วันต่อมา...
วันนี้ฉันต้องกลับกรุงเทพแล้วความจริงยังอยากพักผ่อนอยู่แหละแต่ว่าฉันต้องกลับไปหางานทำหน่อยเพราะว่าเมื่อไม่กี่วันก่อนงานที่ร้านอาหารที่ฉันเคยทำเขาจะปิดกิจการเนื่องจากย้ายไปที่ต่างจังหวัดเขาเลยให้พนักงานออกแต่ก่อนออกก็ให้เงินล่วงหน้ามาก่อนแล้วแหละฉันเลยพอมีเงินประถังชีวิตอยู่แต่ไม่นานมันก็ต้องหมดหรือลดลงไป เพราะฉะนั้นฉันต้องหางานใหม่ทำเพื่อเอาเงินไปจ่ายค่าเทอมและเก็บไปสร้างฝันของฉันนั่นคือการทำแบรนด์เสื้อผ้าของตัวเองแม้ว่ามันจะอีกยาวไกลก็เถอะ...
“เจ้าขา!” เสียงของพี่พิมทำให้ฉันที่กำลังเดินออกจากโรงแรมหันไปมองที่จริงฉันบอกลาพี่พิมไว้ตั้งแต่งานเมื่อคืนแล้ว
“พี่พิม!”
“จะกลับแล้วเหรอ?”
“ค่ะ เจ้าต้องไปหางานอะเพราะร้านที่เคยทำเขาปิดกิจการไปแล้ว” ฉันบอกพี่พิมด้วยสีหน้าเศร้า
“แย่เลยดิ เอางี้เดี๋ยวพี่ฝากเราเข้าร้านของสิงหาให
