"อืม...ว่าแต่หายโกรธแล้วใช่ไหม?"
"หายแล้วแต่อย่าทำแบบนี้อีก พาไปส่งบ้านหน่อยนี่ก็จะเช้าแล้ว เดี๋ยวป๊าเปิดร้านก่อนจะโดนจับได้เอา"
"อืม..." หลังจากที่พูดจบผมก็ขับรถมาจอดยังหน้าบ้านของมัน
"โห...โชคดีป๊ายังไม่เปิดร้าน ถ้าป๊าเปิดร้านแล้วกูตายแน่ งั้นกูเข้าบ้านก่อนนะลุง" อีเด็กอ้วนของผมมันกำลังจะเปิดประตูลงจากรถ แต่ผมคว้าแขนมันเอาไว้ซะก่อน
"เดี๋ยวอย่าพึงไปสิอ้วนกูขอหอมหน่อย ไม่รู้ว่าจะมีวันไหนอีกที่จะได้เจอมึง นะ...ขอหอมให้ชื่นใจหน่อย" ผมพูดพร้อมกับยื่นหน้าไปใกล้ๆกับหน้าของมัน
"ไม่ต้องเลยลุง มึงนี่มันจริงๆเลยนะ กูก็บอกอยู่ว่าห้ามฉวยโอกาสกับกูไง"
"กูก็ไม่ได้ฉวยโอกาสไงอ้วน เนี่ยขอตรงๆเลย ให้กูหอมหน่อยข้างเดียวก็ยังดี นะ…นะ ขอหอมหน่อย" ผมทำหน้าตาอ้อนๆใส่มัน เพื่อให้มันสงสารและใจอ่อนให้กับผม
".....…..........."
"อีกหลายวันเลย กว่ากูจะหาเวลามาเจอมึงได้ งานกูยุ่งมึงก็น่าจะรู้ เนี่ย…เดี๋ยวก็ต้อ
