Episode 7 ขอถอนหมั้น!
1831 คำ
Episode 7 ขอถอนหมั้น!
" อ้าว ยัยแซมมี่ทำไมแกยังไม่กลับ! " เสียงยัยนาดังขึ้นทำให้ฉันดีใจสุดๆ ถือว่าดวงฉันยังไม่ซวย ยัยนายังไม่กลับบ้าน บ้านนางอยู่ในตัวอำเภอเสียด้วย
" แกให้ใครมารับเหรอ พอดีฉันตกรถอะขอติดรถแกไปได้ไหม "
" แฟนฉันมารับนะ แกคงกลับกับฉันไม่ได้อะ รถแฟนฉันล้อเล็กมันเป็นรถแต่งนั่งได้แค่สองคนเอง "
" แล้วฉันจะทำไงดี ฉันนั่งรถโดยสารไม่เป็นเสียด้วยสิ โทรหาพ่อแล้ว พ่อก็ไม่ว่างอีก แม่ก็ไม่รับสายงะ "
" นั่นๆแฟนฉันมาล่ะ แกอยู่คนเดียวได้ไหมอะ " ยัยนาหันมาถามฉัน
" แกไปเถอะ " เอาวะ ลองโทรหาอีตาสายชลดีกว่าเผื่อมันจะสงสารแล้วกลับมารับ ยิ่งอยู่นานยิ่งรู้สึกไม่ดี ตอนเย็นๆในโรงเรียนดูวังเวงนะ
[โทรออก > สายชล]
(สายชล : อืม)
น้ำเสียงห้วนมาเชียวอีตาบ้า
(ฉัน : เอ่อ...อีกนานไหมกว่านายจะดูหนังจบอะ)
(สายชล : บอกแล้วไงว่าให้เรียกพี่)
มันใช่เวลามาพูดเรื่องนี้ไหมเนี่ย
(ฉัน : อืมๆ อีกนานไหมอะ)
(สายชล : อีกนานแหละ ทำไมหรือเธอรอไม่ได้ เธอก็เดินซื้อของไปก่อนสิ )
(ฉัน : ซื้อของบ้าบออะไรกัน ฉันยังอยู่โรงเรียนอยู่เลย ฉันนั่งรถโดยสารไม่เป็นอะ)
(สายชล : ยัยบื้อเอ้ย! แล้วทำไมไม่โทรหาพ่อแม่เธอให้มารับล่ะ อย่าบอกนะว่าจะรอกลับพร้อมฉัน เธอหลงรักฉันแล้วใช่ไหม)
เฮ้อออ! เบื่อหน่ายมากพูดกับคนหลงตัวเองอะ
(ฉัน : พ่อฉันไม่ว่าง ส่วนแม่ไม่รับสาย)
(สายชล : น้องเธอล่ะ)
(ฉัน : นายคิดว่าป่านนี้น้องฉันกลับถึงบ้านยังล่ะ)
(สายชล : ฉันลืมไปว่าน้องเธอสองคนเรียนเก่งๆทั้งนั้น เลยได้ไปเรียนที่ดีๆในเมือง ส่วนเธอโง่เลยต้องเรียนในชนบทคนเดียว)
(ฉัน : ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับนายแล้ว ปากคนหรือปากสุนัขก็ไม่รู้ แยกไม่ออกแล้ว)
(สายชล : นายไหน นายมาเหรอ บอกนายสิว่าให้ไปส่งเธอหน่อย)
(ฉัน : เหอะๆ พี่ๆ พอใจยัง พี่สายชลคะมารับน้องหน่อย)
" ยัยแซมมี่ แกว่าไงอะ จะเอาไง "
(ฉัน : แป๊บนะพี่ พอดีเพื่อนเรียก)
(สายชล : อืม)
" ว่าไงแก " ฉันหันไปตอบยัยนาที่ยืนเรียกพร้อมกวักมืออยู่
" แกจะไปไหม พอดีรถเพื่อนของแฟนฉันยังว่างนะ " ฉันดีใจนะ ในที่สุดก็มีรถแล้ว เลยเดินไปหายัยนา
" เหรอ? เขาจะพาฉันไปในตัวอำเภอที่ห้างXXได้ไหมอะ "
" ได้ไหมพี่นัน " นาหันไปถามเพื่อนแฟน ฉันหันตามไปก็ต้องตกใจเล็กน้อย พี่เขามีใบหน้าที่ดุ ผิวสีเข้มมาก หน้าตาไม่น่าไว้ใจอะ คิดถูกไหมเนี่ย
" ได้สิ " พี่เขาตอบ
" แกว่าไง จะไปไหม " นาหันมาถามฉัน
" แกอะ ไปด้วยไหม "
" ไปสิ แต่พอถึงสี่แยกฉันจะเลี้ยวอีกทาง ต้องรบกวนพี่นันไปส่งแกแล้วแหละ " ใจฉันเต้นตุบๆทันที มันรู้สึกกลัวแหละ พอหันเข้าไปในโรงเรียนคือไม่มีคนแล้วอะ แล้วมีเด็กขี่รถแว้นมาบ้วนเปี้ยนหน้าโรงเรียนเยอะมาก เอาวะไปก็ไป
" อืม "
" ขึ้นรถเลยน้อง " พี่นันพูด
" พี่ไม่มีหมวกเหรอคะ? " ฉันถามเขากลับ
" ไม่นะ พี่ไม่รู้ว่าจะมีคนสวยซ้อนท้ายอะ เลยไม่ได้พามา " พี่เขาพูดแบบนี้ ฉันเริ่มรู้สึกหายใจไม่คล่องเลยกดโทรศัพท์แน่น แต่ฉุกคิดขึ้นได้ว่ายังมีคนในสายอยู่
" แป๊บนะคะพี่ หนูขอบอกแฟนก่อน " ฉันพูดไปแบบนั้นเพื่อเอาตัวรอด ให้คนตรงหน้ารู้ว่าฉันมีแฟนแล้ว แฟนฉันอยู่ในสายนะ อย่าคิดจะทำอะไรฉันละ
" แฟน? " ยัยนาขมวดคิ้วทันที
" เดี๋ยวค่อยเล่าให้ฟัง " ฉันบอกยัยนาไป นางพยักหน้าแล้วขึ้นรถแฟนตัวเองออกไปทันที
(ฉัน : พี่สายชล)
(สายชล : อืม)
(ฉัน : ได้ยินไหม)
(สายชล : ได้ยินหมดแล้วแหละ อย่าบอกใครนะว่าฉันเป็นคู่หมั้นเธอนะ)
(ฉัน : อืม พี่อย่าพึ่งวางสายนะ)
(สายชล : ฉันจะเข้าไปดูหนังแล้ว)
ฉันเดินออกมาจากพี่นันนิดนึง
(ฉัน : พี่อย่าพึ่งวางสายนะ ฉันกลัว)
(สายชล : อืม ไม่วางสาย แต่ฉันไม่ได้ยินนะหากเธอเรียกอะ เพราะฉันจะเข้าไปดูหนังแล้ว)
(ฉัน : อืม)
(สายชล : เธอกลัวอะไร)
(ฉัน : ก็คนที่ฉันขอติดรถไปด้วยอะ หน้าตาไม่น่าไว้ใจเลย)
(สายชล : เป็นผู้ชายเหรอ? เธอไว้ใจหรือไงถึงได้ไปกับเขาอะ)
(ฉัน : พี่ก็น่าจะได้ยินแล้วเมื่อกี้ที่ฉันคุยกับเพื่อนอะ)
(สายชล : ได้ยินสิ แต่ทำไมเธอไม่นั่งกับเพื่อนล่ะ แล้วให้ผู้ชายนั่งกับผู้ชายไปเลย ยัยบื้อ)
(ฉัน : ลืมคิดไปเลยง่ะ แต่...เพื่อนบอกจะเลี้ยวไปอีกทางอะ)
(สายชล : ฉันจะเข้าไปดูหนังแล้ว หากมีอะไรเธอกดวางสายโทรมาไหมนะ ฉันจะตั้งระบบสั่นไว้)
(ฉัน : อืม)
(สายชล : ขานรับว่าไงนะ)
(ฉัน : ค่ะๆๆๆ)
