Chapter 21 ดาวจรัสแสง
“รองเท้าเหล่านี้มีทุกเฉดสีเลือกใส่ให้เข้ากับชุดในวันสบายๆ ได้อย่างงดงามแน่นอนขอรับท่านซัวหวา ส่วนรองเท้าสำหรับออกงานพิธี หรือไปงานเลี้ยงจิบน้ำชาตามจวนต่างๆ ข้าจะเร่งตัดเย็บให้อย่างรวดเร็วที่สุดขอรับ”
หญิงสาวมองรองเท้าเหล่านั้นราวกับเห็นว่ามันเป็นเพชรพลอยเลอค่า นางที่เดินเท้าเปล่ามาตั้งแต่จำความได้ เมื่อโตใกล้เป็นสาวจึงได้หาผ้ามาทำรองเท้าผูกเข้ากับเชือกปอพอแค่ป้องกันเท้าไม่ให้ถูกหินแหลมคมทิ่มแทง
ไม่เคยคิดฝันว่าจะได้ใส่รองเท้านุ่มนิ่มและตัดเย็บอย่างสวยงามเช่นนี้เลย
นี่ข้าฝันไปหรือเปล่านะ ข้ากลัวเหลือเกิน กลัวว่าจะต้องตื่นจากความฝัน แล้วพบว่าตัวยังคงเป็นเพียงทาสที่แสนเข็ญใจ
ซัวหวาจิบน้ำชาด้วยลำคอแห้งผาก รู้สึกเหน็ดเหนื่อยเสียยิ่งกว่าหาบน้ำเติมลงโอ่งสักร้อยรอบเสียอีก ชีวิตที่พลิกผันแปรเปลี่ยนเพียงชั่วข้ามคืนทำให้นางเริ่มสับสนและเป็นกังวลขึ้นมาเสียดื้อๆ
“มาแล้วเจ้าค่
