ตะวันยืนอยู่หน้าหลุมศพของบุพการี เขามองใบหน้ายิ้มแย้มของทั้งสองจากรูปถ่ายที่ติดอยู่ป้ายหลุมศพด้วยความเศร้า
“ทุกอย่างใกล้จะจบแล้วครับ ผมจะทำให้เจนเจ็บปวดและขอหย่าจากผมให้เร็วที่สุด พ่อของเธอจะได้เจ็บปวด” ตะวันพูดแล้วกำหมัดแน่น เจนทัศน์ต้องเลือกระหว่างความสุขของลูกสาวและหน้าตาทางสังคมว่าให้เธอหย่าแล้วเสียหน้า หรือจะรักษาหน้าแล้วยอมให้เธอเจ็บปวด ซึ่งอย่างไรเจนทัศน์ก็ต้องเลือกดวงใจของเขาเอาไว้แน่
ตะวันกลับไปที่บริษัทในตอนสาย เจนนรีเข้ามาชวนเขาไปทานอาหารกลางวันด้วยกันแต่เขาปฏิเสธ
“ไม่ล่ะ พี่นัดกับแพทไว้” ตะวันโกหกไปให้เธอเจ็บ
“ค่ะ” เจนนรีรับคำเบาๆ อย่างเจ็บปวด ไม่เข้าใจว่าทำไมตัวเองถึงรักเขามากจนยอมได้ขนาดนี้
เธอกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเองแล้วมองดูโทรศัพท์ อยากโทรหาบิดาก็เกรงว่าจะทำให้บิดาเป็นห่วง จึงตัดสินใจโทรหาเพื่อนสนิทอย่างบุราณีแทน
“สวัสดีครับ” เสียงของบุรินทร์รับสายแทนน้องสาว
“