เมื่อเขาพูดแบบนั่นฉันแอบอุ่นใจนะ ถึงจะเป็นคู่หมั้นจอมปลอมที่ไม่ค่อยลงรอยสักเท่าไร แต่มันน่าไว้ใจมากกว่าพี่นันอะไรนั้นเสียอีกนะ
ฉันขึ้นรถนั่งซ้อนท้ายพี่นัน เขาก็ขับออกไปด้วยความเร็วแสง พอเบรคแต่ล่ะที ฉันต้องเอามือค้ำที่หลังเขาเพราะกลัวหน้าอกไปชนแผ่งหลังเขา คนอะไรทำไมกลิ่นตัวแรงขนาดนี้นะ ไม่เหมือนอีตาสายชลกลิ่นตัวห๊อมหอม! เอ้ย ทำไมฉันต้องเอาไปเปรียบเทียบกับเขานะ อย่าบอกนะว่าฉันคิดถึงเขา เอาเขาไปคิด ไม่นะ
เหมือนฉันจะตกอยู่ในภวังค์ไม่ทันระวัง อีพี่นันมันก็เบรครถอีกทีหน้าอกฉันไปชนแผงหนังมันทันที ยี้ๆ มันกลับเอาหลังส่ายไปมา รอบนี้รอบเดียวนะ รอบหน้าอย่าหวังว่าฉันจะมากับคนแปลกหน้าอีก เรื่องนี้เป็นความผิดของอีตาสายชล มันทิ้งฉัน ทำให้ฉันต้องมาเจออะไรแบบนี้ แง่ๆ
" พี่ขอแวะบ้านเพื่อน5นาทีนะ "
เฮ้ย มันคิดอะไรอกุศลหรือเปล่าวะ บ้านเพื่อนเหรอ? หรือจะพาเราไปรุมโทรมทำไงดี แล้วแผนหนึ่งก็ผุดขึ้นมา
ฉันกดวางสายอีตาสายชล แล้วกดโทรหาเขาใหม่อีกครั้ง รอจนเขารับสาย เขารับเร็วมากเลยนะ
(ฉัน : พ่อ พ่อยังทำงานอีกเหรอตอนนี้อะ )
ฉันแกล้งพูดเสียงดังให้พี่นันได้ยิน แต่เหมือนปลายสายจะไม่พูดอะไร หรือเขาแค่รับสายแล้ววางทิ้งไว้ เขาไม่รู้เหรอว่าฉันกำลังตกในอันตรายอะ ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ เขากำลังสวีทกับแฟน แต่ฉันกำลังผวากับอีตานี่
(ฉัน : ห้ะ พ่อว่าไงนะ วันนี้จับวัยรุ่นมั่วสุ่มได้หลายคนเลยเหรอ เก่งมากเลยค่ะพี่)
(ฉัน : ใช่ๆนี่หนูกำลังจะไปหาพ่อ ที่ สน. พ่อต้องการอะไรไหม จะซื้อไปให้)
(ฉัน : ห้ะ พ่อแอบใส่ปืนในกระเป๋าหนูมาด้วยเหรอ? โอ้ย โชคดีที่วันนี้ครูเขาไม่ได้ตรวจนะ ไม่งั้นมีหวังซวยแน่ๆ)
(ฉัน : อ้อ หนูให้พี่เขาไปส่งค่ะ พี่เขาชื่อนันพี่เขาใจดีมากเลยค่ะพ่อ พ่อต้องขอบคุณพี่เขาด้วยนะคะ โอเคค่ะ แค่นี้ก่อนนะคะเดี๋ยวเจอกันค่ะ)
ฉันลอบถอนหายใจ แล้วแกล้งเอ่ยออกไป
" พี่จะแวะหาเพื่อนอีกไหมคะ พอดีหนูรีบไปหาพ่อนะ "
" อ๋อๆ ไม่แล้วครับ งั้นพี่จะแวะไปส่งแค่ที่หนัาอำเภอนะ น้องค่อยเดินไปที่ สน.เองนะ "
" ไม่ๆ พ่อหนูอยากกินไก่ KFC หนูขอให้พี่ไปส่งที่ห้างนะคะ "
" ได้ครับๆ " หลังจากนั้นก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกระทั่งถึงห้างXX
" ขอบคุณพี่นันมากๆเลยนะคะ ที่มาส่งหนู เดี๋ยวพี่รอเจอพ่อหนูก่อนสิคะ "
" ไม่เป็นไรครับน้อง พี่รีบอะ พี่ไปก่อนนะ "
แล้วพี่เขาก็ขับรถออกไปอย่างรีบร้อน คงกลัวตำรวจจนตัวสั่นสินะ พี่เขาคงเป็นวัยรุ่นเสพยาแหละ ดูออก
ฉันนั่งรอที่รถอีตาสายชลประมาณครึ่งชั่วโมง เขาก็เดินออกมาพร้อมแฟนตัวเอง พอพี่นุชเห็นฉันก็ทำหน้าไม่พอใจทันที
" อ้าว! แล้วมาทำไมเนี่ย "
" เราให้เธอมารอเองแหละ "
" เหอะ คิดว่าจะไปต่อกับนุชเสียอีก "
" วันหลังนะ "
" เบื่อมาก มี กขค มาขวางคนจะจู่จี๋กัน "
ฉันรู้ พี่นุชว่ากระแทกฉัน แต่ฉันทำได้เพียงก้มมองพื้น ฉันไม่อยากคุย ไม่อยากมีเรื่องอะไรทั้งนั้น เพราะตอนนี้ฉันกำลังคิดว่าจะบอกพ่อยังไงดี ว่าฉันไใ่ไหวแล้ว อยากจะถอนหมั้น
" เอาไว้วันหลังนะ พรุ่งนี้เราก็เจอกันอีกนี่น่า อย่างอแงนะ "
" เหอะ! งั้นนุชไปก่อนนะ ถึงบ้านแล้วสายชลอย่าลืมโทรมานะ นุชให้เวลาแค่ครึ่งชั่วโมง หากเลทแปลว่า สายชลไปเอากับมันแล้ว "
ปึก! นางพูดจบเดินมาชนไหล่อย่างเเรง ฉันเซเลยอะ ถึงจะเจ็บแต่ฉันก็กัดฟันไม่ยอมร้องออกมา
" ขึ้นรถ "
ฉันขึ้นไปนั่งคร่อมบนรถ เขายื่นหมวกมาให้ฉัน ฉันรับมาถือไม่สวมนะ
" ทำไมไม่ใส่หมวก "
" ไม่เอา พี่นุชเป็นเห็บเหาหรือเปล่าก็ไม่รู้ เดี๋ยวฉันจะติดเอา "
" เหอะ! เรื่องมากจริงๆ ไม่อยากใส่ก็อย่าใส่ ถ้าเกิดเป็นอะไรขึ้นมาอย่าโทษฉันแล้วกัน "
เขาพูดจบก็เร่งบิดออกไปด้วยความเร็ว ฉันดึงชายเสื้อเขาไว้ทันที กลัวจะตกแหละ ระหว่างทางเราทั้งคู่นั่งเงียบกัน ไม่มีใครพูดอะไรอีกเลย จนกระทั่งถึงบ้านฉัน
" เรื่องวันนี้ไม่ต้องบอกใครล่ะ " เขาพูดจบก็ขับรถออกไปทันที
ฉันเดินหัวฟัดหัวเหวี่ยงเข้าไปในบ้าน เจอพ่อนั่งอยู่ ไหน บอกไม่ว่างอะ
' ปึก! ' ฉันวางกระเป๋าอย่างแรง จนพ่อสะดุ้ง
" ทำไมทำนิสัยแบบนี้ละลูก ไม่น่ารักเลย " แม่พูดขึ้น
พ่อแม่คงตกใจแหละ เพราะปกติแซมมี่คือเด็กเรียบร้อยและอ่อนโยนที่สุดในบรรดาลูกของพวกท่าน
" หนูอยากถอนหมั้นค่ะ! หนูไม่อยากหมั้นแล้ว "
❤️_______________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
