คืนร้อน : EP8
1418 คำ
EP8
"ขอโทษนะวี" ผมเอ่ยขึ้นมาเมื่อขับรถมาส่งวีที่คอนโดของเธอ
"อื้ม" วีพยักหน้ารับและเปิดประตูรถลงไป
เธอดูนิ่งๆ ไปตั้งแต่ที่ฟื้นขึ้นมา เธอคงเกลียดและไม่ชอบหน้าผมไปแล้วล่ะครับ
ผมขับรถกลับมาที่คอนโดตัวเองแล้วขึ้นมาที่ห้อง หาไอจีและเฟซบุ๊กของนารา เพื่อจะดูความเคลื่อนไหวของเธอบ้าง
แต่เธอก็ไม่ค่อยอัพเดทอะไรเลย
NARA TALKS
--------------f*******:-------------
KK TO TALKS
วันนี้แอดมีข่าวมาเม้าท์เกี่ยวกับตัวเก็งดาวมหาลัย อย่างพี่เชอเบส มือกลองวงเชอวินนากัน ที่เมื่อคืนนี้เหวี่ยงแฟนสาวอย่างพี่วี จนล้มลงไปกองที่พื้นในผับดัง
แถมเจ้าตัวยังเดินหนีไม่เข้ามาช่วยแฟนสาวให้ลุกขึ้นแต่อย่างใด
แถมขาเม้าท์ เม้าท์มาว่า ที่ทั้งคู่ทะเลาะกันนั้นเป็นเพราะว่าพี่เชอเบส แอบไปซื้อสาวกิน
หูยยย แล้วแบบนี้ทั้งคู่จะเลิกกันไหมคะ?
-----------------------------------------
ฉันเปิดอ่านเพจเม้าท์ของมหาวิทยาลัยแล้วก็ถอนหายใจออกมา ทำไมเขาถึงได้เป็นคนแบบนี้นะ มีแฟนแต่บอกกับฉันว่าไม่มีแล้วนี่ยังเหวี่ยงแฟนจนลงไปนอนกองที่พื้นอีก เฮ้อออ ฉันไม่น่าโดนผู้ชายคนนี้เปิดซิงเลย
"นาราอ่านไรอยู่อะ" แชมเปญเดินเข้ามานั่งข้างฉันชะโงกหน้ามองหน้าจอสมาร์ทโฟน
"พี่ชายแกอะ" ฉันส่งสมาร์ทโฟนให้แชมเปญอ่าน
"อะไรวะ ดูด้วย" คะนิ้งเดินตามแชมเปญมาติดๆ ก็นั่งอ่านกับแชมเปญ
"พี่วีนั่นแฟนพี่ชายแกเหรอวะ" เพลงเอ่ยถามขึ้นมา
"ไม่รู้เหมือนกันอะ ก็ไม่เคยเห็นพาใครไปคอนโดนะ" แชมเปญตอบกลับมา
พวกเรานั่งคุยอะไรกันเรื่อยเปื่อยก็ขึ้นเรียน จนกระทั่งถึงเวลาพัก
"นี่พี่เบสไปเหวี่ยงพี่วีล้มเหรอ" พอเราเดินมาถึงโรงอาหารแชมเปญก็ตรงเข้าไปหาพี่เชอเบส
"อืออะดิ" เขาตอบมาหน้าตาเฉย ดูไม่สะทกสะท้าน
"พี่เบส!!" แชมเปญตะคอกออกมาที่เห็นท่าทางไม่แคร์โลกของเจ้าตัว
"ก็พี่รำคาญอะ พี่กำลังคิดเรื่องใครบางคนอยู่ ก็เลยสะบัดวีแรงไปหน่อย" เขาพูดแล้วมองหน้าฉัน มองฉันทำไมวะ?
