“ให้เวลาฉันบ้างสิคะ ฉัน...เอ่อ...ฉัน...” เธอหายใจเร็วขึ้น รับรู้สัมผัสที่พองโตเบียดชิดที่หน้าขา
“เมื่อไหร่...” เขาพูดไปแต่ใบหน้ากลับชิดแนบสูดดมกลิ่นกายนางที่ข้างแก้มนวล
“จะช้าหรือเร็ว ผมก็อยากอยู่กับคุณ เราศึกษากันได้เร็ว มันก็ดีกับตัวเรานะครับ” น้ำเสียงที่อาทร และกิริยาทางร่างกายที่ไม่ยอมเหินห่างจากเธอ ซอมพอถอนหายใจเบา ๆ
“อือ...” เธอครางออกเสียงตอนนี้พ่อตาตี่ซุกใบหน้าลงกลางร่องอก อีกมือร่นชายเสื้อให้ขึ้นสูง ลมหายใจที่เป่ารดทำให้เธอขนลุกไปทั้งตัว
หญิงสาวได้แต่หลับตาพริ้ม ความรู้สึกตอนนี้อยากจะตอบตกลงเขาใจจะขาด แต่ก็ยังอยากจะไว้ท่าที เธอสะดุ้งนิด ๆ ตอนที่เขาประกบริมฝีปากลงบนยอดเชอร์รี เธอห่อตัวขนตั้งชัน
“คุณเอ้ย...” เธอเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว
“ผมต้องการคุณ” เขาสารภาพ ตอนนี้อดใจตัวเองไม่ได้อีกแล้ว สองมือหนาปลดเปลื้องเสื้อผ้าของเธอออกอย่างรวดเร็ว ซอมพอมองตามมือและใบหน้าของเขาที่จ้องสบตา
