“สวัสดีครับลุงหมอ มาตั้งแต่ตอนไหนครับ ผมไม่เห็นได้ยินเสียงรถเลย?” ผมเปิดประตูเข้าไปในห้องนั่งเล่น เพื่อที่จะไปดูว่าแม่ทำอะไรอยู่
แต่พอเปิดเข้าไปในห้องนั่งเล่นก็ไม่ได้มีแม่อยู่เพียงคนเดียว แต่มีลุงหมอนั่งอยู่ข้างๆ ท่านสองคนกำลังคุยอะไรกันสักอย่าง
ซึ่งถ้าให้ผมเดาก็คงไม่พ้นเรื่องอีเด็กอ้วนวันนี้หรอกครับ
“ลุงมาได้สักพักแล้วล่ะ แล้วเราล่ะเห็นแม่บอกว่าขึ้นไปนอนพัก หลับบ้างหรือเปล่าล่ะลูก?”
“หลับๆตื่นๆครับ แต่ไม่ได้เป็นอะไร แล้วนี่แม่กับลุงหมอคุยอะไรกันอยู่เหรอครับ? ดูแม่ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่ หรือกำลังจีบกันอยู่ ผมเข้ามาขัดจังหวะหรือเปล่าครับ?” ไม่ต้องแปลกใจครับว่าทำไมลุงหมอ ถึงถามเรื่องนอนไม่หลับของผม เพราะส่วนหนึ่งทุกวันนี้แกก็เป็นหมอประจำตัวของผมอยู่ ยาทุกอย่างที่กินก็ได้มาจากแกทั้งนั้น
จริงๆ ทุกวันนี้แกพยายามพูดให้ผมไปรักษา ไอ้โรคนี้แบบจริงๆจังๆสักที แต่ผมเองก็ยังดื้อและบ่ายเบี่ยงอยู่ตลอดเวลา
