บทที่5) บทลงโทษจากสามีตีทะเบียน
1246 คำ
"จะไปไหนเหรอครับคนสวย" ไม่ทันที่คนช่างแหกกฎจะได้หายใจทั่วท้องเสียงทุ้มต่ำพร้อมคู่เท้าที่คุ้นเคยก็ตรงเข้ามาดักทางเดินของหญิงสาวในทันที
"สาลี่ขอโทษ สาลี่ สาลี่แค่...กลัวว่าวีวี่จะเสียใจ" สภาพของหญิงสาวที่เคยมีความมั่นใจเหนือหญิงอื่นใดในปฐพีหดลีบลงจนเหลือไว้เพียงแค่ความขี้ขลาดตาขาวจนน่าสงสาร
"แย่จริง" ไฟท์เตอร์ออกแรงกระชากแขนเรียวนั้นอย่างแรงด้วยความโมโหโดยไม่สนใจแม้แต่นิดว่ามันจะทำให้หญิงสาวรู้สึกเจ็บปวดมากมายแค่ไหน
"เธอกลัวเพื่อนโกรธแต่เธอไม่กลัวผัวตัวเองจะกระทืบนี่นะสาลี่! เธอนี่แม่ง!"
"อย่าทำอะไรสาลี่เลย สาลี่จะไม่ทำอีกแล้ว สาลี่สัญญา" สาลี่ใช้แรงทั้งหมดที่ตัวเองมีในการเหนี่ยวรั้งให้เขาลากตัวเธอไปตามทางได้อย่างยากลำบากที่สุดเท่าที่จะทำได้ หากแต่สุดท้ายคนที่มีน้ำหนักเพียงสี่สิบกิโลกรัมอย่างเธอนะหรือที่จะไปสู้ชายทั้งแท่งน้ำหนักเฉียดร้อยอย่างไฟท์เตอร์ได้
"คนอย่างเธอมันก็ดีแต่แก้ตัวนั่นแหละสาลี่! ไม่เคยเห็นสักทีว่าเธอจะทำได้อย่างที่ปากตัวเองพูด มานี่!" ไฟท์เตอร์ออกแรงฉุดกระชากร่างเล็กนั้นจนกระทั่งมาถึงลานจอดรถภายในคลับก่อนจะผลักหญิงสาวให้ขึ้นไปประจำอยู่ที่นั่งข้างคนขับ
"หันก้นมา!"เสียงเข้มออกคำสั่งและรั้งบั้นท้ายงอนให้หันมาหาตนก่อนจะดึงกางเกงสแลคของสาลี่ให้ร่นลงจนเผยให้เห็นแก้มก้นขาวสวยที่อวดโฉมอยู่ตรงหน้าของเขา
"จะ..จะทำอะไร"
สาลี่ว่าอย่างเริ่มหวาดระแวงด้วยว่าถึงแม้บุคลิกภายนอกเธอจะดูเป็นคนเจนจัดหากแต่ความเป็นจริงแล้วเธอนั้นยังคงโอนอ่อนต่อโลกอันกว้างใหญ่ใบนี้ไปมากโข
"จะสั่นทำไม? ฉันไม่เอาเธอหรอกน่าสาลี่! อย่างเธอครั้งเดียวฉันก็ขยะแขยงเต็มกลืนแล้ว!"
เพี๊ยะ!
"โอ๊ย! เจ็บนะไอ้บ้า!" สาลี่โวยวายเมื่อมือหนานั้นกระหน่ำตีลงมาตรงบั้นท้ายของเธออย่างไม่มีท่าทีว่าจะออมมือออมแรง
"เจ็บสิดี! เธอจะได้รู้ตัวว่าคราวหนาคราวหลังอย่าได้บังอาจมาดื้อกับฉันเพราะฉันไม่ชอบ"
เพี๊ยะ!
"โอ๊ย! ฉันเจ็บ! ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะไฟท์เตอร์ " สาลี่ร้องโอดครวญขอความเมตตาอย่างน่าเวทนา แก้มก้นของหญิงสาวช้ำแดงขึ้นจนเป็นรูปรอยนิ้วมือทั้งห้าของผู้ชายใจร้ายเต็มไปหมดจนน้ำตาเธอไหลออกมาเพราะความเจ็บปวด
เพี๊ยะ!
"เธอจะดื้อกับฉันอีกไหมสาลี่"
เพี๊ยะ!
"สาลี่ไม่ดื้อแล้ว อย่าตีสาลี่เลยนะ สาลี่เจ็บเจ็บมากจริงๆ ฮึก..." เสียงหวานหลุดสะอื้นออกมาอย่างห้ามเอาไว้ไม่อยู่น้ำหนักมือที่ลงแรงมาแต่ละครั้งนั้นมากพอที่จะทำให้บั้นท้ายของเธอบวมช้ำไปหลายวัน
"คราวหลังฉันจะไม่หยุดเพราะน้ำตาปลอมๆของเธออีกแน่สาลี่!" ใจแกร่งกระตุกวูบเมื่อได้สังเกตเห็นว่าบั้นท้ายนางนั้นบวมช้ำเป็นรอยเลือดมากมายแค่ไหน หากแต่สุดท้ายก็ยังเลือกที่จะผรุสวาทออกมาข่มขู่อีกฝ่ายออกมาอยู่ดี
"สาลี่จะกลับบ้าน!" ใบหน้าหวานก้มงุดอย่างไม่อยากจะมองหน้าคนใจร้าย เท่าที่จำได้เธอไม่เคยเจอเขามาก่อนในตลอดชีวิตที่ผ่านมานี้แล้วไฉนไฟท์เตอร์จึงกระทำต่อเธอราวกับว่าเธอไปกระทำให้เขาเจ็บปวดหัวใจมาตั้งแต่ชาติปางก่อนไปเสียได้
"ฉันไม่ให้เธอกลับ!" ขืนปล่อยให้กลับมีหวังนังเด็กเจ้าเล่ห์คนนี้มันจะต้องมีแผนการณ์กลับมาตลบหลังเขาอีกเป็นแน่แท้และเขาก็คงจะยอมให้เป็นเช่นนั้นไม่ได้
เกมส์นี้มีแค่เขาเท่านั้นที่จะเป็นผู้ชนะ!
