หลายวันต่อมา...
มหาวิทยาลัย NS
จุ๊บ!
“ขอบคุณนะคะที่มาส่ง^^” ฉันหอมแก้มของคุณสิงเป็นประจำเหมือนทุกวันตั้งวันนั้นจนวันนี้คุณสิงมาส่งฉันทุกวันเลยและฉันก็แทบไม่ได้กลับคอนโดตัวเองท่าไม่จำเป็นเพราะคุณสิงมีงานต้องทำตลอดและการทำงานที่คอนโดของคุณสิงมันง่ายกว่า แต่เขาก็ไม่อยากฉันเหมือนกันฉันที่ทนต่อความน่ารักของคุณสิงไม่ไหวเลยใจอ่อนให้เขาเสมอเลย
“ครับ ตั้งเรียนนะครับ” และคุณสิงก็พูดเพราะกับฉันตลอดด้วย
“ค่า~งั้นหนูไปเรียนแล้วนะคะเจอกันตอนเย็นค่ะ”
“ค่ะหนูเจ้าขา^^”
“-////-” ไม่พูดเปล่าแถมยังส่งยิ้มหวานมาอีกคุณสิงไม่ใช่คนยิ้มบ่อยแต่เมื่อยิ้มทีไรฉันใจเต้นไม่เป็นจังหวะทุกทีเลย
ปึก! ฉันลงจากรถก่อนจะหันไปบ๊ายบายคุณสิงต่อนิดหน่อยก่อนจะหันกลับมาเข้าคณะก่อนจะพบมีคนยืนมองอยู่
“มีอะไรหรือเปล่าเบลล์?” ใช่...คนตรงหน้าของฉันคือเบลล์เพื่อนทรยศที่กำ
