“ปากดีนี่ เธอกล้านอกใจฉัน คิดจะไปคบกับมันทั้งที่นอนกับฉัน เลวจริง ๆ” ภูสิงห์จับแขนเธอตรึงไว้ทั้งสองข้าง พูดออกมาด้วยความโมโห
นรีรินหันหน้าไปทางอื่น ไม่อยากมองหน้าเขา อีกอย่างก็ไม่กล้าสบตาเขา ยอมรับว่าสายตาดุดันของเขาน่ากลัว มันข่มขวัญเธอจนแทบจะทำให้สั่นไปทั้งร่าง
“กล้ามากที่มาว่าฉันห่วย ดี!! ฉันจะลองดูซิว่าเธอจะครางออกมาให้ฉันได้ยินไหม”
“นะ..นาย... สิงห์... จะทำอะไร” นรีรินหันขวับมามองหน้าภูสิงห์ ก่อนจะพูดออกมาละล่ำละลักด้วยหน้าตาตื่นตกใจ
“ฉันก็จะพิสูจน์ว่าเธอมันปากกับใจตรงกันหรือเปล่า”
“แต่นี่.. มันที่ทำงาน ...นะ..นายสิงห์... อย่านะ”
“เธอกลัวอะไร กลัวใจตัวเอง หรือกลัวคนจะเห็น แบบเธอคงไม่รู้สึกอะไรหรอกถ้าจะมีพยานมารับรู้ ก็ดีเหมือนกันนะ เมียเก็บของนายสิงห์ที่ใครๆ ก็อยากรู้ จะได้รู้สักที”
“อย่า..นายสิงห์” นรีรินรู้สึกตื่นกลัว ที่นี่คือที่ทำงาน ใครจะขึ้นมาก็ได้ แล้วถ้าเรื่อ