"อย่ามามากเรื่องจะได้ไหมวะ!" ที่สุดแล้วความอดทนของสาลี่ก็ขาดสะบั้นลงไปเช่นเดียวกัน
ต่อจากนี้เธอจะไม่ยอมให้เขามารังแกเธอได้อีกแล้ว ไม่อีกแล้ว! เพราะเธอไม่ผิด! และไม่มีอะไรที่เธอต้องกลัว!
"วะเลยเหรอวะ!" ดวงตาคมดุกร้าวขึ้นมองเด็กหญิงวัยไร้เดียงสาบนเบาะที่นั่งข้างคนขับด้วยความโมโหจนสติถึงกับขาดผึงไปในทันที
"ฉันแก่กว่าเธอตั้งกี่ปีสาลี่! กรุณาใช้คำพูดคำจาที่มันน่าฟังมากกว่านี้ก่อนที่ฉันจะหมดความอดทนกับเธอ!"
"ฉันจะไม่ยอมทำตามคำสั่งของนายอีกไฝต่อไปแล้วไฟท์เตอร์! นายอยากจะเอาคลิปนั้นไปให้แม่ฉันดูก็เชิญแต่ฉันจะไม่ทนให้นายข่มเหงรังแกฉันอีกแล้ว ไม่อีกแล้ว!"
คนอย่างเขามันก็ดีแต่ขู่กับตี เอะอะขู่ เอะอะตี และสาลี่ก็รู้ดีว่าถ้าหากเขาได้ตีเธอไปแล้วสักครั้ง ครั้งที่สองและสามสี่ห้าก็จะตามมาอีกอย่างแน่นอน
ุถามว่าเธอรู้ได้ยังไง ก็เพราะเธอต้องทนเห็นภาพแม่ของตัวเองโดนพ่อทุบตีมาตลอดชีวิตยังไงละ....
"แน่นอนว่าเธอต้องทำสาลี่ เพราะถึงยังไงฉันก็ถือไพ่เหนือกว่ายัยเด็กเมื่อวานซืนอยู่วันยังค่ำนั่นแหละสาลี่!"
ติ๊ด!
"ใคร!"
(ฮัลโหลค่ะพี่สันต์) สาลี่เลือกที่จะเมินไฟท์เตอร์ก่อนจะกดรับโทรศัพท์ของตัวเอง
(อยู่ไหนครับคนเก่ง กลับบ้านกี่ทุ่มเอ่ยพี่จะได้ออกไปรับ)
คมสันต์ คือผู้ชายที่เธอเคยบริจาคเงินจำนวนหนึ่งให้กับแม่ของเขาที่กำลังรักษาโรคมะเร็งระยะสุดท้าย หลังจากนั้นคมสันต์ก็โทรมาคุยและได้มีโอกาสได้นัดเจอกันบ่อยๆ จนคมสันต์กลายเป็นพี่ชายคนสนิทที่เธอไว้ใจไปในที่สุด
"อ๊ะ! เอามือถือฉันคืนมานะ!"
(อยู่กับผัว!)
ไฟท์เตอร์กระชากมือถือมาจากมือของหญิงสาวก่อนจะตะคอกลงไปในสายเพื่อตอกย้ำน้ำหน้าของผู้ชายคนนั้นที่เข้ามาติดพันธ์สาลี่ ก่อนจะโยนมันออกไปนอกรถและถอยรถทับมันจนมือถือของสาลี่พังยับเยินไม่เหลือชิ้นดี
"คนเลว! แกทำแบบนี้กับฉันทำไม ฉันไปทำอะไรให้แก!"
"มันเป็นใคร!"
"พี่สันต์เขาเป็นแฟนของฉัน" สาลี่เชิดหน้าขึ้นอย่างไม่นึกหวาดกลัวไฟท์เตอร์อีกต่อไป เมื่อพอที่จะเห็นถึงแนวทางที่จะหลุดพ้นจากชายหนุ่มได้บ้างแล้ว
"ทีนี้แกจะเลิกยุ่งกับฉันได้หรือยัง!"
"แล้วไง มันแฟน แต่กูผัวครับ ผัวตีทะเบียนถูกต้องตามกฎหมาย ถ้ากูยังไม่ตายอย่างมันก็เป็นได้ไอ้ชู้แก้คันชั่วคราวของเธอก็เท่านั้นแหละสาลี่!"
เพี๊ยะ!
มันเป็นความสัมพันธ์ที่ดูยุ่งเหยิงดีนะฮะทุกคน🤣
หายไปนานเพราะไปแอบปั่นพี่เฟียส (พี่ชายฝาแฝดของไฟท์) มาจ้า ไปตามกันได้นะอ่านฟรี30ตอนจุกๆฮะ รับรองได้ว่าสนุกครบเครื่องแน่นอนจ้า
เจ็บกี่ครั้งก็ยังเป็นเธอ (เฟียสต้า-แซนดี้) นามปากกามัลลิกา อ่านฟรี30ตอน ตอนที่31-จบบริบูรณ์ติดเหรียญฮะ ไปอุดหนุนกันได้น้า🥰🥰
- ผู้เขียน
