บทที่ 5 เวกัสสายเปย์
1022 คำ
เวกัสพาธารา มาร้านชุด และเขาเองจะดูว่าเธอชอบสไตล์ไหน พอเธอเลือกเวกัสก็สั่งมาอย่างละ 6 สีเลย ธาราห้ามก็ไม่ฟัง ทั้งชุดนักศึกษาก็เหมือนกัน ไหนจะรองเท้า
“พี่เวกัส พอแล้วคะ เยอะไปหมด เสียดายเงิน”ธาราที่ตอนแรกไม่กล้าห้ามพี่ เพราะยังไงพี่เขาก็เป็นเจ้านาย แต่ตอนนี้เธอถึงกับต้องดึงแขนห้าม
“พี่ว่ามันก็ยังไม่เยอะนะ”
“ไม่เยอะอะไร พี่ดูพี่วิวกับพี่ทัพสิ ไม่มีแขนจะหิ้วแล้วคะ พอนะคะ”ธาราบอกเวกัสแล้วชี้ให้ดู พี่วิวกับพี่ทัพ ที่ตอนนี้ถือของพะรุงพะรังไปหมด
“เอ้า พวกมึงก็ซื่อบื้อ เอาไปเก็บที่รถสิ ” เวกัสบอกลูกน้อง วิวกับทัพรีบเอาของไปเก็บที่รถ
“โอเค พี่ไม่ซื้อชุดแล้วครับ” เวกัสบอก ธารา แล้วยิ้มให้เธออย่างอ่อนโยน
“ดีเลยคะ กลับกันเลยมั้ย” ธารา ถามพี่
“ยังครับ ไปตรงโน๊นก่อน” เวกัสพูดแล้วจับมือธาราเดินไป เข้าร้านโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ ลูกค้า สนใจรุ่นไหนคะ” พนักงานสอบถามทั้งคู่อย่างสุภาพ
“เอา iPhone 16 Pro Max สีทะเลทราย 1 เครื่อง
แล้วก็ iPad Air 6 สีม่วง 1 เครื่อง ครับ”
เวกัสบอกพนักงาน
“คุณลูกค้ารอสักครู่นะคะ” พนักงานบอกอย่างสุภาพ แล้วเดินเพื่อไปหยิบของมาให้
“พี่ขอโทรศัพท์หน่อย จะได้เปลี่ยนให้เลย” เวกัสพูดแล้วแบมือตรงหน้าของธารา
“หะ ซื้อให้ธาราเหรอคะ” ธาราถามเวกัสอย่างตกใจ
“ใช่ พี่ซื้อให้”
“ของเดิมยังใช้ได้อยู่เลย ซื้อทำมัยคะ” ธาราถามเวกัสออกไปตามตรง
“ถือว่าใช้ในการทำงานแล้วกันนะ” เวกัสตอบเธอออกมาแล้วส่งยิ้มให้
“เห้อ” ธาราพูดแค่นั้น แล้วหยิบโทรศัพท์ วางใส่มือพี่ อย่างจำยอม เพราะยังไง เวกัสก็ขึ้นชื่อว่าเป็นเจ้านายของเธอ
“ดีมาก อย่าดื้อ เชื่อฟังพี่นะ” เวกัส รับโทรศัพท์ จากธารา แล้วพูดออกมา ก่อนจะเอามือยกขึ้นลูบหัวของธาราเบาๆ
“มาแล้วค่ะคุณลูกค้า” พนักงานนำของมาให้ตรวจเช็คเครื่อง แล้วก็ทำการโอนย้ายขอมูลให้เรียบร้อย
เวกัสจึงพาธาราออกจากร้าน
“ไม่ซื้ออะไรแล้ววนะคะ พี่ซื้อของให้ธาราเยอะแยะไปหมดเลย” ธาราบ่นเจ้านายตัวเองเบาๆ
“หึหึ ยัยตุ๊กตาขี้บ่น ไป หาของกินกัน”
เวกัสลากแขนธารา เข้าร้านชาบู
“เธอทำงานมาเยอะแล้ว มากินให้หายเหนื่อยบ้าง พี่เลี้ยงเอง” เวกัสบอกกับธารา แล้วพามานั่งที่ร้านชาบูในห้าง
“สวัสดีค่ะเสี่ย สองที่นะคะ” พนักงาน มาทวนออเดอร์ อย่างสุภาพ
“อืม ลงบิลฉันนะ” เวกัส บอกพนักงานคนนั้นเพียงแค่นั้น
ธาราก็เดาได้ทันที ว่าร้านชาบูร้านนี้ ก็เป็นร้านของพี่แน่ๆ
“ที่นี่ก็ร้านของพี่เหรอคะ” ธาราถามเพื่อความแน่ใจ
