บทที่ 21 เมื่อถาม ก็ต้องตามมาให้คำตอบ
1168 คำ
“ทำไม เธอกลัวมันจะรู้เหรอ เธอคิดอะไรกับมัน นอกจากไอ้หัวหน้าหน่วยนั่นแล้ว เธอยังมีใครอีก” เขาก้มหน้าลงมาหาเธอจนปลายจมูกแทบจะติดกัน นรีรินเอียงหน้าหนี
“ไม่...ไม่ได้คิดอะไรทั้งนั้น นายหลบออกไป รินจะไปทำงาน” เธอยกมือขึ้นผลักอกเขาที่หนาราวกับกำแพง ความสูงของเธอที่อยู่เพียงหน้าอกของเขาทำให้เหมือนตกอยู่ในอ้อมกอด จะดิ้นไปไหนก็ไม่ได้ จึงเงยหน้าขึ้นบอกให้เขาปล่อยเธอ
ภูสิงห์ก้มลงประกบจูบ แทรกลิ้นเข้าไปในโพรงปากหวาน นรีรินพยายามผลักไส ต่อต้าน ยิ่งทำให้ลิ้นเกี่ยวกระหวัดพันกัน เขาระดมจูบดูดความหอมหวานจากเธอจนพอใจ
ภูสิงห์ถอนจูบออกอย่างเสียดาย กลัวใจตัวเองจะทำอะไรเธอมากกว่าจูบ นรีรินมือไม้อ่อนระทวยไม่มีเรี่ยวแรงยืน ต้องพิงอกหนาแน่นเป็นนานกว่าจะขยับตัวออก
“ของๆ ฉัน ไม่ชอบให้ใครยุ่ง และไม่ชอบให้เธอใกล้ชิดใคร คราวหน้าอย่าให้เห็นอีก” เขาก้มลงกระซิบข้างหู และหอมแก้มเธออีกครั้ง จึงยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ
“นายสิงห์...เรื่องที่มันเกิดขึ้นระหว่างเรา ลืมมันไปได้ไหม และอย่ายุ่งกับรินอีกเลย” นรีรินหันมาพูดกับเขาอีกครั้ง ก่อนจะเปิดประตูเดินออกไป โดยไม่รอฟังว่าอีกฝ่ายจะตอบว่าอย่างไร
นรีรินรู้สึกอึดอัด พยายามขยับตัวแต่เหมือนมีอะไรมากดทับ ทำให้หายใจลำบากด้วยความไม่สบายตัวเธอจึงฝืนความง่วงลืมตาขึ้นมอง
“เอ๊ะ...” มือสัมผัสโดนอะไรบางอย่างที่กดอยู่ตรงหน้าท้องจึงอุทานออกมาด้วยความตกใจ
“เธอนี่มันนอนขี้เซาจริงๆ ถ้าเป็นโจรป่านนี้มันยกไปหมดบ้านแล้ว” นรีรินตัวแข็งทื่อ ได้ยินเสียงคนกระซิบอยู่ข้างริมหู ผวาจะลุกขึ้นนั่ง แต่กลับถูกรัดจนแน่น
“นายสิงห์!! เข้ามาทำไม” แสงไฟฟ้าหน้าบ้านส่องเข้ามารำไร ทำให้หญิงสาวมองเห็นชัดแล้วว่าเป็นใคร
“ฉันก็มาให้คำตอบเธอไง”
“คำตอบอะไร??”
“เธอถามฉันค้างไว้เมื่อกลางวัน”
“เอ่อ นั่นรินไม่ได้ถามแต่ขอร้อง เราไม่ต้องเกี่ยวข้องกัน เรื่องที่มันผ่านไปแล้วก็แล้วไป นายสิงห์เป็นเจ้านาย รินเป็นแค่ลูกน้อง จะไม่... เอ่อ... มีความสัมพันธ์แบบอื่นๆ อีก...ได้ไหม หรือต้องให้ทำยังไง” นรีรินต้องฝืนความอายเอ่ยข้อตกลงกับภูสิงห์ ทั้งที่ตัวเองเป็นฝ่ายสูญเสีย แต่เธอไม่อยากยุ่งเกี่ยวกับเขาอีก จึงเลือกที่จะทำเป็นลืม น่าจะเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
เธอพยายามทำใจมาหลายวัน ตัดสินใจลุกขึ้นยืนใหม่อีกครั้ง ต้องใช้ชีวิตต่อเพื่อคนในครอบครัว เรื่องที่มันแก้ไขไม่ได้ก็ปล่อยไป เพราะชีวิตนี้เธอก็ไม่คิดสนใจเรื่องการมีครอบครัวหรือมีแฟนอยู่แล้ว หากเลือกได้เธอขอให้ครอบครัวของเธออยู่ด้วยกันไปตลอด แลกกับการที่ไม่ต้องมีใครเข้ามาเพิ่มในชีวิตของเธอ ถึงแม้จะรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
“จนกว่าฉันจะได้ความจริงจากไอ้เชน”
“ได้ รินจะพยายามติดต่อพี่เชนให้ได้ ขอเพียงนายสิงห์อย่ามายุ่งกับเราอีก”
“ใช่จนกว่าเธอจะติดต่อไอ้เชนได้ ก็ต้องมีข้อแลกเปลี่ยนระหว่างรอ” คนที่ยังติดใจเนื้อสาว ไม่ยอมตกลงง่าย ๆ จึงยื่นข้อเสนอ
“อะไร??”
