วรพรตรู้สึกผิดกับคำพูดทำร้ายจิตใจของเขาต่อจริญญา เขาหาโอกาสที่จะขอโทษจริญญา แต่ก็ไม่มีโอกาสได้เจอเธอตามลำพังเลย และดูเหมือนว่าทุกครั้งที่เดินสวนกันเธอก็ไม่มองแม้แต่หน้าของเขาด้วยซ้ำ
เขาตั้งใจจะขอโทษเธอผ่านข้อความ แต่พอกดเข้าไปก็พบว่าเธอลบเขาออกจากรายชื่อผู้ติดต่อไปแล้ว เธอคงโกรธเขาจริงๆ ไม่อย่างนั้นคนที่ตามตื้อเขามาตลอดทั้งๆ ที่เขาปฏิเสธทุกวิถีทางอย่างจริญญา คงไม่ลบรายชื่อติดต่อเขาออกอย่างนี้แน่นอน
การเมินเฉยของเธอที่มีต่อเขา มันเป็นสิ่งที่วรพรตไม่คาดคิด เขาคิดว่าจริญญาที่ตามตื้อเขาอยู่ฝ่ายเดียวนั้นคงน้อยใจไม่นาน เขาหาทางขอโทษแล้วก็คงหายโกรธ แต่ดูจากสถานการณ์ตอนนี้เขาถึงรู้ว่าเธอนั้นไม่ได้เป็นคนที่โกรธง่ายหายเร็วเลยแม้แต่นิด
ผ่านไปเกือบสัปดาห์แล้วที่เขายังไม่ได้ขอโทษเธอ พยายามคิดว่ามันก็ดีไปอีกแบบที่ไม่มีเธอเข้ามารบกวนสมาธิเขาเวลาทำงาน ไม่มีคนมาคอยจ้องหน้า ไม่มีคนมาคอยเอาใจ ไม่มีคนมาพู
