ตลาดเมืองป่าปือ บรื้น..บรื้น…บรื้น “ ไปลงไปซื้อเดี๋ยวฉันมา ฉันไปธุระแป๊บ “ เมื่อรถมาจอดชายหนุ่มก็บอกให้เปรมเดินเข้าไปซื้อยาเพียงคนเดียวโดยที่เขาไม่ได้ไปด้วย เปรมเมื่อได้ยินแบบนั้นเธอก็ไม่ได้ว่าอะไรไม่ว่าจะมีเขาไปด้วยหรือไม่ไปด้วยก็ไม่ใช่ปัญหาอะไรอยู่แล้ว “ คะ “ เปรมพูดแค่นั้นก่อนจะเดินเข้ามาที่ร้านขายยา ส่วนเอกเขาก็แยกมาทำธุระเพราะเจาได้นัดผู้หญิงคนสนิทของเขามาหาที่นี้เพื่อที่จะได้คุยงาน ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนสมัยเรียนของเขาที่เรียนอยู่อเมริกาเธอได้ตามมาขอเอกทำงานด้วย ซึ่งเอกก็ยอมเพราะเขาคิดว่าเป็นเพื่อนกันมาทำงานดูแลธุรกิจช่วยกันก็หน้าจะดี “ อ้าวเอกทางนี้ “ ปูเป้ เพื่อนสาวคนสนิทของเอกที่ตามมามาหาเพื่อที่จะคุยงาน เอกเมื่อได้ยินแบบนั้นเขาก็ยิ้มหวานก่อนจะเดินเข้าไปหาหญิงสาวทันที “ ปูเป้ รอนานไหมโทษทีที่เรามาช้า “ เอกพูดกับปูเป้ แตกต่างจากพูดกับเปรมอย่างสิ้นเชิงจะบอกว่าราวฟ้ากับเหว