน้อยของพี่โอเคมั้ย" เวกัสถามธารา หากน้องไม่อยากกินยา คราวหน้า เขาเองก็จะสวมเครื่องป้องกันเอง

ธาราพยักหน้าให้พี่อย่างเขิลอาย

"ง่วงหรือยัง หรืออยากทำอย่างอื่นต่อ" เวกัสถามน้องอย่างเจ้าเล่ห์

"ง่วงค่ะ เพลีย เจ็บเนื้อตัวไปหมดเลย ไม่ทำอย่างอื่นนะ" ธาราบอกพี่แล้วทำตาปริบๆ

"555 โอเค งั้นนอนกัน" เวกัสขยับประคองให้ธารานอนลง แล้วเขากระตุกผ้าเช็ดตัวออก แล้วเข้าไปห่มผ้า กอดนอกแนบที่อก

ธาราเอานิ้วเขี่ยอกพี่เล่นไปมาอย่างซุกซน

เวกัสเอามือตะครุบมือน้องอย่างหักห้ามใจตัวเอง

"ถ้าเด็กยังเล่นแบบนี้ พี่ว่าคืนนี้น่าจะไม่ได้นอนนะครับ พี่อาจจะหิวเด็กอีก" สิ้นคำของเวกัส ธารานอนนิ่งซุกหน้าที่อกพี่ ไม่กล้าทำอะไร เพราะเธอยังเจ็บอยู่มาก ธารานิ่งมากจนเวกัสแอบขำ

ฟอดดด

"ฝันดีนะครับ" เวกัสหอมน้อง แล้วบอกฝันดีน้อง สักพักทั้งคู่ก็หลับไปด้วยความเพลีย มีเพียงเสียงลมหายใจที่ดังสม่ำเสมอ และเสียงเครื่องปรับอากาศเท่านั้น

เช้า

เวกัสรู้สึกตัวก่อน เขาสั่งลูกน้องไปซื้อของมาให้

แล้วลงมือทำข้าวต้มกุ้งไว้ให้ธารากิน

เวกัสลงมือทำอาหารอย่างอารมณ์ดี

เข้าเองใส่ใจทุกรายละเอียด ทุกขั้นตอน ไม่ว่าจะล้างผัก แกะกุ้ง ล้างกุ้ง ล้างข้าวก่อนต้ม

"หอมจังเลย ป๊ะป๋าทำอะไรกินคะ" ธาราที่ตื่น อาบน้ำแต่งตัวเสร็จแล้ว เดินออกมาด้านนอกหาพี่

"ข้าวต้มกุ้งครับ ใกล้เสร็จแล้วหละ" เวกัสหันมาบอกธาราด้วยรอยยิ้มที่อบอุ่น

ธารายืนยิ้มมองเวกัสอยู่อย่างนั้น

"อ่าเรียบร้อย ธาราไปนั่งที่โต๊ะก่อนนะ พี่ตักไปเสริพให้" เวกัสบอกธาราให้เดินไปนั่งรอที่โต๊ะอาหาร

ธาราค่อยๆเดินไปนั่งรอตามที่พี่บอก

ไม่นาน เวกัสก็ตักข้าวต้มกุ้งมา 2 ชาม วางให้น้อง 1 ชามและตนเอง 1 ชาม

"ลองดูครับ พี่ทำสุดฝีมือเลยนะ" เวกัสบอกธารา และเฝ้ารอดูน้องกินข้าวต้มฝีมือของเขา

ธาราค่อยๆ ตักข้าวต้มกุ้งฝีมือพี่ใส่ปาก แล้วค่อยๆลิ้มรส

"ป๊ะป๋า ทำอร่อยอะ เก่งจัง" ธาราชมพี่

"อร่อยก็กินเยอะๆนะครับ พี่ตั้งใจทำสุดฝีมือเลยนะ เพื่อเมียสุดที่รัก" เวกัสบอกธาราแล้วตักข้าวต้มกุ้งเข้าปากตัวเองบ้าง

"มะ มะ เมีย เลยเหรอคะ" ธาราถามพี่ตะกุกตะกัก แล้วก็หน้าแดงขึ้นมา เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อคืน

"หรือว่าเมื่อคืนพี่ยังทำไม่ชัดครับ กินข้าวเสร็จเรามาลองทำชัดๆอีกสักรอบกันมั้ย"เวกัสบอกน้องแล้วยิ้มทะเล้นใส่

"ไม่เอาอ่า ยังเจ็บอยู่เลยป๊ะป๋า ธาราไม่ไหวหรอก"ธาราพูดกับพี่แล้วเบ๊ะปากใส่พี่

"มันเจ็บขนาดนั้นเลย"เวกัสแซวน้อง

"ขนาดนั้นแหละคะ ทั้งเจ็บทั้งจุก" ธาราบอกพี่แล้วงอแงใส่

"งั้นเด็กก็กินข้าวเยอะๆนะพี่จะได้ให้นอนพักอีก" เวกัสบอกน้อง

ธารากินข้าวต้มกุ้งของพี่จนหมดชาม

"เติมมั้ยครับ"เวกัสที่สังเกตุน้องอยู่ตลอดถามขึ้นมา

"ไม่ไหวแล้วค่ะ กินเกือบไม่หมด พี่ตักให้เยอะมากเลย พุงจะแตกแล้ว" ธาราบอกพี่แล้วเอามือลูบพุงตัวเองโชว์พี่

"ดูทำเข้า กินไปนิดเดียวเองนะ" เวกัสบอกธาราแล้วเอามือโยกหัวน้องเล่นอย่างเอ็นดู