บทที่ ๖ -สัมผัสหวาม
“มะ ไม่ไกลมาก อะ โอ๊ะ” ร่างสูงใหญ่ของยาจกหนุ่มกำลังจะลุกขึ้น แต่กลับเซอีกรอบ แข้งขาแข็งแกร่งกลับอ่อนแรงอย่างกะทันหัน จากซบตรงผมนุ่มสลวยหอมกรุ่น กลับกลายเป็นว่า ริมฝีปากร้อนรุ่มของเขาพลาดเป้า ประกบทาบทับกับกลีบปากอ่อนนุ่มแต่เย้ายวนของเป่ยฉิงเข้าอย่างจัง
“…..” เป่ยฉิง
“…..” ชายยาจก
“…..” อูฟางยี่
“…..” เหล่าคนมุงและบุรุษฉกรรจ์ทั้งห้าต่างก็ยืนทื่อ อ้าปากค้างกันจนแมลงวันแทบจะบินเข้าไปอยู่แล้ว
“ทะ ท่าน” ด้วยความตกใจ เป่ยฉิงจึงพลักคนตัวโตออกจากริมฝีปากของตนอย่างรุนแรง ความจริง เธอนั้นไม่ได้ตกใจ เพราะเคยมีสามีมาแล้ว แต่กลับร่างกายอันอ่อนเยาว์ของคนในโลกโบราณ ผู้ที่ไม่เคยมีแฟน ไม่เคยมีสามี ร่างกายจึงต่อต้านอย่างอัตโนมัติ แต่ไม่รู้ต่อต้านแบบไหน เพราะใบหน้าและลำตัวของเธอร้อนผ่าวไปทั่ว
ดูก็รู้ว่าเขินอาย
