Chapter 9 จิ้งจอกเก้าหาง
“คุณหนูได้เวลาแล้วเจ้าค่ะ”
เย่วสือสะดุ้งตื่นจากห้วงภวังค์ความคิด พยักหน้าน้อยๆ แล้วลุกขึ้นเพื่อให้เจียวเจี๋ยและหลินเผิ่งแต่งกายให้
ชุดที่นางสวมใส่วันนี้เป็นชุดสีชมพูอ่อนระเรื่อ เนื้อผ้าพลิ้วไหวยามต้องลมและขยับเคลื่อนกาย เมื่อต้องแสงมีประกายวิบวับเพราะผืนผ้าถักทอด้วยดิ้นเงินดิ้นทองส่องประกายราวกับแสงจันทร์
ผ้าผูกเอวนั้นเป็นสีชมพูเข้มขึ้นหนึ่งเฉด เป็นสีเดียวกับผ้าผูกผมที่บัดนี้กำลังคลอเคลียกับเส้นผมสีดำเงางามราวกับเส้นไหมชั้นเลิศ ใบหน้าหวานผัดแป้งอ่อนๆ และเม้มแผ่นแต้มปากสีแดงชมพูกุหลาบแผ่วเบา เพียงเท่านี้เย่วสือก็งดงามเสียจนสาวใช้ทั้งสองแทบหยุดหายใจ
“คุณหนูงดงามถึงเพียงนี้ ไม่น่าอาภัพแต่งงานกับคุณชายซ่านฉินเลย”
เจียวเจี๋ยปากผล่อยเผลอพูดความในใจออกมาเสียงดัง เมื่อสำเหนียกได้นางก็รีบยกมือขึ้นตบปากตัวเองแรงๆ ทว่าผู้เป็นนายกลับนิ่งเฉยราวกับไม่ใส่ใจกับคำพูดเหล่านั้น
