บทที่37) ห่วงหาย

1129 คำ

จังหวัดนครศรีธรรมราช บ้านบริบูรณ์ทินยไท "คุณพ่อ...อย่าแจ้งความจับเขาเลยครับ สันต์...สันต์คิดว่า" "มันลักพาตัวเมียเราไปเป็นสามอาทิตย์แล้วนะเจ้าสันต์ มันพาตัวสาลี่หายไปนานขนาดนี้แกยังจะมาบอกไม่ให้พ่อแจ้งความจับมันอีกอย่างนั้นนะเหรอเจ้าสันต์ พ่อไม่ฟังแล้ว! ไม่ว่าแกจะมีเหตุผลอะไร หรือแกจะยืนยันว่าเราสามารถตามหาตัวสาลี่ในเร็ววันนี้หรือจะอะไรก็ตาม พ่อไม่ฟังแล้วเจ้าสันต์ ไม่ฟังอะไรทั้งนั้นแหละ!" เพราะไม่อยากที่จะให้ลูกเขยมองว่าเขามีความคิดที่ว่าลูกเขยไม่มีศักยภาพมากพอในการตามหาตัวลูกสาว ทรงวุฒิจึงจำใจที่จะปล่อยให้ลูกเขยได้จัดการอะไรด้วยตัวเอง จนกระทั่งเวลามันล่วงเลยผ่านมานานถึงยี่สิบเอ็ดวันด้วยกัน จึงทำให้ทรงวุฒิไม่สามารถที่จะอดรนทนรอได้อีกต่อไป "สาลี่ไม่ใช่ภรรยาของผมครับคุณพ่อ เราสองคนไม่เคยมีอะไรต่อกัน" สันต์รับรู้ดีว่าในตอนนี้หญิงสาวนั้นถูกนำตัวไปอยู่ที่ไหนเพราะคนของไฟท์เตอร์อย่างชะมดนั้

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม