Episode 3 หมั้น
1451 คำ
Episode 3 หมั้น
หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
หลังจากวันที่อีตาสายชลบอกฉันเรื่องหมั้น ฉันก็พยายามหลบหน้าเขาทุกวันจนครบอาทิตย์
เมื่อวานพ่อเข้ามาในห้องบอกว่า จะให้หมั้นกับลูกเพื่อน ฉันถามเหตุผลว่าทำไมต้องหมั้น พ่อบอกว่าแค่อยากเกี่ยวดองกับเพื่อน
แต่จริงๆแล้วฉันแอบได้ยินว่าตอนพ่อเมาเคยพูดกับเพื่อนตัวเองว่าจะให้ลูกๆหมั้นกัน ตอนนี้เขาก็ทำตามสัญญาที่เคยพูดไว้แค่นั้น เหอะ แล้วทำไมต้องเป็นฉันด้วยละ ยัยซันนี่ก็มีนี่น่า
แต่พรุ่งนี้ฉันต้องหมั้นแล้ว หมั้นด้วยอายุแค่17ปีนี่เหรอ เหอะ! แล้วอีกอย่างอีตานั่นมันมีแฟนแล้วนะ คบกับเพื่อนต่างห้องรุ่นราวคราวเดียวกับฉันเอง
แล้วต่อไปฉันต้องทำไง ดังไปทั่วโรงเรียนเหรอว่าฉันแย่งแฟนเพื่อน อายไหมที่รีบหมั้น คงต้องมีเสียงนินทาแหละ
วันต่อมา
ฉันถูกปลุกให้ตื่นตี 5 ลุกขึ้นมาอาบน้ำกินข้าวแต่งตัว ทั้งที่ฤกษ์หมั้นเก้าโมงโน่น ขนาดหมั้นกันนะยังถือฤกษ์ถือชัยกันอีก
ที่บ้านฉันถูกจัดตกแต่งให้สวยงาม บ้านเพื่อนเรือนเคียงมากันไม่น้อย ขนาดหมั้นจะเอาใหญ่ไปไหนเนี่ย
09 : 00 น.
เมื่อถึงเวลาแม่ก็พาฉันลงมาชั้นล่าง ฉันรู้สึกประหม่าเล็กน้อยเพราะทุกคนต่างจับจ้องมาที่ฉันราวกับว่ามีดารามาเดินแบบ
และที่สำคัญเขาคนนั้น วันนี้ทำไมถึงน่ามอง หล่อขึ้น มีออร่า ไม่นะ อย่าพึ่งคิดไปถึงตรงนั้น อย่าไปหลงเพียงรูปกายภายนอกสิยัยแซมมี่
ฉันรีบส่ายหน้าไล่ความคิดนั้นออกไปจากหัว พร้อมกับหันไปมองอย่างอื่นเพื่อเบี่ยงเบนสายตาตนเอง
" เอาละ จะเลยฤกษ์แล้ว เริ่มพิธีเถอะ " พ่อพูดขึ้น
ไม่มีอะไรมาก ฉันแค่ให้เขาสวมแหวนแล้วฉันก็สวมคืนให้เขา ตอนที่เขาจับมือฉัน หัวใจดวงน้อยๆสั่นระริก ไม่รู้ทำไม
หลังจากนั้นก็ฟังคำอวยพรจากผู้ใหญ่ฝั่งฉันและฝั่งเขา ซึ่งฉันเห็นเพียงพ่อของเขาและปู่ย่าของเขา ตอนแม่ฉันแนะนำ แต่ไม่ยักจะเห็นแม่ของเขานะ
หลังจากนั้น พ่อกับแม่และพ่อของอีตาสายชล เรียกให้พวกเราสองคนไปคุยที่ส่วนตัว
" การหมั้นนี้ ไม่ใช่ว่าคิดจะเลิกก็เลิกกันง่ายๆนะ " พ่อฉันพูดขึ้น
" ทำไมเหรอคะพ่อ? " ฉันถามด้วยความสงสัยพร้อมมองคนที่นั่งข้างๆด้วยสายตาแบบไม่พอใจเล็กน้อย
" ถ้าหากเลิกกัน พ่อก็เสียหน้าสิลูก และหากลูกของพ่อมีคนอื่นก่อน สินสอดที่ฝ่ายชายให้ไว้พ่อต้องใช้คืนเขาสองเท่าเลยนะ "
" แล้วถ้าฝ่ายชายล่ะคะ เกิดว่าเขามีแฟนใหม่อะไรงี้ " ฉันถามไปเพราะความสงสัย
" ฝ่ายชายเหรอ หากเขามีคนใหม่หรือนอกใจในเชิงชู้สาว สินสอดเขาจะไม่ได้คืน " แม่ตอบแทนพ่อเหมือนจะเน้นย้ำไปทางเพื่อนพ่อนะ
" แต่ถ้าให้แฟร์ ผู้หญิงต้องเสียเพิ่มนะ " เพื่อนพ่อพูด
" มึงก็...พอเถอะ วิด้วย " พ่อพูดขึ้นเสียงดัง
" แต่วิยังไม่พูดอะไรเลยนะซี "
" เหอะๆ " เพื่อนพ่อพูด
" แต่จริงๆพ่อไม่อยากให้มีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นนะลูกทั้งสองคน " พ่อหันมาพูดน้ำเสียงอ่อนกับอีตาสายชลและฉันผู้เป็นลูกที่นั่งมองผู้ใหญ่ถกเถียงกันตาแป๋ว
ฉันเปรยตาไปมองนิดๆว่า คนข้างๆจะตอบรับอะไรไหม
" ครับ " ครับเหรอ? เหอะ อยากจะหัวเราะให้ฟันร่วง
" พ่อคะ ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นหนูขอตัวก่อนนะคะ " ฉันรีบชิงตัดบทเพราะเห็นว่าพ่ออ้าปากจะถามฉัน
" จะรีบไปไหน พ่อยังพูดไม่จบเลย นั่งก่อนสิ เสียมารยาทนะ น้าสีเทียนก็นั่งอยู่ด้วย "
สีเทียน? ชื่อพ่อของอีตาสายชลฉันก็นั่งลงอย่างว่าง่าย ฉันเป็นเด็กว่านอนสอนง่าย จริ๊งๆ
" หนูแซมมี่ มีเบอร์พี่สายชลยัง " พ่อถามขึ้นอีกครั้ง ราวกับเป็นพ่อสื่อให้เด็กๆอย่างนั้นแหละ
" ไม่เอาหรอก เสนียด " ฉันพูดเบาๆเหมือนจะพึมพำมากกว่า
" ห้ะ ลูกว่าอะไรนะ "
" น้องเขาว่า... "
" หนูพูดว่า พี่เขาอยู่โรงเรียนมีระเบียบมากเลยค่ะ แหะๆ " ฉันรีบชิงตัดบทก่อนที่นายคนนี้จะพูดขึ้นเพราะฉันรู้ว่าเขาได้ยินที่ฉันพูดเมื่อกี้
" แถ " ฉันเหลือบตาไปเห็นอีตานั้นพูดแบบไม่ออกเสียงมาทางฉัน กรี๊ดด ว่าฉันแถเหรอ?
" ตกลงแลกเบอร์ แลกไลน์ กันยังลูก " พ่อพูดขึ้นอีกครั้ง
เราทั้งคู่ส่ายหน้ากัน พร้อมกับทำหน้างงๆเมื่อพ่อยื่นมือมาตรงหน้าฉันและตรงหน้าไอ้คนที่นั่งข้างๆ
" เอาโทรศัพท์ของทั้งสองคนมาเดี๋ยวพ่อจัดการให้ "
ฉันเห็นอีตานั้นยื่นให้พ่ออย่างไม่ลังเล สงสัยอยากได้เบอร์ฉันจนตัวสั่นแล้วมั้ง ก็คนมันสวยหนิช่วยไม่ได้555
" แซมมี่เอาโทรศัพท์ลูกมาให้พ่อสิ " เสียงพ่อดังขึ้น กรอบความคิดของฉันสลายไป พร้อมกับยื่นโทรศัพท์ไปให้พ่อช้าๆ
" งั้นวิ ไปหาปู่ย่าตายายของยัยแซมมี่ก่อนนะคะ " แม่พูดขึ้นพร้อมลุกขึ้นทำหน้าไม่ค่อยสบอารมณ์
" เออ ไอ้ซี กูจะกลับบ้านแล้ววะ ป่านนี้เมียกูคงเลี้ยงฝาแฝดที่บ้านเหนื่อยแล้วอะ กูออกมานานแล้วเหมือนกัน "
" เออ มึงไปเถอะ เดี๋ยวกูก็คงต้องไปเดินยืดเส้นยืดเส้นเหมือนกัน จะให้เด็กๆคุยกันไปก่อน "
อะไรเนี่ย จะทิ้งให้อยู่กันสองคนเหรอ?
" พ่อ เสร็จยังหนูจะไปแล้วค่ะ "
" จะรีบไปไหน คุยกับพี่เขาก่อน พรุ่งนี้พ่อจะให้พี่เขามารับลูกไปโรงเรียนด้วยกันเลย "
" ห้ะ...ไม่นะ พ่อจะให้หนูไปกับมัน ไม่ๆ กับ...เอ่อ พี่เขา หนูไม่ไปนะ "
" ทำไมถึงไม่ไป "
" ก็...เอ่อ...ผมหนูเสียทรงหมดหากไปกับมอไซค์อะ หนูอยากไปกับรถรับส่งลุงลอยเหมือนเดิมค่ะ "
" ผมก็ว่าดีแล้วนะครับน้าซี ให้น้องเขาไปกับรถลุงลอยเถอะ เพราะรถผมไม่มีหมวกกันน็อคเหลือให้แล้ว "
ดีมาก นายพูดได้ดีมาก หากฉันไปคู่กับนาย คราวนี้คนได้ลือกันทั้งโรงเรียนแน่ๆ
" พ่อจะไม่เสียค่ารถรับส่งและจะหักค่าขนมของลูก หากไม่ฟังและไม่ทำตามที่พ่อสั่ง " น้ำเสียงของพ่อคือเฉียบขาดมาก
ทำเอาเราทั้งคู่ถึงกับต้องหันไปมองหน้าพร้อมกัน
" ตกลงว่าให้พ่อหักใช่ไหม แล้วหนูก็หาเงินมาจ่ายค่ารถรับส่งเอง " พ่อพูดขึ้นอีกครั้งเมื่อเห็นว่าเราทั้งคู่เงียบนานเกินไป
" ผม... "
" โอเคค่ะ หนูจะไปกับพี่สายชลสุดหล่อก็ได้ค่ะพ่อ " ฉันฝืนยิ้มให้พ่อ
" โอเคดีมากลูกรัก " พ่อพูดจบคืนโทรศัพท์ให้เราทั้งคู่ แล้วก็พาตัวเองเดินออกไป
" เธอรับปากทำไม "
" ไม่รับปากแล้วนายจะส่งเสียค่ารถให้ฉันเหรอ? "
" ฉันไม่ได้รวยขนาดนั้นและไม่ยอมควักเงินมาจ่ายอะไรไร้สาระแบบนั้นหรอก จริงๆบอกแฟนเธอสิ ไอ้ปลาวาฬ ม.4 อะมันรวยจะตาย "
" อ้ายย ฉันกับมันยังไม่เป็นแฟนกันนะโว้ย เตี้ย อ้วน ซะขนาดนั้น ใครจะเอาทำแฟน ถึงจะรวยก็เถอะ "
" เหอะ! สมใจเธอแล้วสิ ที่มีคู่หมั้นหล่อแบบฉัน "
" อยากจะถ่มน้ำลายใส่หน้าจริงๆ ถามจริงที่บ้านมีกระจกปะ "
" มีสิ ถึงได้กล้าพูดว่าตัวเองหล่อ สมาร์ทสาวๆติดตรึม "
" เหอะ มั่นหน้ามั่นโหนกเหลือเกิน "
" หรือเธอจะว่าฉันไม่หล่อ แต่วันนี้ฉันแอบเห็นเธอมองฉันในลุคนี้ตาค้างเลยนะ "
เขาพูดจบยื่นหน้ามาใกล้หน้าฉัน ห่างเพียงแค่คืบ ฉันเบิกตากว้าง ตกใจ ใจสั่น พึ่งเคยเห็นซึ่งๆหน้าและใกล้ๆก็วันนี้แหละ
เขายิ้ม ฉันได้สติถอยหลังแล้วเบือนหน้าหนีทันที
" เรามาตกลงกันเถอะ " เขาพูดแค่นั้น
❤️____________❤️
นามปากกาม่านฟ้า
- ผู้เขียน