"หมดคำจะพูดจริงๆ ขนาดแฟนตัวเองพี่ยังทำขนาดนี้"
"พี่ไม่มีทางทำกับแฟนพี่แบบนี้หรอก"
"พี่หมายความว่าไง"
"พี่ไม่ได้คบกับวี จบนะไอ้น้องเพี้ยน"
"นี่ๆ ไม่ต้องมาเรียกแบบนี้เลย เก็บไว้ให้กันเรียกคนเดียวก็พอ"
"ไปเลยไป จะอ้วก" พี่เชอเบสโบกมือไล่แชมเปญ
"ไม่ไป พี่เบสตอบมาว่าถ้าไม่ใช่แฟนกันทำไมพี่วีถึงชอบมายุ่งกับพี่เบส" ยัยแชมเปญไม่ยอมไปอีกทั้งยังนั่งลงและเค้นความจริงจากพี่ชายเธอ
"ไปหานาวินนะ" เพลงกระซิบบอกฉันและชี้มือไปที่ 2โต๊ะถัดไป ฉันพยักหน้ารับ
"อันนี้แชมเปญต้องไปถามวีแล้วว่าทำไมถึงมายุ่งกับพี่" พี่เชอเบสตอบมาหน้าตาเฉยและเขายังมองมาที่ฉันอีกด้วย
"อะไรกันวะเนี่ย" แชมเปญไม่ได้รับคำตอบที่ตัวเองสงสัยก็ได้แต่บ่นออกมา
"ไปหาพี่วินนะ" ฉันชี้มือไปที่โต๊ะพี่นาวิน แชมเปญพยักหน้ารับ
ส่วนคะนิ้งพี่กวินให้นั่งกับเขา ฉันมาถึงโต๊ะพี่นาวิน ยัยเพลงนั่งหน้างอ สงสัยจะโดนพี่นาวินว่าอะไรเข้าให้อีก
ตอนเย็น
"เพลงไปส่งหน่อยดิ" พี่นาวินมานั่งรอถึงหน้าตึก พอเราเดินลงมาถึงด้านล่างก็เอ่ยกับเพลงทันที
"ไม่อะ ขี้เกียจไป" เพลงตอบกลับและจับแขนฉัน "ปะกลับกัน"
"เอ่อออ เดี๋ยวๆ" ฉันรั้งตัวไว้ไม่ให้เพลงลาก เพราะเดาว่า 2คนนี้น่าจะมีปัญหากันอยู่
"น้องนารา เลิกเรียนแล้วใช่ไหมครับ" พี่กายเดินเข้ามาได้จังหวะพอดีเลย
"ใช่ค่ะ เดี๋ยวเราไปซ้อมกันเลยใช่ไหมคะ" ช่วงนี้ฉันจะต้องซ้อมร้องเพลงคู่กับพี่กัน ที่จะใช้ประกวดสัปดาห์หน้า
"จ๊ะ ไปยังไงอะ ไปรถพี่ปะ"
"ไม่เป็นไร เดี๋ยวผมพานาราไปเอง" เสียงแบบนี้...
"อะไรของพี่เนี่ย" ฉันหันไปถามพี่เชอเบสที่ยืนอยู่ข้างหลังฉัน เขามาตั้งแต่ตอนไหน
"เพื่อนของน้องสาว ก็เหมือนน้องสาวพี่ด้วย เดี๋ยวพี่พาไปเอง" เขาจับข้อมือฉันอีกข้าง เพลงก็ปล่อยมือจากแขนฉันออก แหมะ ช่างเป็นใจกันจังเลยนะ!
"โอเคตามนั้น พี่เบสไปกับนารา เพลงไปส่งนาวิน คะนิ้งไปส่งพี่กวินด้วยก็แล้วกัน แกเคยไปส่งแล้วนิ่" แชมเปญพูดเองเออเองหมด แต่สีหน้าเพื่อนทุกคนอยากจะเข้าไปตีปากแชมเปญแล้ว
ส่วนตัวแชมเปญไปกับใครคงเดาไม่อยาก กันไงจะใครล่ะ
พวกเราแยกย้ายกันตามที่แชมเปญบอก พี่เชอเบสขับรถตามรถพี่กาย มาจอดที่บ้านหลังหนึ่ง
"หวัดดีค่ะพี่ๆ" พวกรุ่นพี่ปีสี่อยู่กันหลายคนเลยแหละ ส่วนมากจะเป็นผู้ชาย อยู่กันสิบกว่าคนแต่ผู้หญิงมีแค่สามคน
"ทำไมมีแต่ผู้ชาย" พี่เชอเบสดึงเสื้อฉันจากด้านหลังแล้วเอ่ยถาม
"ไม่รู้เหมือนกัน พี่เข้าไปกับนาด้วยนะ" ฉันคว้าแขนเขาจับอย่างหวั่นใจ ผู้ชายเยอะขนาดนั้นฉันไม่กล้าเข้าไปเพียงลำพังหรอก
"แหมะ ทีงี้กลัว ทีตอนอยู่ที่มหาลัยจะไปกับเขา" สายตากวนประสาทมาพร้อมกับคำพูดยียวน ใครจะไปรู้ล่ะว่าจะมีแต่ผู้ชาย
พวกรุ่นพี่เดินนำเข้ามาในบ้าน ฉันไม่ยอมออกห่างจากพี่เชอเบส ถึงเขาจะเป็นคนที่ปล้ำฉันแต่ก็ยังไม่น่ากลัวเท่าอยู่กับพวกนี้ตามลำพังหรอก
"เลือกเพลงอะไรกันดีอะ" พี่เอเอ่ยถามขึ้นมา
"อืมมม เอาเพลงที่ใช้ร้องในงานแต่งดีปะ" พี่กายเสนอ
"เออ ดีๆ" พวกพี่ๆส่วนใหญ่เห็นด้วย
"ไม่เอาอะ เพลงหวานขนาดนั้น ประกวดนะครับไม่ใช่งานแต่ง" พี่เชอเบสพูดนิ่งๆ เล่นเอาทุกคนชะงักกึกมองหน้าพี่เชอเบสคนเดียว
"เอาเป็นเพลงแนวปลุกใจก็แล้วกัน" พี่เชอเบสพูดต่อพร้อมกับฉีกยิ้มจนเห็นฟัน
ฉันจะต้องรู้สึกยังไงดี จะขำดีไหม เพลงนี้ไม่ได้แปลกหรอก แต่ที่มหาวิทยาลัยส่วนใหญ่ก็ทำนองเพลงคู่รัก จะได้จิ้นๆ ฟินๆ
"นาราเห็นด้วยกับพี่เบสค่ะ เพลงสนุกดี น่าจะชอบกัน" ฉันยกมือเล็กน้อยเสนอความคิดเห็น
"โอเค ตามนั้นเลย อะซ้อมดิ" พี่เชอเบสจากตอนแรกที่นั่งเอาหลังพิงโซฟาก็เด้งตัวมาข้างหน้า
"มาครับซ้อมกัน" พี่กายลุกขึ้นไปหยิบไมค์
เพื่อนๆ เขาก็จัดการเลือกหาเพลง แต่ด้วยความที่ไม่ได้เตรียมไว้แต่แรกก็เลยใช้เวลาหน่อย
พี่เชอเบสนั่งอ้าขา จะเรียกอ้า หรือแหกดี ก็พ่อคุณเล่นนั่งอ้าขาเก้าสิบองศา ควายมานอนตรงหว่างขาได้สบายๆ ขนาดนั้น หนำซ้ำยังเบียดฉัน จนฉันจะขึ้นไปนั่งบนที่วางแขนของโซฟาแล้ว
"โทษนะครับ ช่วยนั่งหุบๆ หน่อยได้ไหมครับ ผมจะได้นั่งร้องเพลงคู่กับนารา" พี่กายเดินมาส่งไมค์ให้ฉันแล้วพูดกับพี่เชอเบส
"ร้องเพลงคู่ นั่งห่างกันก็ได้ครับ" พี่เชอเบสตอบกลับพร้อมกับส่งยิ้มกว้างไปให้
"พี่กายนั่งตรงนั้นก็ได้ค่ะ" ฉันชี้ไปที่โซฟาเดี่ยวตัวที่ใกล้ๆฉัน จะได้จบปัญหา
พี่กายพยักหน้าและส่งยิ้มให้อย่างอ่อนโยน อ่าาาา น่ารักจัง ><
"ยิ้มไร เฮ้ย" คนข้างๆ เอาศอกกระทุ้งเอวฉันแล้วเอ่ยถาม เขาคงเห็นที่ฉันยิ้มให้พี่กาย
"ยุ่งน่า" ฉันหันไปตอบเขาเบาๆ
เราเริ่มต้นร้องเพลงกัน โดยรอบแรกยังเปิดเสียงนักร้องและเราก็ร้องทับเสียงไป รอให้คล่องค่อยปิดเสียงนักร้อง
- ผู้เขียน