“ใช่ ถือว่าพี่พามาดูงานแล้วกันนะ”เวกัสพูดแล้วส่งยิ้มให้ธารา
ธาราพยักหน้าแล้วยิ้มให้กลับ
ไม่นาน เถาอาหาร ที่สั่งก็มาเสริฟที่โต๊ะ
เวกัส ลงมือ นำผักใส่น้ำซุปลงไปก่อน ในระหว่างที่รอหม้อเดือด ธาราลุกไปกดน้ำมาให้เจ้านายของเธอ
“ชามะลิค่ะ ธาราไม่รู้ว่าพี่จะกินน้ำอะไร เลยกดมาเหมือนกับที่ธารากิน” เธอพูด แล้วยื่นแก้วน้ำให้พี่
“พี่กินได้”
“พี่เวกัสจะเอาพวกของทอดมั้ย ธาราจะไปตักให้ ”ธาราถามความต้องการของเวกัส
“ไม่แล้วละ ถ้าหนูอยากกินก็ไปตักได้นะ”
“ไม่อยากกินของทอดเลยคะวันนี้” ธาราบอกพี่ตามตรง
เวกัส ลวกสันคอสไลด์ส่งให้ธารา
“ขอบคุณค่ะ”ธารายกมือไหว้แล้วจิ้มน้ำจิ้มใส่ปาก
“อร่อยมั้ย” เวกัสถามเธอเพราะเขาเองมีองเธออยู่ตลอด
“หืม ดีย์อ่า” ธาราบอกเวกัส ด้วยสีหน้าที่มีความสุข
“ถ้าชอบพี่จะพามาบ่อยๆนะ” เวกัสบอกธาราด้วยความเอ็นดู
“เกรงใจค่ะ ไหนจะค่าจ้าง ไหนจะซื้อชุด ไอแพด ไอโฟน มันเยอะไปหมด” ธาราพูดออกมาด้วยความเกรงใจ
“สิทธิพิเศษไง แล้วหนูก็จะได้สิทธินี้แค่เพียงผู้เดียว” เวกัสบอกธารา ออกมาด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบ แต่ธารากลับอบอุ่นหัวใจอย่างบอกไม่ถูก
เธอได้แต่ยิ้มบางๆส่งกลับให้พี่ แล้วลวกกุ้งให้พี่บ้าง
เวกัสมองกุ้งที่ธาราล้วกให้ด้วยรอยยิ้ม
ทั้งคู่กินชาบูกันไป และเวกัสพยายามคุยกับเธอเยอะขึ้น เพื่อละลายความเกร็งของเธอ ยิ่งธาราผ่อนคลายเป็นกันเอง เวกัสยิ่งรู้สึกชอบในตัวธารา เขาไม่เคยกลัวผู้หญิงจะหลอกเงิน เพราะเวกัสถือว่า มันเป็นการแลกเปลี่ยน สิ่งที่ต่างฝ่ายต่างต้องการ มันก็เหมือนการลงเดิมพันพนัน ไม่ได้ก็แค่เสีย แต่ทว่ากับธาราเองในตอนนี้ เวกัสรู้สึกว่าเธอไม่เหมือนกับผู้หญิงที่ผ่านเข้ามาและผ่านออกไปในชีวิตเขา เธอใส่ซื่อและบริสุทธิ์มากกว่านั้น และเวกัสไม่ได้อยากได้แค่ตัวธารา แต่เขาเองอยากได้จากธารา ทั้งใจ
เวกัสไม่เคยอยากได้ใจจากผู้หญิงคนไหนมาก่อน แต่กับธารา เขาอยากได้หัวใจของเธอ เพราะเวกัสเอง ให้ใจของเขากับธาราไปบ้างแล้ว
“ยัยเด็กบ้า ทำให้ฉันชอบได้ยังไงกัน” เวกัสเผลอพึมพำออกมา เมื่อคิดถึงเรื่องพวกนี้
“เมื่อกี่พี่เวกัสได้พูดหรือเปล่าคะ” ธาราถามพี่อย่างไม่แน่ใจ เพราะเธอเหมือนจะได้ยินพี่พูด
แต่ฟังไม่ชัด
“ก็ไม่นะ เราหิวจนหูแว่วหรือเปล่า” เวกัสพูดเฉไฉไปอย่างอื่น
“เค้ามีแต่หิวจนตาลาย มั้ยล่าาาาา” ธาราตอบเวกัสแล้วก็ขำ
“กินเถอะ พี่ไม่ได้พูดอะไร หนูคิดไปเอง”
เวกัสบอกธารา น้ำเสียงจริงจัง ธาราพยักหน้าแล้วก็กินชาบูต่อ
- ผู้เขียน
