ฉันส่งข้อความไปบอกเฮียคานส์ไว้ก่อนว่าจะแวะมาทำแผลให้พี่เลย์ที่คอนโดก่อนจะกลับบ้าน พร้อมกับบอกเหตุผลร่ายยาวเพื่อให้เฮียเข้าใจ ขืนบอกไปสั้นๆ ฉันเจอเฮียดุแน่ๆ
ณ คอนโดพี่เลย์
พอเข้ามาในห้องพี่เลย์ก็ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟาด้วยท่าทางหงุดหงิด ส่วนฉันก็มองหากล่องที่ใส่อุปกรณ์ทำแผล แต่หาเท่าไหร่ก็หาไม่เจอ
“กล่องปฐมพยาบาลอยู่ไหนเหรอคะ ?”
พี่เลย์ไม่ตอบอะไรแค่ชี้นิ้วบอก ทำให้ฉันมองเห็นกล่องปฐมพยาบาลที่มองหาอยู่นาน
ฉันรีบเดินไปหยิบกล่องมา ก่อนจะถือมาวางตรงหน้าพี่เลย์แล้วรีบเปิดมันออกควานหาอุปกรณ์ล้างแผล
กริ๊ง~ เสียงโทรศัพท์ของพี่เลย์ดังขึ้น พี่เลย์หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดรับสาย
( ว่าไงเฮีย ) ฉันรู้ได้ทันทีว่าคนที่โทรมาหาพี่เลย์ต้องเป็นเฮียคานส์แน่ๆ
( เออเฮียรู้แล้ว ย้ำมากเดี๋ยวก็ทำจริงๆ แม่ง!!) ในขณะที่พูดโต้ตอบพี่เลย์มองใบหน้าของฉันอยู่แทบจะตลอดเวลา
พี่เลย์กดวางสาย ก่อนจะมองฉันสายตาดุดัน
“เฮียว่าไงบ้างคะ”
“ยุ่งฉิบ!! เธอแม่งชอบหาเรื่องให้ฉันตลอดเวลาจริงๆ”
“อะ ไอริสยังไม่ได้หาเรื่องอะไรเลยนะคะ” ฉันเม้มปากแน่น อะไรอีก ทำไมต้องบ่นฉันด้วย
“จะทำแผลก็รีบๆ ทำ”
ฉันลอบถอนหายใจออกมาเบาๆ ก่อนจะเทน้ำยาล้างแผลใส่สำลี แล้วค่อยๆ ขยับตัวไปใกล้ๆ กับพี่เลย์
“ก้มหน้าลงมาหน่อยได้ไหมคะ” พี่เลย์ไม่พูดอะไรแต่เขาก็ยอมก้มหน้าลงมาเล็กน้อย
ฉันใช้สำลีแตะลงไปบนรอยแผลที่พี่เลย์โดนขวดฟาดบริเวณหน้าเนินหน้าผาก
“เจ็บไหมคะ” ฉันถามพี่เลย์ เพราะกลัวว่าเขาจะเจ็บ
“ฉันไม่ได้สำออยขนาดนั้น” พี่เลย์ตอบแบบห้วนๆ
“เหมือนจะเข้าลึกนะคะ”
ฉันยื่นหน้าเข้าไปดูรอยแผลใกล้ๆ โดยไม่ทันคิดว่าในตอนนี้ใบหน้าของฉันและใบหน้าของพี่เลย์มันอยู่ใกล้กันมากเกินไปแล้ว
สายตาของพี่เลย์ไม่ได้มองใบหน้าของฉัน แต่เขามองในระดับที่ต่ำลงมาอีกนิด นั่นคือระดับเดียวกับริมฝีปากของฉัน
จู่ๆ พี่เลย์ก็ยกมือขึ้นมา ใช้นิ้วหัวแม่มือแตะลงมาบนริมฝีปากของฉัน การกระทำของพี่เลย์มันทำให้ฉันตัวแข็งทื่อ
“เธอเคยจูบกับใครไหม ?” พี่เลย์ถามขึ้นในขณะที่สายตาคู่นั้นยังคงจ้องมองริมฝีปากของฉันอยู่
“มะ ไม่เคย…” ฉันรีบส่ายหน้าปฏิเสธรัวๆ
“หึ!! งั้นฉันจะเป็นจูบแรกให้เธอดีไหม”
“อื้อออ~”
ฉันตาโตขึ้นมาทันทีเมื่อถูกพี่เลย์กดริมฝีปากลงมาปิดปากของฉันเอาไว้ ความรู้สึกปวดหนึบบริเวณริมฝีปากเริ่มทวีคูณขึ้นเรื่อยๆ
ฉันใช้กำปั้นเล็กๆ ทั้งสองข้างทุบแผงอกแกร่งของพี่เลย์รัวๆ แล้วร้องท้วงในลำคอ
“อื้อ อื้อ~!!”
ถ้าพี่เลย์ยังไม่ผละริมฝีปากออกไปตอนนี้ฉันต้องขาดอากาศหายใจตายแน่ๆ
ฉันทุบแผงอกพี่เลย์อีกครั้งให้แรงขึ้น และมันได้ผล พี่เลย์ผละริมฝีปากออก ทำให้ฉันถึงกับหอบหายใจออกมาหนักๆ
“คนบ้า!! ทำอะไรคะ” ฉันพูดพลางยกมือขึ้นมาเช็ดปากตัวเอง แล้วมองหน้าพี่เลย์อย่างผิดหวัง
“ก็เป็นจูบแรกให้เธอไง” พี่เลย์ยกยิ้มมุมปาก แล้วเอนตัวพิงแผ่นหลังกว้างไปกับโซฟา “อ่า!! ไม่คิดว่าเธอจะจูบไม่ได้เรื่องขนาดนี้”
“……” ฉันเม้มปากแน่น มองพี่เลย์ด้วยความไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจว่าตอนนี้เขาคิดอะไรอยู่กันแน่
“ทีหลังถ้ารู้ว่าเฮียหวง เธอก็ไม่ควรเสนอตัวมาที่ห้องฉันดึกๆ ดื่นๆ จำไว้!!”