“ตัวเธอ”
“นายสิงห์!!”
“ก็ได้ ถ้าเธอไม่ยอมฉันก็จะบอกเรื่องนี้กับลุงไพศาล ทั้งเรื่องที่ไอ้เชนมันลักลอบเข้ามาในไร่ และเรื่องที่เธอกับฉัน มีอะไรกัน”
นรีรินนิ่งอึ้ง เมื่อได้ยินเรื่องที่เขาขู่ ไพศาลจะรู้เรื่องไม่ได้เด็ดขาด เพราะระหว่างสองเรื่องนี้ ไม่รู้เรื่องไหนจะทำให้คนเป็นพ่อเจ็บปวดมากกว่ากัน นึกถึงเรื่องที่ไพศาลคะยั้นคะยออยากให้เธอมีแฟน มีครอบครัวได้เจอกับคนที่ดี ปากก็ขมปร่าขึ้นมา เธอยังไม่อยากให้พ่อเสียใจ
“อย่า...” นรีรินเอ่ยออกมาแผ่วเบา
“ฉันให้โอกาสเธอเลือกอยู่แล้ว” ปากพูดว่าให้โอกาส แต่ในใจเขาเลือกให้เธอเรียบร้อยแล้ว และตัวเลือกนั้นก็ต้องถูกใจเขาที่สุด มุมปากยกยิ้มขึ้นเมื่อเห็นหนทางชนะใสๆ
“นานแค่ไหน” นรีรินถามออกไป ในเมื่อมันเสียไปแล้ว คงไม่มีอะไรจะเสียมากกว่านี้ แต่จะให้พ่อเสียใจอีกไม่ได้
“หนึ่งปี และฉันจะสืบเรื่องของไอ้เชนเอง”
“นายอย่าทำอะไรพี่เชนนะ รับปากได้ไหม”
“เธอไม่มีสิทธิ์ต่อรองเรื่องนี้ ฉันให้ได้แค่ ฉันจะไม่ฆ่ามัน”
“เรื่องระหว่างนายกับรินจะต้องเป็นความลับ อย่าให้ใครรู้” นรีรินยื่นข้อเรียกร้องเพิ่ม
“ได้ จะไม่มีใครรู้ว่าเธอเคยเป็นของฉันมาก่อน แม้แต่ไอ้หัวหน้าหน่วยคนใหม่ เธอคิดว่ามันจะยอมรับของเหลือเดนจากฉันเหรอ อย่างเพ้อฝันให้มันมาก” นรีรินไม่สนใจที่เขากำลังประชด แต่กำลังสนใจว่าเธอจะตั้งเงื่อนไขอะไรอีก
นรีรินค่อนข้างรู้จักภูสิงห์ดี เขาจะยิ่งสนุกกับการเอาชนะหากเธอ ขัดขืน แต่ถ้ายอมโอนอ่อนผ่อนตาม ไม่นานเขาก็คงเลิกยุ่งหรือสนใจเธอเอง และที่ผ่านมาเขาเป็นคนพูดคำไหนคำนั้น ฉะนั้นก่อนจะครบหนึ่งปี จากนี้ไปเธอจะคอยมองหางานใหม่ทำให้ได้ จะได้ออกไปจากที่นี่ ทิ้งเพียงอดีตไว้ แล้วเธอจะไม่กลับมาอีกชั่วชีวิต
“ตกลงหนึ่งปี” นรีรินหันมาสบตาเขาในความมืด เธอยินยอมเพื่อแลกกับอิสรภาพ
“พูดง่าย ๆ แบบนี้ฉันชอบ”
ภูสิงห์พูดออกมาอย่างถูกใจ ก้มลงบดจูบเธออย่างดูดดื่ม กระชากวิญญาณของนรีริน แทบจะหายใจหายคอไม่ทัน เป็นการทำข้อตกลงร่วมกัน
“นายสิงห์...เดี๋ยวพ่อได้ยิน” นรีรินเอ่ยออกมาเสียงสั่น ถึงแม้จะยอมรับโชคชะตา แต่เธอยังไม่ได้ทำใจ รู้สึกผิดที่ทำตัวไม่สมกับที่พ่อสั่งสอน
“ตามข้อตกลง และตอนนี้ฉันก็อยากนอนกับเธอ หรือจะเปลี่ยนใจก็ได้ ฉันไม่ว่าอะไรอยู่แล้ว”
“เอ่อ..ขอเวลาทำใจก่อนได้ไหม”
“ไม่!!”
สิ้นคำชายหนุ่มก็จัดการลอกคราบหญิงสาวทันที โดยที่นรีรินไม่มีโอกาสปัดป้องแม้แต่น้อย ชายหนุ่มจ้องมองเต้าเต่งตึงที่ใหญ่เกินตัว เห็นตอนสวมใส่เสื้อผ้าว่าใหญ่แล้ว แต่พอไร้สิ่งห่อหุ้มกลับดูเต่งตึงอวบใหญ่น่าดูดกิน
- ผู้เขียน
