ฉันออกมานั่งรอพี่เลย์ที่ด้านล่างของบริษัทจะมีที่ให้นั่งสำหรับพนักงาน เป็นร้านคอฟฟี่ที่เปิดขายอยู่ด้านในบริษัทน่ะ ภายในตกแต่งได้น่ารักมากเลย ทำให้รู้สึกไม่เครียด
อยากจะมานั่งเงียบๆ แต่พอฉันมานั่งได้ไม่นานพนักงานก็หลั่งไหลเข้ามาในร้านจนแน่นเอี๊ยด คงเป็นเพราะตอนนี้ถึงเวลาเลิกงานแล้ว
“ขอนั่งด้วยได้ไหมครับ พอดีไม่มีที่ว่างเหลืออยู่เลย”
ฉันเงยหน้ามองเสียงของผู้ชายที่เอ่ยขึ้น แล้วมองดูรอบๆ ไม่มีที่ว่างให้นั่งแล้วจริงๆ จึงพยักหน้าให้เขานั่งได้เลย
เขานั่งลงแล้ววางแก้วชาเขียวปั่นบนโต๊ะ จากนั้นก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น สังเกตเห็นว่าเขาน่ะลอบสายตามองมาที่ฉันเป็นระยะๆ ด้วย
“เป็นลูกค้าของบริษัทเหรอครับ หรือมาสมัครงาน ?” สุดท้ายเขาก็ชวนฉันคุย แต่เป็นคำถามที่ตอบยากจัง
“…..” ฉันเงียบพร้อมกับใช่ความคิด จะตอบไปว่ายังไงดีล่ะ
“เอ่อคือ ถ้าไม่สะดวกตอบก็ไม่เป็นไรครับ” พอเห็นว่าฉันมีท่าทางอ้ำอึ้งๆ เขาก
