ไป๋เยว่ชิงและหยางซือเซียน ในตอนนี้กำลังตั้งใจฝึกวิชากับท่านอาจารย์ซือจิ้ง อย่างตั้งอกตั้งใจ ตลอดระยะเวลาหลายเดือนที่ผ่านมาถือว่าฝีมือของพวกนางนั้นพัฒนาไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจของท่านอาจารย์อยู่ดี ด้วยเหตุนี้เขาจึง เคี่ยวเข็ญกับพวกนาง ให้ฝึกอย่างหฤโหดตั้งแต่เช้าจดเย็นทุกๆ วัน
"อาจารย์นี่ขาของข้าแทบจะก้าวไม่ออกแล้วนะ"
"แล้วตอนนี้เจ้าไม่ได้ก้าวอยู่หรือไร"
"โธ่อาจารย์ข้าขอพักบ้างไม่ได้หรือเจ้าคะ แค่สักครึ่งชั่วยามก็ยังดี"
"ได้ถ้างั้นวันนี้ฝึกต่ออีกหนึ่งชั่วยามมิต้องพัก ห้ามต่อรอง ถ้าพวกเจ้ายังต่อรองอีกข้าจะเพิ่มอีกหนึ่งชั่วยาม"
พวกนางทั้งสองคนได้แต่รับคำไปอย่างจำยอม
ผลจากการฝึกหนักในแต่ละวันทำให้พวกนางในตอนนี้สามารถที่จะใช้วิชาตัวเบา และวิชาอักขระ ที่ทำให้วัตถุที่มีขนาดใหญ่สามารถแหลกละเอียดเป็นผุยผงได้ แต่ยังไม่ถึงขั้นที่สามารถล่องหนหายตัวได้เหมือนกับท่านอาจารย์ซือจิ้ง แต่ก็
