Chapter 11 หม้ายสาวไร้เจ้าของ [2]
“ข้ากับท่านไม่มีเรื่องบาดหมางกัน เหตุใดจึงใส่ร้ายข้า” ซ่านฉินยังไม่ยอมจำนน
จื่อลู่เห็นดังนั้นจึงรีบสำทับทันที “ข้าเป็นสหายกับซ่านฉิน สนิทสนมกันมาตั้งแต่ยังเยาว์วัย ใครกันช่างคิดสกปรก ใส่ร้ายว่าข้ากับสหายรักชอบกันฉันท์ชู้สาว หากข้ารู้ข้าจะเอาเรื่องมันผู้นั้นให้ถึงที่สุด!”
“เข้ามา!”
หานตงตะโกนลั่น บ่าวรับใช้ชายหญิงคู่หนึ่งก้าวเข้ามาด้วยใบหน้าซีดเผือด พลางคุกเข่าลง ท่าทางหวาดหวั่นในอำนาจของผู้เป็นนายอย่างเห็นได้ชัด “บ่าวสองคนนี้เป็นคนของพวกเจ้า เป็นผู้ที่คอยทำความสะอาดดูแลรังรักของพวกเจ้าทั้งสอง เป็นผู้รู้ผู้เห็นทุกการกระทำของพวกเจ้า เช่นนี้แล้วพวกเจ้ายังมีอะไรจะแก้ตัวอีก”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า ช้าก่อนท่านหานตง...ท่านเสียสติไปแล้วงั้นหรือ จึงเชื่อคำเท็จของพวกชั้นต่ำไม่มีหัวนอนปลายเท้า ข้ากับไท่ไท่ของข้ารักกันดี หวานชื่นทุกคืนวัน ไท่ไท่ของข้างดงามราวกับนางฟ้า ข้าจ
